ၿပည္ေထာင္စု သမၼတၿမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ ပထမဆုံးသမၼတၾကီး

             ၿပည္ေထာင္စုသမၼတၿမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ သမၼတၾကီး ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားၾကီး စ၀္ေရႊသိုက္

 

       ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီေလးရက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔အလံတင္အခမ္းနားတြင္ေတြ႔ရေသာ သမၼတၾကီး

ကြ်န္ေတာ္ဟာ ခပ္ငယ္ငယ္က သတင္းစာေတြ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံသမၼတၾကီး ကိုသြား ေရာက္ေတြ႔ဆုံ ၊ ဘယ္ႏုိင္ငံ သမၼတၾကီး ဘယ္ႏုိင္ငံသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ စသၿဖင္႔ မၾကာခဏ ဖတ္ရပါတယ္ ၊ ၂၀၀၃ခုႏွစ္က်မွ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးမ်ား ရွိခဲ႔ဖူးတယ္လို႔ သိခဲ႔ရသူပါ။

 တေန႔မွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဖုိးဖုိးကို ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးေတြကိုသိဖူးခဲ႔လား ေၿပာၿပေပးပါအုံးလို႕ ေတာင္းဆုိၾကည္႔ေတာ႔ ဖုိးဖုိးက သိပ္သိတာေပါ႔ကြယ္ ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးမ်ားဟာ ႏုိင္ငံရပ္ၿခားက သမၼတၾကီးေတြလိုမဟုတ္ဘူး ၊ အမ်ိဳးဇာတ္ အင္မတန္ၿမင္႔ တယ္ကြယ္ ၊ သူတုိ႔အခမ္းအနားနဲ႔ ၾကြလာရင္ ၿမန္မာရွင္ဘုရင္ ေခတ္ကလိုဘဲ ၊ စည္ေတာ္ေတြ နဲ႔ အလုပ္အေၾကြးေတြ သက္ေတာ္ေစာင္႔ေတြနဲ႕ ၾကြေတာ္မူၾကတယ္ ၊ ဘုိးဘိုးတုိ႔ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးၾကြမဲ႔ ေနရာကိုသြားၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးကို ဖူးေမွ်ာ္ရတာ ၀ကိုမ၀ပါဘူး။

 ဘယ္ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီး တက္တက္ ၊ အၿမဲတမ္းၾကြတတ္တဲ႔ ေနရာကေတာ႔ ေဒ၀သာဂရသိမ္ကုန္း ေက်ာင္းတုိက္ပဲကြယ္႔ သူတုိ႔ဟာ သိမ္ၿဖဴဆရာေတာ္ၾကီးဆီကို အၿမဲတမ္း ၾကြေရာက္ဖူးေၿမာ္ၾကတယ္ ၊ သိမ္ၿဖဴ ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ အဲဒီေခတ္က အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု ဘြဲတံဆိပ္ေတာ္ကို ဦးစြာရေတာ္မူတဲ႔ ရဟန္းပညာရွင္ၾကီးကြဲ႕ သိပ္ၿဖဴေဆးအဘိဓာန္၊ သိမ္ၿဖဴဓာတ္က်မ္း ၊ သိမ္ၿဖဴ သရုပ္ၿပ ေဆးအဘိဓာန္ အဲသလိုရွားပါးတဲ႔ ေဆးက်မ္းၾကီးေတြ ေဗဒင္က်မ္းၾကီးေတြ ၿပဳစုေတာ္မူသလို ၊ ေဗဒင္ပညာကိုလဲ တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္္ေၿမာက္ ေတာ္မူတယ္။

 ဒါေၾကာင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိင္ရာ အခါေတာ္ေပးတာတုိ႔လို ကိစၥရပ္ေတြကို  ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးမ်ား အဆက္ဆက္က ယုံၾကည္ၿပီး ဆရာေတာ္မိန္႔ေတာ္မူသလို လုပ္ၾကတယ္၊ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကြ်န္ေတာ္႔ဖုိးဖုိး ေၿပာၿပသြားတဲ႔ သမၼတၾကီးမ်ား အေၾကာင္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသပါ ခင္မ်ာ ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ မဂၤလာဒုံ စစ္ေဆးရုံက ဓာတ္မွန္ဆုိင္ရာ ဆရာ၀န္ၾကီး ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႕ကိုကိုလတ္ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတေတြကို အရမ္းေလးစား အားက်သူပါ၊ သူ႔အခန္းထဲမွာ အလံေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာနဲ႕၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼၾကီးမ်ားရဲ႕ ရွားပါးပုံမ်ားကို မွန္ေဘာင္နဲ႔ ထည္႔ထားၿပီး ေခါင္းရင္း ခ်ိတ္ထားသူပါ၊ စာအုပ္စာေပဆုိရင္လဲ အဲဒီလိုအေၾကာင္းေတြကိုသာ ဖတ္ရူေလ႔ရွိပါတယ္။

