သူ႕နာမည္ ဂုန္မင္းေၿမာင္ လူ႔နာမည္မဟုတ္ ေက်းရြာတစ္ခု၏ အမည္တည္း ၊ တည္ရာအရပ္ ေဒသကေတာ႔ ပဲခူးတုိင္း သာယာ၀တီခရိုင္ ၊ သာယာ၀တီၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ဘက္ တစ္မုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၊ ၿပည္ကားလမ္းမၾကီးေဘးမွာ ထုိရြာတည္ရွိပါသည္ ။ ဂုန္မင္းေၿမာင္ရြာဟာ ၊ ေတာင္ရြာေၿမာက္ရြာ ၊ ရြာမဟူၿပီး အပိုင္းသုံးပိုင္း ခြဲထားပါ၏ ၊ ရြာသူရြာသား အမ်ားစုဟာ လယ္သမားမ်ားႏွင္႔ ၊ ပဲစိုက္ေတာင္သူအမ်ားစု ေနထုိင္ရာအိမ္ေၿခ ၆၀၀ေက်ာ္ ေတာမက်လြန္း၊ သာယာ၀တီၿမိဳ႕နဲ႕ မေ၀းလြန္းသည္႔ေနရာမွာ တည္ရွိပါ၏ ။ သာယာ၀တီၿမိဳ႕ကား သာမန္ေညာင္ည ၿမိဳ႕မဟုတ္ တုိက္နယ္ၿမိဳ႕တည္း၊ သမိုင္းအစဥ္အလာအရ သုပႏၷက ဂဠဳန္ဆရာစံ စေသာ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္ မင္းတို႔ေသြးကို လန္႔ေစတတ္ေသာ သမုိင္း၀င္ပုဂိၢဳလ္ေက်ာ္တို႔၏ သူပုန္ထရာေဒသေပတည္း ။
ထုိၿမိဳ႕တြင္ ရုံး ၊ ဂတ္ ၊ ေဆးရုံ ၊ ေထာင္ ၊ ဘူတာ ၊ စာတိုက္စေသာ ၿမိဳ႕အရိပ္ ၿမိဳ႕လကၡဏာ တုိ႔ႏွင္႔ ၿပည္႔စုံေသာ ၿမိဳ႕ၿဖစ္သလုိ ၊ ထန္းလွ်က္ ဆန္မႈန္႔ စသည္တုိ႔ ႏွင္႔ မုန္႔ကိုထုိးၿပီး ဆန္မႈန္႔ၿဖဴး၍ စားေသာက္ရေသာ ကေရကရာ ႏွင္႔ အုန္းသီးကို သၾကားႏွင္႔ အခဲၿပဳလုပ္ၿပီး အုန္းေမာင္ကူး ဟုေခၚေသာ ေဒသထြက္ မုန္႔တုိ႔ၿဖင္႔ ေရွးအစဥ္လာမပ်က္ တထီးတနန္းေရာင္း၀ယ္ေနၾကလို႔မုိ႔ “ပုသိမ္မွာ ဟာလ၀ါ သာယာ၀တီမွာ ကေရကရာ” ဟုေၿပာစမွတ္တြင္ေသာၿမိဳ႕ ၿဖစ္သည္႔အၿပင္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္မွစတင္ၿပီး ယေန႔ေခတ္ထိ ေခတ္အဆက္ဆက္ စာေရးဆရာၾကီးမ်ား ၊ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား ၊ ထြက္ရွိရာတိုက္နယ္ၿမိဳ႕ၾကီးတခုၿဖစ္ပါ၏ ။
ထုိၿမိဳ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ပါ၏ အကိုအၾကီးဆုံးက ဆရာ၀န္ၿဖစ္ရကား ၿမိဳ႔နယ္ဆရာ၀န္ၾကီးအၿဖစ္ အမႈထမ္းရန္၊ သာယာ၀တီ ေဆးရုံၾကီးသို႔ ရာထူးတက္ ေၿပာင္းေရြ႕ရန္ အမိန္႔စာက်ပါ၏ ၊ အကိုၿဖစ္သူက တကိုယ္ေရ တစ္ကာယ လူပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ေတာ႔ သူ႔ရတဲ႕ အိမ္နဲ႕ လူနဲ႕မလိုက္ေလာက္ ေအာင္ အိမ္ေခ်ာင္လွေပသမို႕ ၊ ရန္ကုန္မွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာ မိဘညီကို္မ်ားအား အားတာနဲ႕ သာယာ၀တီကို အေရာက္လွမ္းခဲ႔ ဘုိ႕ ၊ မၾကာမၾကာဖုန္းၿဖင္႔ အဘိယာစကၿပဳပါ၏ ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အိမ္တြင္လဲ အသက္ ၈၀ေက်ာ္ အဘိုး ၊ ေမေမ အလတ္ေကာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေဖေဖ စသၿဖင္႔ အိမ္မွာ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကိုထားသြားလို႕မရတဲ႕ အေနအထားၿဖစ္ပါ၏ ၊ အဘိုး၏ ဗာဟိယ ပလိေဗာဓ မ်ားကို ေမေမကတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ရၿခင္း ၊ ကြ်န္ေတာ္က ေခြးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ဗာဟိယ အ၀၀ကို တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ရၿခင္း ၊ ေဖေဖ ရုံးတက္ ၊ အလတ္ေကာင္ ရုံးတက္ စသၿဖင္႔ တာ၀န္ကုိယ္စီရွိၾကသၿဖင္႔ အၾကီးေကာင္ကို လြမ္းေသာ္လည္း၊ ဘယ္သူမွ ေပါက္ေပါက္ ေၿမာက္ေၿမာက္ သြားေရာက္လည္ပတ္ႏိုင္ၿခင္း မရွိပါေခ် ။
ဒီတစ္ပတ္ေတာ႔ သြားမယ္ေဟ႔ သာယာ၀တီကို ေသာၾကာေန႔ ညေနသြားမယ္ ၊ ဒီစကားကို စတင္ ေၿပာဆုိသူက ေဖေဖပါ ၊ အားလုံးလဲ ေရာက္ေအာင္ အိမ္တာ၀န္ေတြလဲ မလစ္ဟင္းရေအာင္ ကြ်န္ ေတာ္နဲ႕ ေဖေဖက ဒီတစ္ပတ္ ေသာၾကာေန႔ ညေနသြားမယ္ တနဂၤေႏြေန႔ ညၿပန္လာမယ္ ၊ ေနာက္ တစ္ပတ္ ေမေမနဲ႔ အလတ္ေကာင္နဲ႔ သြား စသၿဖင္႔ အားလုံး တညီတညြတ္တည္း ထုိအဆုိကို အတည္ၿပဳၾကသၿဖင္႔ ေသာၾကာေန႔ ညေနမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေဖေဖႏွင္႔ သာယာ၀တီကိုသြားဖုိ႔ ၿဖစ္လာပါေတာ႔တယ္၊ ေန႔လည္ကတည္းက ေက်ာပိုးအိတ္္ မွတ္စုစာအုပ္ အ၀တ္စားတစ္စုံ ေရဗူး မုန္႔ၾကြပ္ ၊ အကုန္ၿပင္ဆင္ၿပီးပါၿပီ ၊ ညေနေဖေဖက ရုံးကဒရိုင္ဘာ ဦးၿမေအး ကိုပါ တပါတည္း ေခၚ ေဆာင္ၿပီး အိမ္မွာ ထမင္းစားေသာက္ၿပီး ကားႏွင္႔ထြက္လာခဲ႔ပါၿပီ ။ အိမ္ကစထြက္ေတာ႔ ၅း၄၅ သုံးဆယ္ၿမိဳ႔ အနီးက ဥကၠံၿမိဳ႔ကို ေရာက္ေတာ႔ ဥကၠံဘုရားၾကီးပြဲႏွင္႔ ၾကံဳၾကိဳက္သၿဖင္႔ ပြဲေစ်း ဆင္းလမ္း ေလွ်ာက္လုိက္ပါေသး၏ ၊ အဆိုေတာ္ခင္ေမာင္တုိး၏ မဇိၥ်မလိႈင္း စတိက္ရႈိးအဖြဲ႔ ဒီညတြင္ ထိုဘုရားပြဲ၌ကၿပရန္ အစီအစဥ္ ရွိေသာ ဟူ၏ ။
တစ္နာရီေလာက္ အေညာင္းေၿပ လမ္းေလွ်ာက္ အၿပီးတြင္ ၊ ၿမန္မာဘီယာ ဆုိင္တခုကို ေတြ႔သၿဖင္႔ ေဖေဖကို ဘီယာေသာကဖို့ တုိက္တြန္းလိုက္ပါ၏ ၊“ ေဖေဖ ေသာက္ရေအာင္ေလ” ႏွစ္ခါ မေၿပာရပါ ေအးေကာင္းသားဘဲ ဟုသာဆိုပါ၏ ၊ ( ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ညီကိုအားလုံးတုိ႔သည္ ဆယ္တန္း မေအာင္ခင္ကတည္းကပင္ အရက္မ်ိဳးစုံ ဘီယာမ်ိဳးစုံကို မွွွီ၀ဲတတ္ပါသည္ ၊ ေဖေဖသင္ ေပးတာ ၿဖစ္ပါသည္ ၊ ယေန႔တုိင္လဲ အခန္းထဲမွာ အရက္တစ္လုံး ဘီယာတစ္စုံေတာ႔ အၿမဲရွိပါ၏ ဘီယာဆုိ တစ္ဗူး အရက္ဆုိ ၅ ပတ္ထိ ေက်ာ္ေအာင္ မေသာက္သုံးဖူးပါ ၊ အိမ္မွာသာ ေသာက္တတ္ပါ၏ ေသာက္ခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ေသာက္ပါ၏ ၊ ဘယ္သူမွမတား မူးလွ်င္စာဖတ္ပါ၏ ၊ စကားတစ္ခြန္းမွမေၿပာ ကိုယ္ဖာသာ ေနပါ၏ ၊ ဤအတတ္ပညာ အားလုံးကို အခ်ိဳ႔ေသာသူမ်ား တကၠသိုလ္တက္မွ သင္ယူတတ္ေၿမာက္ၾကပါေသာ္လည္း ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ညီကိုမ်ားမွာ ဆယ္တန္းမေအာင္ခင္ကတည္းက အိမ္မွာပင္သင္ယူ တတ္ေၿမာက္ပါ၏ ေမြးသဖခင္၏ ေက်းဇူး တည္း ၊ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ညီကိုမ်ား အရက္သမားမၿဖစ္တာ မူးရင္မရမ္းတတ္တာ သည္ ေဖေဖ၏ သေဘာထားၾကီးၿခင္း အုပ္ထိန္းမႈ က်နေသသပ္ၿခင္း တုိ႔ေၾကာင္႔ဟု သေဘာေပါက္မွိပါ၏ (ဤကား စကားၿမြတ္တည္း )
ေသာက္စားၿပီး၊ မူးမူးနဲ႕ ကားေပၚ ထုိးအိပ္ၿပီး ၊ ကိုကိုၾကီး အိမ္ကိုေရာက္ေတာ႔ ညႏွစ္နာရီ ထုိးပါၿပီ ၊ ခရီးပန္းလာရင္ အပန္းေၿပေအာင္ဟူေသာ သေဘာႏွင္႔ ညလည္စာႏွင္႔ အရက္၀ိုင္းတည္ ခင္းၿပန္သၿဖင္႔ ၊ အလုိက္သိလိုက္သည္႔ သားၾကီး ၾသရသေပတကားဟု ဂုဏ္ယူ၀င္႔ၾကြားေသာ အၿပဳံးႏွင္႔ ဒရိုင္ဘာ ဦးၿမေအးကို ေနာက္တစ္ပြဲ စလုိက္ရေအာင္ဗ်ာ လုိ႔ ေၿပာလိုက္တဲ႔ ေဖေဖ စကားႏွင္႔ အၿပဳံးကို ယေန႔တိုင္ မေမ႔ႏုိင္ပါေသး ။