 တေန႔မွာေတာ႔ သူ႔အခန္းထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ေတြ႕ပါတယ္၊ ေ႐ႊဥၾသရဲ႕ ‘တခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား’ စာအုပ္၊ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(တတိယ အႀကိမ္)စပယ္ဦး စာေပျဖစ္ပါတယ္ ၊ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ၿမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပထမဦးဆုံး ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီး စ၀္ေရႊသိုက္အေၾကာင္း ပါလာတာကို ဖတ္လုိက္ ရပါတယ္ ၊ ၿပည္ေထာင္စု ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏  ဖြဲ႔စည္းပုံ အေၿခခံဥပေဒ (၁၉၄၇)အရ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူ ဦးေရ အမ်ားဆုံး ၿဖစ္သည္႔ ရွမ္း ၊ ကရင္ ၊ ကခ်င္ ၊ ဗမာ ဆိုၿပီး ေလးအုပ္စုကို တစ္စုစီ အလွည္႔က် ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ တင္ေၿမွာက္ၾကပါတယ္။

 အဲဒီအထဲမွာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိၿပီးသည္႔ ေနာက္ပိုင္း တြင္ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ပူပန္ေနၾကေသာ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ႏွင္႔ ၊ အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရွိ တခ်ိဳ႕ ၏ ေသြးခြဲမႈကို ခံေနရေသာ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးတခ်ိဳ႕ အားရ ေက်နပ္ေအာင္ စေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ၿဖင္႔ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔မွ စတင္ၿပီး စဝ္ေရႊသိုက္ကို ျပည္ေထာင္ စုျမန္မာနိုင္ငံေတာ္၏ ပထမဆုံး သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေၿမာက္လိုက္သည္ ။ သမၼတၾကီး စ၀္ေရြႊသိုက္သည္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၄ရက္ေန႔မွ ၁၉၅၂-ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၆-ရက္ အထိ သမၼတ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

ေရႊဥၾသ ေရးသားသည္႔ ‘တခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား’စာအုပ္ပါ ၿပည္ေထာင္စု ၿမန္မာ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီး စ၀္ေရႊသိုက္၏ အထုပၸတၱိကို ဤကဲ႔သို႔ေရးသားထားသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ရူ႕ခဲ႔ရပါသည္  ။

ၿပည္ေထာင္စု သမၼတၿမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ ပထမဦးဆုံးသမၼတၾကီး (စ၀္ေရႊသိုက္)

စဝ္ေရႊသုိက္သည္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၅၇-ခုႏွစ္ (ခရစ္ ၁၈၉၆-ခုႏွစ္)တြင္ ေညာင္ေ႐ႊၿမိဳ႕၌ ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြားႀကီး အဖ ဆာစပ္ေမာင္ႏွင့္ အမိ မဟာေဒဝီတုိ႔မွ ဖြားျမင္ေသာ သားျဖစ္သည္။

ငယ္စဥ္က ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕ရွိ ရွမ္းအႀကီးအကဲမ်ား၏ သားမ်ားအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာေက်ာင္း၌ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ပထမကမၻာစစ္အတြင္း ဘားမာ႐ုိင္ဖယ္ အဂၤလိပ္ စစ္တပ္(ဗမာ့ေသ နတ္ကိုင္တပ္ရင္း)တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

ျမန္မာျပည္ ပထမ ေက်ာင္းသား သပိတ္ အစပ်ဳိးေသာ ၁၉၂၀-၂၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ နယ္ျခားေဒသ ဗမာ့တပ္ဖြဲ႕မ်ားတြင္ တာဝန္ခံ အျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္း ခံရသည္။ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး ၁၉၂၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖခမည္းေတာ္ ေစာ္ဘြားႀကီး ဆာစဝ္ေမာင္ ကံေတာ္ကုန္ေသာ အခါ ေညာင္ေ႐ႊ ေစာ္ဘြား အျဖစ္ အ႐ုိက္အရာ ခံယူသည္။ ထုိအခါ စဝ္ေ႐ႊသုိက္၏ သက္ေတာ္မွာ ၃၃ ႏွစ္ အ႐ြယ္ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။

မတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္တြင္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရသည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ စစ္မွုထမ္းရန္ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ခဲ့ျဖင့္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ထိ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ အမွုထမ္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ နိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း ေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီအဖြဲ႕ဝင္ႏွင့္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕ဥကၠဌ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြား စဝ္ေရြသုိက္သည္ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ သိႏၷီေျမာက္ပုိင္း ေစာ္ဘြာႀကီး၏ သမီး (သိႏၷီေစာ္ဘြား စဝ္ဟုန္ဖ) (ကြယ္လြန္) ၏ ႏွမ စဝ္ဟိန္းခမ္းႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ပထမ ကမာၻစစ္ႀကီး ၿပီးေသာ အခါ စဝ္ေ႐ႊသုိက္သည္ စစ္မႈထမ္း အျဖစ္ အနား ယူခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး ျဖစ္ရန္ စစ္ရိပ္ စစ္ေငြ႕မ်ား တက္လာေသာ အခါ စစ္မႈထမ္းရန္ ျပန္ေခၚျခင္း ခံရျပန္သည္။

၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယကမာၻ စစ္ႀကီး ၿပီးဆုံးေသာ အခါ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕ အရင္းရွင္ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ႏွင့္ အတူ တုိင္ရင္းသား စည္လုံး ညီၫြတ္ေရးကုိ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ပင္လုံ စာခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေရးကုိလည္း လုံးပမ္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တုိင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ဖြင့္လွစ္ေသာ အခါ စဝ္ေ႐ႊသုိက္အား ဥကၠ႒ အျဖစ္ တညီတၫြတ္တည္း တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံရသည္။

ေညာင္ေ႐ႊ ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္ေ႐ႊသုိက္သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေရး ရေသာအခါ ယာယီ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသားထဲမွ ပထမဆုံးေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ သမၼတႀကီး အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံရသည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ သမၼတ သက္တမ္း ကုန္ဆုံးေသာ အခါ လူမ်ဳိးစု လႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီး အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံရျပန္သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ အျခား နယ္ရွင္ စဝ္ဖလုံတုိ႔ႏွင့္ အတူ ေစာ္ဘြား ဆုိေသာ အာဏာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇-၆၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားတြင္ လူမ်ိဳးစု လႊတ္ေတာ္ အမတ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံရသည္။

၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ အထိ လူမ်ဳိးစု လႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီး အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ ပညာတြင္ ႀကဳိးစား အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရက စဝ္ေ႐ႊသုိက္အား ‘အဂၢမဟာ သေရစည္သူဘြဲ႕’ အျပင္ ‘အဂၢမဟာ သီရိသုဓမၼဘြဲ႕’ ကုိပါ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မႈသည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ အမည္ခံ ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာအရပ္ရပ္ကို သိမ္းပိုက္စဥ္ မိမိ ေနအိမ္ဝင္း အတြင္းတြင္ပင္ သားငယ္ စဝ္မီမီသိုက္အား ပစ္သတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးေဟာင္း စဝ္ေ႐ႊသုိက္လည္း ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

အမွတ္ (၇၄)၊ ကမၻာေအးဘုရားလမ္း၊ ရန္ကုန္တြင္ ေနထိုင္စဥ္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ (၂၁)ရက္ေန႔ အသက္ ၆၆ ႏွစ္ အ႐ြယ္တြင္ ကြယ္လြန္ အနိစၥ ေရာက္သည္။ သမၼတႀကီးေဟာင္း စဝ္ေ႐ႊသုိက္ ကြယ္လြန္ေသာ အခါ မဟာေဒဝီ စင္ဟိန္ခမ္းႏွင့္ ဦးယူဂ်င္းသိုက္ (ခ)စပ္ေဆး၀ိုင္ (ခ) စဝ္ဆိုလန္ဖ အပါအဝင္ သားေတာ္ သမီးေတာ္ ရွစ္ေယာက္ ထြန္းကား က်န္ရစ္ခဲ့သည္။  လို႔ဖက္ မွတ္လိုက္ဖူးပါတယ္ခင္မ်ာ ၊ စာရႈသူအားလုံး ရြင္လန္းခ်မ္းေၿမ႔ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း တခ်ိန္က သမၼတၾကီးရဲ႕ ပုံကိုေငးေမွ်ာ္၍ ေနာင္အနာဂတ္ သမၼတဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ ၾကည္႔ရႈ႕ၾကပါစို႔လား ခင္မ်ာ ။