သားဖသုံးေယာက္ စားေသာက္ၿပီး အႏုပညာဘက္ ကိုလွည္႔လည္ၿပန္ သၿဖင္႔ အိမ္ေစာင္႔နတ္ မ်ား နားညီးရန္ အေၾကာင္းဖန္ၿပန္ပါ၏ ၊ ေဖေဖ တေယာထိုး အၾကီးေကာင္ စစ္ကိုိုင္းေတာင္ သီခ်င္း လူခြ်န္လူေကာင္း သီခ်င္း ႏွစ္ပုဒ္ကို သီဆုိေနသည္႔အထိေတာ႔ လူကမွတ္မွိေသးပါ၏ ၊ ေနာက္ပိုင္း ကိစၥတစ္ခုမွ မသိေတာ႔ပါ ၊ မုိးလင္းေတာ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီး ညာဘက္မွာ ေဖေဖ ေက်ာေပးအိပ္ေနပါ၏ ၊ အခ်ိန္ကား ဆယ္နာရီ ထုိးလွပါၿပီ မ်က္ႏွာသစ္ ေဖေဖကိုႏုိး အၾကီး ေကာင္က စေနေန႕လဲ ေဆးရုံကိုသြားရသည္ဟု အိမ္ေတာ္ထိန္းၾကီး က ဆိုပါ၏ ။
ပူလိုက္တဲ႔ ေနၿခစ္ၿခစ္ေတာက္လို႔ ေန႔လည္၂ခ်က္တီးေတာ႔ အၾကီးေကာင္ၿပန္လာ ေန႔လည္စာ စား သူ႕ရတဲ႕ အိမ္ေလးက ပုပု၀ိုင္း၀ိုင္း ဗုိလ္တဲလိုဟာေလး မွန္ေတြနဲ႕ အလုံပိတ္ထားသလို အဲယားကြန္း ေလးလဲ ရွိၿပန္သၿဖင္႔ တကယ္႔ဗိုလ္တဲ သဖြယ္ၿဖစ္ပါ၏ ၊ ကိုကို လည္စရာပတ္စရာ ေလးမ်ား လို႕ေမးမလုိ႕ စကားတ၀က္ရွိေသး ၊ ဘာမွ မရွိဘူးကြ လည္ခ်င္ရင္ ဟိုမွာ ဆရာစံ ပန္းၿခံ ၾကြ အဲဒီကို ၊ “အယ္” လက္ညိဳးညြန္ရာ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကားလမ္းေဘးက ပန္းၿခံၾကီး လူတစ္ ေယာက္မွမေတြ႕ ၊ ကိုကိုၾကီးရဲ႕ အိမ္ေတာ္ထိန္း ေမာင္သန္းညြန္႔ ကေတာ႔ သြားရင္သြားေလ ညီေလး ဆုိင္ကယ္နဲ႕ လုိက္ပို႕မယ္ ၊ ေအာင္မေလးဗ်ာ ဒီနားနဲ႕ ဒီနား ဆုိင္ကယ္နဲ႕သြားစရာလား ေနပါ ၊ မသြားပါဘူး ၊ ဒါဆိုရင္ မနက္ၿဖန္ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ဆရာၾကီး ေန႔လည္ပိုင္း ေထာင္ကို ေဆးသြားစစ္ရမယ္ လိုက္မလား ၊ “ေဟ” ဘာေထာင္တုန္းဟ ေထာင္ၾကီးေလ သာယာ ၀တီေထာင္ ဆိုတာ မၾကားဖူးဘူးလား ၊ ေအးၾကားဖူးပါတယ္ ၊ အဲကိုသြားရမွာ လုိက္မွာလား “ဟ” ေကာင္းသေပါ႔ လိုက္မယ္ ၊ ဒါဆိုဆရာၾကီးကို ေၿပာလိုက္မယ္ ေအး လုိက္မယ္ လို႔ေၿပာလိုက္ (သာယာ၀တီ ေထာင္ထဲ ေရာက္ခဲ႔ပုံကို ပိုစ္႔တစ္ခု သက္သက္ေရးၿပီး တင္ပါ႕မယ္ ) ေနာက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီ သြား ေန႔လည္ ၃နာရီ၀န္းက်င္ အိမ္ကိုၿပန္ေရာက္ၿပီး ၊ ညေန ၄း၃၀ မွာကိုကိုၾကီး ရဲဲ႕ အိမ္က ထြက္လာခဲ႕ပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ကို ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ည ၁၂နာရီပါ ဒါကေတာ႔ သာယာ၀တီၿမိဳ႕ကို ပထမ တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ႔စဥ ္ကအေၾကာင္း ၿဖစ္ပါတယ္ ။
ဒုတိယ တစ္ေခါက္ကေတာ႔ ၊ အၾကီးေကာင္က အိမ္မွ သူ႔ကီးဘုတ္ကို တီးမလို႔လာပို႔ပါ ဟူ၍ ဖုန္းဆက္သၿဖင္႔ ၊ ထုိကီးဘုတ္ၾကီးကို ရန္ကုန္ = သာယာ၀တီ လိႈင္းကားစီး၍ ကြ်န္ေတာ္သြားပို႔ ရေသာေၾကာင္႔ ဒုတိယအၾကိမ္ သာယာ၀တီကို ေရာက္ရၿပန္၏ ၊ ပထမတစ္ေခါက္ကဲ႔သို႔ပင္ ႏွင္႔ ဘာမွ မထူးၿခား တစ္ေယာက္ထဲ လာတာၿဖစ္လို႔မုိ႕ ၊ ေအးေအး ေဆးေဆးပင္ အိမ္ေတာ္ထိန္း ေမာင္သန္းညြန္႔ႏွင္႔ ေစ်း၀ယ္လိုက္ ၊ ထမင္းကူခ်က္ ညဘက္သီခ်င္းဆိုၾက တေယာထုိး ပီယာႏုိတီး ဟုတ္လို႔ ၊ ဒီညလဲ အဆိုေတာ္ ေဒၚၾကည္ေအာင္ရဲ႕ “သကၤန္း ဂုဏ္ေရ ” သီခ်င္းကို အၾကီးေကာင္ လက္က်မို႕လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ၿပန္တပ္္ေပးရမယ္ဆုိၿပီး ယူလာတဲ႔ ကီးဘုတ္ၾကီးကို ဟိုေခါက္ဒီေခါက္ လုပ္ၿပီး အၾကီးေကာင္ ၿပန္လာခ်ိန္ေစာင္႔ေနမွိပါ၏ ၊ သူၿပန္လာေတာ႔ ကိုးနာရီေလာက္ ရွိပါၿပီ ၊ ေရခ်ိဳး ညစာစား ၿပီးေတာ႔ ၁၀နာရီထိုးၿပီ သီခ်င္းကလဲ စတင္ပါၿပီ ၊ ကြ်န္ေတာ္က ကီးဘုတ္တီးပါတယ္ ၊ အၾကီးေကာင္က သီခ်င္းဆိုပါတယ္ ။
“နႏၵမူအေခါင္း န၀ရတ္ပ်ံပလႅင္ ၊ဖန္ဂူတန္ေဆာင္း ျဒဗ္ကမ္းပါးယံတြင္၊ သယမၻဴအေလာင္း ဆဒၵန္ဆင္ကုိ ရန္သူအေဟာင္း ေသာႏုတၱိဳရ္ သေဘာယုတ္သမို႔ ဤသို႔သတ္ရန္ျပင္။ ဟိမ၀ႏၱာတြင္……………ဟင္ဟင္…………” ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ဆရာၾကီး ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္ ဆရာၾကီး …………..အာ ဒုကၡဘဲ ဘာတုန္းဟ တစ္ေဒါက္ တစ္ေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ။ဤ အသံကား အိမ္ေတာ္ထိန္း ကိုသန္းညြန္႔အသံ ေပတည္း ၊ ေမြးလူနာတဲ႔ ဆရာ ေဆးရုံက လာေခၚေနတယ္ ၊ “ဟာဒီၿမိဳ႕ေရာက္ ကတည္းက ေမြးလုိက္ရတဲ႔ ကေလး ဘာမွကိုမလုပ္ရေတာ႔ လူေတြမ်ား ေတာ္ေတာ္ေမြးႏုိင္ပါ႔ ညဘက္ေမြးတာ ေတာ္ေတာ္၀ါသနာ ထုံတဲ႔ၿမိဳ႕ဘဲေဟ႔@@@@@” ၿမည္တြန္ေတာက္တီးၿပီး အိမ္ေပၚမွ ဆင္းသြားပါ၏ ၊ ကြ်န္ေတာ္ခမ်ာ ကီးဘုတ္တစ္လုံးနဲ႕ ေယာင္ခ်ာခ်ာ က်န္ရစ္ခဲ႔ၿပီး ကိုယ္႔ဖာသာ ေတာင္တီး ေၿမာက္တီးနဲ႔ အဆုံးမွာေတာ႔ အိပ္ယာေညာင္းေစာင္းမွာ လွဲေလွ်ာင္းမွိလိုက္ပါ၏ ။
မနက္၁၀နာရီေလာက္ ထၿပီး အိမ္ေတာ္ထိန္းၾကီးရဲ႕ ကမၻာ႔အခါးဆုံး ေကာ္ဖီကို သုံးေဆာင္ၿပီး ၊ အိမ္ေတာ္ထိန္းၾကီးနဲ႕ သာယာ၀တီ ေစ်းၾကီးကိုသြားၿပီး ေစ်းလိုက္၀ယ္ ၊ ၿပန္လာကူညီခ်က္ၿပဳတ္ ၿပီး စားေသာက္ ၊ ဆရာညြန္႔ ကြ်န္ေတာ္လိုက္လည္ခ်င္တယ္ ၊ လည္ေလ လုိက္ပို့မွာေပါ့ ဟုတ္ဘူး ဆရာညြန္႔ရဲ႕ ဒီကတစ္ေယာက္ထဲ လိုက္လည္ခ်င္တာ ၊ ဘယ္ကိုသြားခ်င္တာတုန္း ရြာကို လိုက္လည္ခ်င္တယ္ ၊ ဒါဆို ဒီကေန အေရွ႕စူးစူးကို သြားသိလား အဲဒီမွာ ရြာေတြရွိတယ္ လုိက္လည္လိုက္ ၊ အင္း ဟုတ္ၿပီ ေက်ာ္ပုိးအိတ္ထဲ ေရဗူးမုန္႕နဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထည္႔ၿပီး ၊ ေဘာင္းဘီ ဒူးက်နဲ႕ ေတာမက်ၿမိဳ႕မက် စတိုင္ဖမ္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာပါ၏ ၊ ေဟာ ဟိုးမွာ ေတြ႔ၿပီ ဘာၾကီးတုန္း အယ္ ေရစင္ၾကီးဟ ဒီေလာက္ဒုထည္ၾကီး မားတဲ႕ဟာၾကီးကို ေဆာက္ထားပုံ ၾကည္႔ရတာ ၊ ၿမန္မာေတြေဆာက္တာ မဟုတ္တန္ရာ ၊ စပ္စုအုံးမွ ေဟာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပါလား ေက်ာင္းနာမည္က ဂုန္မင္းေၿမာင္ ဘုရားၾကီး ေက်ာင္းတိုက္ ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဘုရားကို ဦးတင္ၿပီး ေမးၾကည္႔ရင္ေတာ႔ သိေလာက္ေကာင္းရဲ႕ ၊ စိတ္ကူးကိုအေကာင္ထည္ ေဖာ္ဖို႕ ဖိနပ္ခြ်တ္ၿပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းထဲကို ၀င္လာေသာအခါ ၊ ဟဲ႔ ဒကာေလး ဘယ္ကတုန္း ရြာထဲကလား ဟုတ္ပါဘူး ဘုန္းဘုန္းဘုရား ၊ တပည္႔ေတာ္က သာယာ၀တီက ဆရာ၀န္ၾကီးရဲ႕ ညီအရင္းပါ ေဟ ဟုတ္လား ဘာလာလုပ္တာလဲ ေက်ာင္းကို ၊ ဒီေရစင္ၾကီးကို စိတ္၀င္စားလို႔ ဘုရား ဘယ္သူ ေဆာက္တာလဲ ဘုရား ၊ ၿမန္မာေတြေဆာက္တာ မဟုတ္ဘူးမလားဘုန္းဘုန္း ၊ မင္းက ဘယ္ကေန သိလာသလဲ ၊ မဟုတ္ပါဘူး တပည္႔ေတာ္မွန္းၾကည္႔တာပါ ၊ သံေတြကလဲ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လားဘုရား ၊ သံနဲ႕ေဆာက္တဲ႔ ေရစင္ဆိုလို႕ ဒီမွာနဲ႕ သာစည္ဘူတာမွာဘဲ ေတြ႕ဖူးေသးတယ္ ၊ ေၿပာၿပပါဘုရား ေအးေၿပာမယ္ေလ ငွက္ေပ်ာ္သီး မုန္႕ေတြစား၊ စားပါမယ္ ဘုရား ၊ ဒို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေဆာက္ထားတဲ႔ ေရစင္ၾကီးကြဲ႕ တိတိက်က်ေတာ႔ မသိေတာ႔ဘူး ၁၉၆၅ ခုႏွစ္က ထင္တယ္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေန၀င္းက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက ပညာရွင္ေတြ နဲ႔တုိင္ပင္ၿပီး အခု မင္းလာခဲ႔တဲ႔ ၿပည္လမ္းမၾကီးကို ေဖာက္တယ္ ၊ ဒီလမ္းေတြဟာ ဂ်ပန္ေတြ ေဖာက္ေပးထားတာ ယေန႔ တုိင္ မပ်က္ေသးဘူး ေတြ႕လား ၊ မင္းတို႔ရန္ကုန္မွာ တစ္လေတာင္မခံ ဘူးလမ္းေဖာက္ တာ ဒီလမ္းဟာ ငါ႔အသက္နဲ႕ ဆုိရင္ ၁၂ဘဲ ငယ္တယ္ ၊ တေန႕တေန႕ ကားၾကီးကားငယ္ အစီးတစ္ေထာင္ေက်ာ္ ၿဖတ္သန္းေနတာ ဘာမွမၿဖစ္ဘူး မွန္လွပါဘုရား ၊ တပည္႔ေတာ္က ဒီေရစင္ ၾကီးကိုသိခ်င္တာ ၊ ေအးပါဟ ဒီေရစင္က အဲဒီလမ္းကိုလာေဖာက္တဲ႔ ဂ်ပန္အင္ဂ်င္နီယာေတြ ၀မ္းေလွ်ာလို႔ ေရစင္တည္ၿပီး ၊ ေရက်ိဳခ်က္ေသာက္ၾကတာေလ ၊ အခုထိက်န္ေနတာ ေအာ္တင္ပါ႔ ဘုရား ၊ တပည္႔ေတာ္ ရြာထဲေလွ်ာက္လည္အုံးပါမယ္ ဘုန္းဘုန္း ေအးသြားေလ ၊ မင္းအကိုကိုလဲ ေၿပာလိုက္ ၊ ငါမုန္႔ေတြ ေကၽြးလုိက္တဲ႔အေၾကာင္း ငါကလာလညဖို႔ ဖိတ္တယ္ ဆုိတာရယ္ တင္ပါ႔ဘုန္းဘုန္း ။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးနဲ႕ စကားစၿမည္ ေၿပာဆုိၿပီး ရြာတန္းၾကီး ဆုံးေအာင္ေလွ်ာက္ ဖုန္တလုံးလုံးနဲ႕ သြားရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါဘိေတာင္း ဟိုမွာ လယ္ကြင္းေတြပါလား သြားအုံးမွ လယ္ကြင္းထဲ ေရာက္ေတာ႔ စပါးေတြရိတ္သိမ္းထားတာရယ္ ငွက္ကေလး ေတြ စုၿပဳံစားေသာက္ေနတာရယ္ကို ၾကည္႔ၿပီး တယ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းပါလား ၊ အလို ၿမတ္စြာဘုရား ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔ ၿမင္ကြင္းကား ၊ အံ႔ၾသစရာ အတိၿပီးေလ၏ ၊ ေတာမက် ၿမိဳ႕မက်ကြင္းပဲေတြ သီးေန တဲ႔ ၊ လယ္ကြက္ထဲ ဘက္ဟိုး လို႔ေခၚတဲ႔ ေၿမထုိးစက္ၾကီး တစ္လုံးက အလုပ္လုပ္ေနပါပေကာ ၊ ဧကန္န ယာပိုင္ရွင္ဟာ သူေ႒းနဲ႕တူရဲ႕ ၊ လယ္ကိုေခတ္မွီပစၥည္းေတြနဲ႔ ထြန္ယက္တာမ်ားလား လူက စပ္စုခ်င္စိတ္နဲ႔ သြားၾကည္႔မွိပါတယ္ ၊ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ကလဲ အေ၀းကေန လွမ္းၾကည္႔ ေတာ႔ လက္ေတြလႈပ္လိုက္ ၊ ကိုယ္ေတြလႈပ္လိုက္ဆုိေတာ႔ သူလိုခ်င္တဲ႔ ပုံစံကို ညြန္ၾကားေန တယ္ထင္ပါမွိပါရဲ႕ ၊ ဗဟုသုတအလို႕ငွာ သြားေရာက္ေလ႔လာအုံးမွ ေတာ္မယ္ဟု စိတ္ပုိင္းၿဖတ္ၿပီး အၾကင္အရပ္သို႔ဦးတည္ၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္လာၾကည္႔ေတာ႔ ၊ အထင္နဲ႔ အၿမင္လြဲေလၿပီ ၊