ၿမန္မာ႔ႏုိင္ငံေရး ၾကယ္တစ္ပြင္႔လား

                                   ၿပည္နယ္လြတ္ေတာ္အမတ္ေလး မနန္းအက္စကီမုိး

 “ၿပန္ထဲအေရး ေပါက္ႏွင္႔ေက်းသုိ႔ ၊ ၾကက္ဥအေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္၏” ကန္ေတာ္ မင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ေလာကသာရပ်ိဳ႕မွာ ဆုိထားသမို႔ ၊ ၿပည္ေထာင္စု ၿမန္မာႏုိင္ငံဖြား လူငယ္လူရြယ္မ်ားဟာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ကိုင္မႈကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လက္ေရွာင္ၾကပါတယ္ လုပ္ကိုင္သူ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကလဲ တည္ဆဲဥပေဒ ဥပဒက္ေတြနဲ႔ ၿငိစြန္းလို႔မို႔ မၾကာခဏဆိုသလို အင္းစိန္ ၊ သာယာ၀တီ ၊ ဟိုဟိုဒီဒီ ေထာင္နန္းစံၿမန္းၾကရသၿဖင္႔ ၊ ကြ်န္ေတာ္အပါအ၀င္ ၿမန္မာလူငယ္လူရြယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေထာင္ အက်မခံႏုိင္ပါသၿဖင္႔ ၊ မိဘေဆြမ်ိဳး ညီကိုယ္ေမာင္ႏွမ  တစုက ၀ိုင္း၀န္းေတာင္းပန္လို႔မို႔ ႏုိင္ငံအေရး စိတ္၀င္စားၾကပါေသာ္လဲ ထဲထဲ၀င္၀င္ လုပ္ကိုင္ၾကၿခင္းမရွိပါ ၊ သုိ႔ေသာ္ အေၾကာင္းညီညြတ္ လာရင္ေတာ႔ၿဖင္႔  လုပ္ကိုင္သူတုိင္းရဲ႕ ေနာက္ကို၀ိုင္း ရံေပးလိုၾကသည႔္ စိတ္ဓာတ္မွာ ၊ ၿမန္မာလူငယ္တစ္ရာတြင္ ၉၉ေယာက္ရွိသည္ဟု ခန္႔မွန္းမွိပါသည္။

ၿပီးခဲ႔သည္႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေၿခခံ ဥပေဒပါ အခ်က္အလက္တို႔ၿဖင္႔ ၿပ႒ာန္းအတည္ၿပဳလိုက္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္၏ ေၾကညာထုတ္ၿပန္ခ်က္တစ္ခုတြင္ ရွမ္းအမိ်ဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီတြင္ အမွတ္(၁)ၿပည္နယ္လြတ္ေတာ္မဲဆႏၵ နယ္ေၿမ လဲခ်ားတြင္ ယွည္ၿပိဳင္ဖက္ ကမၻာေက်ာ္ ၾကံ႔ခိုင္ဖြင္႔ၿဖိဳးအသင္းၾကီးရဲ႕ အမတ္ေလာင္းဦးစိုင္းခ်စ္ေဆြႏွင္႔ တစည ပါတီအမတ္ေလာင္း ဦးလပန္းတုိ႔ကို မဲအေရတြက္ေပါင္း ၄၀၀၀ေက်ာ္နဲ႔ အၿပတ္အသတ္ႏုိင္ခဲ႔သူေလးပါ ၊ နာမည္ကေတာ႔ နန္း အက္စကီမုိးၿဖစ္ပါတယ္ ၊ အသက္ကေတာ႔ ၂၅ႏွစ္ပါ ၊ ဒီအသက္အရြယ္ဟာ လြတ္ေတာ္  အမတ္ေလာင္း ၀င္ၿပိဳင္ခြင္႔ရတဲ႕ အသက္ကန္႔သက္ခ်က္ကို ၿပည္႔မွီရုံသာရွိပါတယ္ ။ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖက္ အမတ္ေတြရဲ႕ အသက္ကိုၾကည္႔ရင္ ေၿမးအဖိုးအရြယ္ေလာက္ ရွိတာကို ေတြ႕ရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ၊ မည္သို႔ပင္ၿဖစ္ေစ ၊ မနန္းအက္စကီမုိးဟာ ၿမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အသက္အငယ္ဆုံး ၿပည္နယ္လြတ္ေတာ္ အမတ္ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ႔သလို ၊ သူ႔ရဲ႕ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီအတြင္းမွာလဲ အသက္ငယ္ဆုံးေသာ ပါတီ၀င္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ႔ပါၿပီ ။

ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းအေနအထားမ်ားကို ၾကည္႔ရူသုံးသပ္တဲ႔အခါ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားဟာ အင္မတန္ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ၿပင္းထန္တာကို ေတြ႔ၿမင္ၾကရမွာပါ ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ ၁၉၄၇မွာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼၾကီးၿဖစ္ခဲ႔သူဟာ စ၀္ေရႊသိုက္ၿဖစ္သလို ၊ ဖက္ဒရယ္ၿပည္ေထာင္မႈအၿဖစ္ ေရးသားခ်ဳပ္ဆုိခဲ႔ေသာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္တုိ႔ကို မ်က္ကြယ္ၿပဳၿပီး ခြဲထြက္ပိုင္ခြင္႔ရွိေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားတြင္လဲ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား လူမ်ိဳးစုတစ္ခုသာ တရား၀င္ခြင္႔ၿပဳခဲ႔ၾကပါတယ္ ၊ အၿခား မည္သည္႔တုိင္းရင္းသားမ်ားမွ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင္႔မရွိပါ ၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ရွမ္း လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ၿမန္မာဘုရင္၏ လက္ေအာက္ခံမဟုတ္ဘဲ ၊ တစ္ထီးတစ္နန္း ေနထုိင္ေသာလူမ်ိဳးစု ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔လို႕ ၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ ပါ၀င္ခ်ဳပ္ဆုိေရးသားခဲ႔တဲ႔ ဦး္ခ်န္ထြန္းရဲ႕ ပင္လုံအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာမွာ ဖတ္မွတ္ လုိက္ဖူးပါတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔မ်ား အရမ္းႏုိးၾကားေနတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြမ်ားလားလို႔ ေတြးၿပီး အားက်မွိပါတယ္ ။

ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ တည္ဆဲအစုိးရ၏ တရား၀င္ခြင္႔ၿပဳခ်က္ၿဖင္႔ တရား၀င္ၿပည္နယ္ လြတ္ေတာ္အမတ္ ၿဖစ္ခဲ႔သူ မနန္းအက္စကီးမိုးဟာ လဲခ်ားအထက မွာကိုးတန္းေအာင္ၿမင္ခဲ႔ၿပီး မႏၱေလး VEC ပညာ ေရးရိပ္ႆာမွာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿမင္ခဲ႔ခါ ေအးသာယာက GTC မွာ ITနဲ႔ ေက်ာင္း၂ႏွစ္တက္္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ၊ ပင္လုံတကၠသိုလ္ကေန ၂၀၀၉ခုႏွစ္က အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခဲ႔တယ္လို႔ ဘီဘီစီ အေမးအေၿဖက႑တစ္ခု ၿဖစ္တဲ႔ မုိဘီဂ်ီႏုိမွာ ေၿဖၾကားသြားပါတယ္။

လြတ္ေတာ္အမတ္ အၿဖစ္နဲ႔ ပထမဦးဆုံး လုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္က ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည္႔တဲ႔အခါ “က်မတို႔နယ္မွာ မူလတန္း ပညာေရး အခမဲ႔ၿပဳလုပ္ေပးႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္” ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ ဥပေဒအထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိေအာင္ လုပ္မယ္လို႔လဲ ေၿဖၾကားသြားပါေသးတယ္ ၊ ၿမန္မာ႔ႏုိင္ငံေရး  ေလာကမွာ ဘယ္သူ႔ကိုအားက်ပါသလဲလို႕ ေမးတဲ႕အခါ “ေမေမစု”ကိုအားက်ပါသတဲ႔ ၊ စကားေၿပာခြင္႔ရခဲ႔ရင္ သူ႔မဲဆႏၵနယ္မွာ သူေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ရတာေလးေတြကို ၿပန္ေၿပာၿပခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ၊ ဘာကို အေၾကာက္ဆုံး လဲလို႔ေမးၿမန္းတဲ႔အခါမွေတာ႔ ၾကိဳတင္မဲကို ေၾကာက္ပါသတဲ႔ ၊ ၾကိဳတင္မဲ ေပးခြင္႔ရွိတဲ႔ နယ္သုံးခုလုံးမွာ သူဟာရႈံးနိမ္႔ခဲ႕လို႕လို႕ ဆိုပါတယ္ ။ မည္သို႔ပင္ ၿဖစ္ေစ တည္ဆဲအစိုးရရဲ႕ တရား၀င္ခြင္႔ခ်က္နဲ႔ တရား၀င္ၿပည္နယ္လြတ္ေတာ္ အမတ္ေလးၿဖစ္လာခဲ႔သူ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အသက္အငယ္ဆုံး လြတ္ေတာ္အမတ္ေလးကို ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ၿပဳ ၾကပါစို႔လားခင္မ်ာ ။ အားလုံးရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစေၾကာင္း ေငြလမင္းတုိ႔က ဆုမြန္ေတာင္းပါတယ္ ။

ၾကာ၀တ္မႈံကုန္မွာ စုိးတယ္

 “ရင္႔မွာတစ္က်ိပ္ ၊ ႏုမွာငါးရာ ၊ ေနာင္လာရွစ္ေသာင္း ၊ ဘုရားေပါင္းလို႔ ”လို႔ဆိုပါတယ္ခင္မ်ာ ၊ ဒါကေတာ႔ သီဟိုဠ္ကြ်န္းကေရးတဲ႔ ၊ မဟာ၀င္က်မ္းစာမ်ားအရလို႔ဆိုပါတယ္ ၊ သီဟိုဠ္ရဟန္းေတာ္ မ်ားေရးသားခဲ႔ေသာ ၊ မဟာ၀ံသ ၊ ဗုဒၶ၀ံသ ၊ ထူပ၀ံသ ၊ ရာဇ၀ံသ ၊ မဟာေဗာဓိ၀ံသ ၊ စေသာ က်မ္းစာမ်ားကို ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ သာသနာေရး႒ာနက ၿမန္မာဘာသာနဲ႔ၿပန္လည္ ဘာသာၿပန္ဆုိ ေရးသားၾကလို႕ ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေတာ္ေတာ္ေလးဗဟုသုတ တုိးခဲ႔ရပါတယ္။