မိန္းမၾကီး၏ အသံကား တေၿဖးေၿဖး ပီၿပင္လာပါ၏ ၊ ဒီိဘက္က ထုိးပါ ဟိုလိုထုိးပါ ဟု ေၿမထုိးစက္ ေမာင္းေနသူကို ညြန္ၾကားေနသည္မဟုတ္ ၊ ငိုယိုေတာင္းပန္ေနေသာအသံတည္း “ေမာင္ရင္ေလး ရယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၊ ဟိုဘက္ကို အရင္ထုိးပါ အဘြားကမုဆိုးမပါကြယ္ ၊ ပဲေကာက္ အလုပ္သ မားေတြ ငွားမရလို႕ပါ ၊ တစ္ေႏြလုံး စိုက္လာတာေလးေတြ ခူးပါရေစ ၊ တစ္ညဘဲ အခ်ိန္ေပးပါ သားေလးတုိ႔ရယ္ အေမ႔သားသမီးေတြ ခရီးသြားေနလို႔ပါ ပဲရိတ္တဲ႔လူေတြကလဲငွားလုိ႕မရလို႕ပါ ပဲမရွိတဲ႔ဘက္ကေန အရင္တူးသြားပါ ” ကြ်န္ေတာ္ဆက္ မၾကားႏုိင္ေတာ႔ပါ ၊ ယႏၱရားေပၚက လူမဟုတ္ ေခြးမဟုတ္ အေကာင္က မူးေနဟန္ရွိပါတယ္ ၊ အဘြားၾကီးကိုၾကည္႔ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္လည္မွိပါ၏ ၊ ေနာက္ဆုံး ယႏၱရားေမာင္းႏွင္သူကို အဆုံးစြန္ဆုံး ေတာင္းပန္သည္႔အေန ၿဖင္႔ ၊ အဘြားအုိတစ္ေယာက္ လက္အုပ္ခ်ီမုိး ကန္ေတာ႔ေလေတာ႔၏ ၊ အၾကင္ ယာဥ္ေမာင္းက ဂရုမစုိက္ သူ႔အလုပ္သည္သာ အလုပ္ဟူ၍ ယူဆဟန္ရွိေပတကား ။
“ဟုိအဖြားၾကီး ခင္မ်ားကိုဖယ္လို႔ ေၿပာေနတာေနာ္ ထိမွိမယ္ ၊ ဒီနားမလာနဲ႔ ၊ ထိမွိရင္တာ၀န္မယူဘူး” ၊ သားေလးရယ္ အေမကမုဆိုးမပါ ၊ ဟုိဘက္က အရင္တူးလိုက္ပါ ၊ ေၿမေတြလဲဆုံးရႈံးၿပီးပါၿပီ ၊ ဒီပဲေလးကို ၊ ဒီညအၿပီးခူးေပးပါ႔မယ္ ၊ အေမ႔ၾကီးကို သနားပါကြယ္ ၊ သာသမီးေတြ ခရီးသြားေနလို႔ပါ ဒီပဲေတြေရာင္းၿပီး အေၾကြးဆပ္ရမွာမုိ႔ပါ ၊ အေမ႔မွာ ေၿမေတြလဲဆုံး ၿပီမုိ႔ ဆက္ၿပီးလုပ္စားစရာ မရွိေတာ႔ပါဘူး ၊ ဟီးဟီး အဲဒီအသံ ဗလံကို ေတြကို ၾကားရတာ အေတာ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲစရာပါ ကိုယ္႔အေမထက္ၾကီးတဲ႔ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္က အသက္သုံးဆယ္ေလာက္ သားအရြယ္ တူအရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ငိုၾကီးခ်က္မ ေၿပာဆိုေနေသာ စကားတို႔ကို ကိုယ္႔နဲ႔ မဆုိင္တဲ႔ အသုဘေတြၿမင္ရင္ေတာင္ မ်က္ေရ က်တတ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေရာေယာင္ငိုမွိပါ၏ ၊ ဤႏုိင္ငံကား ကြန္ၿမဴနစ္၀ါဒီ ထြန္းကားေသာ ႏုိင္ငံမဟုတ္ ဂါရေ၀ါစ ၊ နိ၀ါေတာစ သႏၱဳ႒ိစ ကတညဳတာ ဟူေသာ မဂၤလာ ထြန္းကားရာ ႏိုင္ငံတည္း ၊ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားလို႔ မိခင္ဖခင္အရြယ္ ကို လူအုိရုံပို႔တတ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ိဳးမဟုတ္ ၊ ကိုယ္႔မိဘကို ေသတဖန္ သက္တစ္ဆုံး ဘုရားခန္းတင္ လုပ္ေကၽြးေသာ ႏုိင္ငံတည္း ၊ ဤႏုိင္ငံတြင္ ကမၻာေပၚတြင္ ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚေသာ ၿမင္႔ၿမတ္ယဥ္ေက်း လွေသာ ဘာသာတခု အထြန္းကား ဆုံးႏုိင္ငံတည္း ၊ ၿမင္ကြင္းကား ကြန္ၿမဴနစ္ဆန္ဆန္ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ ၿမင္ကြင္းမ်ိဳးတည္း ၊ ဒို႔ႏုိင္ငံကား ဂါရနိ၀ါတ မရွိေတာ႔ၿပီ ၊ ဘာသာတရား ဟူေသာ အဆုံးအမသည္လဲ ၿမိဳ႕နဲ႔ေ၀းေလ ေမွးမွိန္ေလ ၿဖစ္ေခ်ၿပီးတကား ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီ ဟု စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးထား ပါေသာ္လည္း ၊ ေတာသူေတာင္သား ဟူေသာ အႏွိပ္စက္ခံ လူထုသည္ ယေန႔တိုင္ အဂၤလိပ္ ေခတ္ ဂ်ပန္ေခတ္တို႔လို အႏွိပ္စက္ခံ အညွင္းဆဲခံ ဘ၀ေတြရွိေပေသးတကား ။
အဘြားၾကီးသည္ ဤမွ်ႏွင္႔ မရပ္ ေၿမေကာ္ေသာ ေဂၚအေရွ႕မွ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖန္႔ကားၿပီး ဟိုဘက္ကဟာကို တူးဘု႔ိ ငိုယုိၿပီး ေၿပာၿပန္ေလ၏ ၊ ယႏၱရားေမာင္းေသာ ေမာင္ရင္ႏွင္႔ လူတစ္ေယာက္ ယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး အဘြားအိုအား လက္တစ္ဖက္ တစ္ေယာက္ ၊ မယူၿပီး ေၿမဆုိင္ခဲမ်ား ၊ ပုံထားရာဘက္သို႔ မယူလာၿပီး ခ်ထားေလ၏ ၊ အဘြားအုိကား အငိုမရပ္ ၊ သူ႔လက္တစ္စုံ ၿဖင္႔ ေၿမဆုိင္ခဲေပၚမွ ပဲပင္ေလးေတြကို ႏုတ္ၿပီး ငိုယုိေနၿပန္၏ ၊ ယာဥ္ေမာင္းသည္႔ တိရိစၦာန္မ်ား ပါးစပ္မွလဲ အယုတ္တ အနတၱေတြ ဆဲတုိင္းၿပီး ၀တၱရားေႏွာက္ယွက္မႈနဲ႕ ေထာင္ထဲထည္႔လိုက္ရမလား ဘာလားႏွင္႔ ဆဲဆိုေရရြတ္ေနေပေသး၏ ၊ ကြ်န္ေတာ္ အဘြားနားသြားၿပီး ၊ “အဘြားရယ္ ယူမေနပါနဲ႕ေတာ႔ ေတာ္ၾကာထိခုိက္မွိပါမယ္ ၊ ရြာထဲကလား အတူတူကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ၿပန္မယ္ေလ ဟု အဘြားအုိ ကိုေခ်ာ႔ေမာ႔မွိပါ၏ ၊ အဘြားအုိကား ငိုယုိလွ်က္ ၊ ငါ႔ေၿမးရယ္ အဖြားမွာ ယာေလး ၃ဧက ရွိတာပါ ၊ အဖြားယာထဲက ေန ဆည္ေၿမာင္းၿဖတ္တူး ေတာ႔ ၊ အေရာ္လဲ တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္္မေပးဘူး အလံတုိင္ေတြ စုိက္ၿပီး တန္းတူးတာဘဲ ၊ တစ္ေန႔က လာေၿပာေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းမတူးဘူး မွတ္တာ ဟုိဘက္က ယာေတြေတြ႔လား ဒီရြာက သူေ႒းေတြရဲ႕ ယာေတြဘဲ ၊ အဖြားလက္ညိဳးညြန္ရာကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ လူေတြနဲ႔ ပဲရိတ္ေနေသာ အုပ္စုေတြကို ေတြ႕ရပါ၏ ၊ အလံတိုင္ေလးမ်ား တန္းစီၿပီး စိုက္ထူထားေသာ ေၿမတူးဖုိ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကိုေတြ႔ရပါ၏ ၊ တူးေၿမာင္းၾကီးကား အလ်ားမခန္႔မွန္းတတ္ အနံက ေပေလးဆယ္နီးပါး ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းမွိပါ၏ ။
ပိုက္ဆံရွိတဲ႔ လူေတြ ယာဘက္က အရင္မတူးဘူး ၊ တကယ္တန္းက သူတို႕ဘက္က အရင္တူးရမွာ ဒီေမာင္းတဲ႔ေကာင္ေတြက အဲဒီလူေတြဆီက ေငြယူၿပီး ေနာက္မွတူးရမဲ႔ အဖြားတို႕ဘက္ကေန အရင္လာတူးတယ္ ဟီးဟီး အဖြားတို႔မွာ ေငြကမရွိေတာ႔ ပဲရိတ္မဲ႔လူမငွားႏုိင္ဘူး ပိုက္ဆံရွိတဲ႔ လူေတြက ရြာထဲမွာ ပဲရိတ္ႏုိင္တဲ႔ လူေတြကို အကုန္ငွားၿပီး သူတို႔ဘက္က အရင္ရိတ္ကုန္ၾကၿပီ ၊ အဘြားက ေၿမလဲမရွိေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ ဒီပဲေလးေတာ႔ ယူခ်င္တာေပါ႔ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလးပ်က္ဖို႔ ကိုေကာင္းပါ၏ ကဲအဘြား ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ရြာထဲအတူတူ ၿပန္ရေအာင္ ခူးေနလဲ ဘာမွရမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ ကြ်န္ေတာ္အဘြားကို ၾကင္နာစြာ ေဖးမေခၚၿပီး ရြာဘက္သို႔ ဦးတည္ေလွ်ာက္ခဲ႔ ပါ၏ ၊ အဘြားလဲ စကားမေၿပာႏုိင္ ကြ်န္ေတာ္လဲမေၿပာႏုိင္ပါ ၊ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ မဟာဂီတ သီခ်င္းၾကီးေတြထဲက “ၾကံဳေလေဘြ ပတ္ပ်ိဳး” ကိုသတိရမွိပါ၏ ၊ “ ၾကံဳေလေဘြ ၾကံဳေလဘုံေဘြ ေစာေထြမိႈင္ မိရင္းကံငယ္ေခ ၊ ၿဂိဳလ္မင္းက မယ္႔ကိုေမႊ နတ္မင္းတို႔ ေနႏုိင္ေပ”…….။