 အထက္ပါ စာအုပ္ေလးေတြကို ဖတ္ဖူးရင္ေတာ႔ ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံက က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ေရး သားခဲ႔တဲ႔ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းဆိုတာ သီဟိုဠ္ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ ဆင္ဟာလိဘာသာ ၊ ပါဠိဘာ သာတုိ႔ႏွင္႔ ေရးသားထားခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶ၀ံသက်မ္းစာကို ၿမန္မာဘာသာစကားနဲ႔ ၿပန္လည္ေရးသားထား တာလို႔သိႏုိင္ပါတယ္ ၊ ေရွးတုန္းက ၿမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားဟာ ၿမန္မာ+ပါဠိ+သကၠတဘာသာ စကားတုိ႔အၿပင္ ဆင္ဟာလီဘာသာ စကားကိုပါ တတ္ကြ်မ္းေတာ္မူၾကတယ္လို႔  ဒီစာအုပ္ေလးေတြဖတ္ရင္းက အေတြးေပါက္မွိလို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေလးစားအားက်မွိပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာက ဗုဒၶဘာသာ ၿဖစ္ေပမဲ႕ နေမာတႆေတာင္ အနက္အဓိပၸါယ္မသိေပဘူးမို႔လား ။

ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုန္းၾကီးေတြေပၚ (ၿပစ္မွားမွိခဲ႔ဖူးပါတယ္ ) ေနာက္ေတာ႔ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ႕ထားတာေတြဟာ အလကားမဟုတ္ဘူး ၊ ဆိုတာကို ဘာသာေရးစာေပေတြ ဖတ္ေလ ပိုသိေလေလၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီလိုဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ခြင္႔ရတာ ဟာႏုိင္ငံက်က္သေရ တစ္ပါးလို႔ေတာင္ ေတြးၿမင္မွိပါတယ္ ၊ ႏုိင္ငံတစ္ခုမွာ ထုတ္ကုန္ပစၥည္း မ်ိဳးစုံရွိပါတယ္ ၊ အမာထုတ္ကုန္နဲ႔ အေပ်ာ႔ထုတ္ကုန္လုိ႔ ၊ အၾကမ္းအားၿဖင္႔ မွတ္သား ထားႏုိင္ပါတယ္။

 ႏုိင္ငံၾကီးတုိင္းမွာ ဒီထုတ္ကုန္ႏွစ္မ်ဳိးရွိကိုရွိပါတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံၾကီးမ်ားမွာ အမာထုတ္ကုန္အေနနဲ႔ စက္မႈလက္မႈစေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ၿပီး၊ အေပ်ာ႔ထုတ္ကုန္အေနနဲ႔ ပညာေရးကို ထုတ္ကုန္လုပ္ပါတယ္ ၊ တခ်ိဳ႔ႏုိင္ငံေတြမ်ားၾကေတာ႔ အမာထုတ္ကုန္သာ ရွိပါတယ္ ၊ အေပ်ာ႔ထုတ္ကုန္ မရွိပါ ၊ တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံမ်ားၾကၿပန္ေတာ႔ အမာေရာ အေပ်ာ႔ပါ မရွိပါ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံဟာ အမာထုတ္ကုန္အၿဖစ္ ၊ ကြ်န္းသစ္၊ေရနံစေသာ သဘာ၀တြင္းထြက္ ၊ ကုန္းထြက္ ၊ေရထြက္ေတြရွိသလို ၊ အေပ်ာ႔ထုတ္ကုန္အေနနဲ႕ ကမၻာေက်ာ္၀ိပႆနာတရားမ်ား ရွိေနပါတယ္။

 ၀ိပႆနာတရားႏွင္႔ ပတ္သက္လာလွ်င္ ၊ ႏုိင္င္ငံၾကီးသားမ်ားပင္ ၿမန္မာၿပည္မွာ တပည္႔လာခံရပါတယ္ ၊ ႏုိင္ငံၾကီးမ်ားက တရားအားထုတ္ခ်င္သူမ်ား ၊ ရန္ကုန္ဂြတၱလစ္က မဟာစည္သာနာနာ႔ရိပ္သာၾကီးလို ၊ ၀ိပႆနာရိပ္သာၾကီးမ်ားကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္ ၊ ၂၀၀၇ခုႏွစ္က အိႏၵိယႏုိင္ငံကို မိသားစု လုိက္ ဘုရားဖူးထြက္ခဲ႔စဥ္က ၀ိပႆနာဆရာၾကီး မစၥတာဂိုအင္ဂါရဲ႕ ဓမၼဂီရိ ရိပ္သာကို ေလ႔လာခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္ ၊ ႏုိင္ငံၾကီးသား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ဟာ ၿမန္မာႏုိင္ငံဖြား မႏၱေလးသားစစ္စစ္ၾကီး ဆရာၾကီး မစၥတာဂိုအင္ဂါ ထံမွာ တပည္႔ခံေနၾကရပါတယ္ ။

ဒီထက္အံၾသစရာ ေကာင္းတဲ႔အခ်က္ကေတာ႔ ယေန႔တုိင္ကမၻာေက်ာ္ေနဆဲ ဆရာၾကီးဂိုအင္ဂါက ဒီ၀ိပႆနာပညာရပ္မ်ားကို ၊ ေငြစာရင္းမင္းၾကီး ဦးဘခင္ထံမွ သင္ယူလာတာၿဖစ္ၿပီး ၊ ဦးဘခင္က ရဟႏၱာဟု ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူတဲ႔ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ၾကီး၏ အထံမွ သင္ယူလာတာၿဖစ္တယ္လုိ႔ ဆရာၾကီး ေဟာၾကားထားတဲ႔ ဘာသာေရးနဲ႔ ဂိုဏ္းဂဏမ်ားဆိုတဲ႔ စာအုပ္မွာ အထင္အရွားေရးသား ထားပါတယ္။

 ဆရာၾကီးဂိုအင္ဂါရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ အဂၤလန္ႏုိင္ငံက ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ဦးက ဗုဒၶေၿပာတာနဲ႔ ထပ္ခ်ပ္မကြာ တိက်တဲ႔ ၀ိပႆနာပညာကိုရဖုိ႔ ၊ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာ သင္ယူၿခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး ၿဖစ္ပါသလဲလို႔ ေမးတဲ႔အခါ ၊ ဆရာၾကီးက “၀ိပႆနာဟာ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ထြက္ကုန္ ၿဖစ္ပါတယ္တဲ႔ ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွ က်မ္းတတ္ဆရာေတာ္မ်ားထံမွာ သင္ၾကားဆည္းပူးမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶ ေဟာၾကားထားတဲ႔အတုိင္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ သိၿမင္နားလည္ႏုိင္ပါလိမ္႔မယ္ အာမခံႏုိင္တာတစ္ခုက ေတာ႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံကလြဲၿပီး ဗုဒၶရဲ႕၀ိပႆနာပညာကို သီအုိရီအရေရာ လက္ေတြ႔အေနနဲ႔ပါ မည္သည္႔ႏုိင္ငံမွာမွ ၿမင္ေတြ႔ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါလို႔ ” ေၿဖၾကားလိုက္ပါတယ္ ။

ဒါဟာ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္တစ္ခုမဟုတ္ပါလားခင္မ်ာ ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ တစ္အိမ္တစ္ဇြန္းနဲ႕ ေလာင္းလွဴထားတဲ႔ ဆြမ္း ထမင္းေတြရဲ႕ရလာဒ္မဟုတ္ပါလား ၊ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ေခြ်းနဲစာေလးေတြနဲ႕ စုေဆာင္းထားတဲ႔ ေငြေၾကး အနညး္ငယ္နဲ႔ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း လွဴဒါန္းၾကလို႔မုိ႕ သံဃာေတာ္အရွင္သူၿမတ္မ်ား အစုအဖြဲ႔တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာၿပီး ဒီလိုပညာရပ္ေတြကို စုေပါင္းသင္ၾကား ပို႔ခ်ႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ပါလား ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အလြန္ဆင္းရဲတဲ႔ တုိင္းၿပည္မွာ လူၿဖစ္ေနရလို႔မို႕ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းကို မက္ေမာခဲ႔ၾကတာေတာ႔ အမွန္ပါ။

 ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းဆုိတာ အသုံးၾကာတဲ႔အခါ ရိုးအီသြားတတ္ပါတယ္ ၊ ရုပ္၀တၳဳဘက္ကို ေန႔ေရာညပါ မအားမလပ္ လိုက္ခဲ႔ရတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အားနဲခ်က္ေတြ ရွိလာခဲ႔ၾကပါတယ္ ၊ ရုပ္၀တၳဳရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားေလေလ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အားနဲခ်က္ဟာ ပိုပိုမ်ားၿပားလာေလ ၿဖစ္ပါတယ္ ၊ လိုအပ္ခ်က္သိပ္မ်ားလာတဲ႔အခါ သမာတာေရာ မသမာတာေရာ တရားေသာ မတရားေသာ သိပ္မစဥ္းစားႏုိင္ေတာ႔ပါ ၊ အသိဥာဏ္ၿပည္႔၀တဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ႔ ဘာသာေရးနဲ႔ ေၿဖေဆးထုိး ၾကရပါလိမ္႔မယ္ ၊ မည္သုိ႔ပင္ ၿဖစ္ေစ ကြ်န္ေတာ္ႏုိင္ငံမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြနဲ႔ ၀ိပႆနာတရား ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား ။

 လြတ္လပ္ေရးေခတ္က ဂ်ာမန္ရဟန္းေတာ္ အရွင္ေလာကနာထဟာ ၿပင္္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ သီတင္းသုံးစဥ္မွာ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဂါရ၀ၿပဳခဲ႔ၿပီး ၿမန္မာႏုိင္ငံသားတုိ႔အတြက္ ၾသ၀ါဒတစ္ခုေပးပါလို႔ ေလွ်ာက္ေတာ႔ အရွင္ေလာကနာထက “ၿမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ ၾကာပင္ ေအာက္က ဖားေတြနဲ႔တူတယ္ ၊ ဒို႔ႏုိင္ငံရပ္ၿခားကလူေတြက ပ်ားေတြပိတုန္းေတြနဲ႔ တူတယ္ ၾကာပင္ေအာက္က ဖားဟာ ၾကာပန္းရဲ႕၀တ္မႈံကို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမွန္း မသိဘူး ေၿမၾကီးပဲ စားတယ္ ၊ ပ်ားေတြ ပိတုန္းေတြကေတာ႔ၿဖင္႔ အေ၀းကေန ၾကာပင္ရဲ႕၀တ္မႈံကို လာေရာက္စုပ္ယူ ၾကတယ္လို႔ ” မိန္႔ေတာ္မူၾကပါသတဲ႔။

 ပ်ားေတြပိတုန္းေတြ စုပ္ယူသြားရင္ ၾကာ၀တ္မႈံေတြ တ ခ်ိန္ကုန္ေလမလား လို႔ေတြးၾကည္႔ခဲ႔ဖူးပါတယ္ ၊ ၀တ္မႈံဆိုတာ ကုန္တတ္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ႕ ၾကာပင္ရွိေနေသးရင္ေတာ႔ ၾကာ၀တ္မႈံကို စိတ္ပူစရာမလိုပါ ၊ ၾကာပင္စိုက္ဖို႔လိုပါတယ္ ၾကာပင္ပြားဖို႔လိုပါတယ္ ၊ ျမန္မာနိင္ငံက ကြ်န္းကိုအပင္လိုက္ေရာင္းေတာ႔ ေငြသိပ္မရလိုက္ပါ ၊ တရုတ္က ၿမန္မာၿပည္က ၀ယ္ထားေသာ ကြ်န္းသစ္ကုိ ပါေကးလုပ္ၿပီး ၿပန္ေရာင္းတဲ႔အခါ  ၿမန္မာၿပည္က တန္ဘိုးမ်ားစြာ ေပး၀ယ္ရပါသည္။

 ယေန႔ေခတ္အခါတြင္ ၿမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကိုရင္ငယ္မ်ား အင္မတန္ရွားပါးေနသလို ၊ပညာတတ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ႏုိင္ငံရပ္ၿခားတြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူ ကၿပီး ၊ ၿပည္တြင္းသို႔ ၿပန္လည္ၾကြေရာက္ မလာေတာ႔ပါ ၊ လူပညာတတ္မ်ားက ႏုိင္ငံၿခားမွာ ေနထုိင္ၾကသည္႔ နည္းတူ ၊ ရဟန္းပညာတတ္မ်ား ႏုိင္ငံရပ္ၿခားတြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူေလၿပီ ၊ ပညာတတ္လူမ်ား ၿပည္တြင္းမွာနည္းေလၿပီ ၊ ပညာတတ္ လူမ်ားအတြက္ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္တို႔မွ ႏွစ္စဥ္အသစ္ေမြးထုတ္ေပးေနပါေသာ္လည္း ၊ ရဟန္းပညာတတ္တို႔အတြက္ ေမြးထုတ္ေပးရာ အညာေက်းလက္ေတာရြာတို႔တြင္ ၊ ရွင္ၿပဳသူ ၊ သာမေဏေခၚ ကိုရင္လုပ္သူမ်ား နည္းပါးသြားၾကသၿဖင္႔ ၊ လူပ်ိဳရဟန္းႏွင္႔ လူပ်ိဳကိုရင္ေလးမ်ားရွားေလၿပီ။

 အသက္ၾကီးမွ၀တ္ေသာ ေတာထြက္ေခၚ ပါဠိစာေပမတတ္သည္႔ ၊ ရဟန္းမ်ားသာ မ်ားေခ်ၿပီတကား ၊ ရဟန္းပညာတတ္မ်ား ၿပည္တြင္းမွာ နည္းပါးၿပီး ၿပည္ပမွာမ်ားစြာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ေနၾကသၿဖင္႔ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ အခမဲ႔ၿဖန္႔ၿဖဴးေပးေနေသာ ၿပည္တြင္းၿဖစ္ ၀ိပႆနာ တရားေတာ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔အုိလာသည္႔ အခါ ေဒၚလာႏွင္႔ ေပး၀ယ္ရေလမလား။ ယေန႔ခ်ိန္ထိ ကမၻာမွာ အမြန္ၿမတ္ဆုံး ထုတ္ကုန္ ၿဖစ္ေသာ ၀ိပႆနာ ဟူေသာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ၾကာ၀တ္မႈံသည္ ၊