သားအိမ္ထဲ ၀င္အုံးေလ ကြ်န္ေတာ္အေတြးပ်က္သြား၏ ၊ အဘြားအိမ္ေလးထဲကို ၀င္မွိပါ၏ ၊ အဘြားအိမ္ကား ေၿခတံရွည္ ၿပင္ေထာင္သြပ္မုိး အိမ္တည္း အိမ္ေအာက္မွာ ကြတ္ၿပစ္တခု ခင္းထားၿပီး ၊ ထုိေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ႔ကို ဓာတ္ဗူးတစ္လုံးႏွင္႔ ေရေႏြးတုိက္ၿပီး ဘယ္ကလဲဟု ေမးပါသည္ ၊ ၿမိဳ႕နယ္ဆရာ၀န္ၾကီးရဲ႕ ညီပါခင္မ်ာ စသၿဖင္႔ မိတ္ဆက္ၿပီး ၊ ဒါနဲ႔ ဒီလယ္ေတြကို အစိုးရက ေလွ်ာ္ေၾကးမေပးဘူးလား အေမၾကီး ေပးပါတယ္ ဘယ္ေလာက္ေပးလဲ တစ္ဧကကို ၃၅က်ပ္ ၊ ဗ်ာ သုံးဆယ္ငါးက်ပ္ ဟုတ္လား ဟုတ္တယ္ ဟုေလသံၿပတ္ႏွင္႔ ေၿဖပါ၏ ၊ ေၿမတစ္ဧက ကို အၿပင္မွာဘယ္ေစ်းေပါက္သလဲ အဘြား ၄သိန္း ဟာ ေလးသိန္းေပါက္တဲ႔ ေၿမၾကီးကို ၃၅က်ပ္ေပးတာ၊ ဒီလူေတြ ရူးေနၾကလား မသိဘူး ၊ ဘယ္သူမွ မတိုင္ဘူးလား အေမၾကီးတုိ႕က ဘယ္သူ႔ကို တုိင္ရမွာတုန္းကြယ္ တုိင္ရမဲ႕လူေတြက လုပ္ေနတဲ႔ဟာကို အာဗ်ာ အေမၾကီးမွာ သားသမီး ရွိေတာ႔ဘူးလား ရွိတယ္ သုံးဆယ္ျမိဳ႔ကို အလွဴသြားေနၾကလို႔ ၊ ယာကဒီသုံးဧက ဘဲရွိတာလား အၿခားရွိေသးလား ၊ ၁၁ဧက ရွိတယ္ က်န္တာ ေတြက စပါးစိုက္တဲ႔ လယ္ေတြ ပဲကေတာ႔ ဒီသုံးဧကဘဲရွိတာ ၊ က်န္တာေတြက သားေတြ သမီးေတြကို ခြဲေပးလိုက္ၿပီ ဒီယာသုံးဧကက သူ႕တုိ႔ အေဖလက္ထက္ကတည္း စိုက္လာတဲ႔ ယာေလးမို႔ ႏွေျမာမွိတယ္ ၊ အခ်ိဳ႔ဆုိ အကုန္ပါသြားတဲ႕လူေတြ ရွိတယ္ ။
ေရေႏြးေသာက္ၿပီး အိမ္ေပၚကၿပန္ဆင္းလာခဲ႔ၿပီး အၿပန္လမ္းမွာ တစ္ဦးတည္းေတြးလာမွိခဲ႔ပါ၏ ၊ ငါသာ အရာရွိၾကီးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ႔ရင္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ တုိင္းၿပည္ကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ရခဲ႔ရင္ ၊ စေသာ စေသာ အေတြးၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုကိုရဲ့အိမ္ကို ေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီေလးထဲမွာ ဂုန္မင္းေၿမာင္မွ အမွတ္တရ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေလးျဖင့္ ေတြ႔ပုံၿမင္ပုံ အလုံးစုံေလးကို ေရးခ်မွိပါေတာ႔၏ ။
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးဟူ၍ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း တက္စဥ္က ဘုန္းဘုန္းဦး ေဆကိႏၵ သင္ေပးခဲ႔ဖူးပါ၏ ၊ ေရ ၊ မီး ၊ မင္း ၊ ခုိးသူ ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ ဟူ၏ ၊ ကြ်န္ေတာ္႔ေမြးရပ္ အမိ ၿမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၊ ကမၻာတည္သေရြႊ႕ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး ေဘးကင္းလြတ္ႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း ခ်င္မွိခဲ႔ပါ၏ ၊ ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ၿပည္႔မည္ဆုိပါေသာ္ ………..။
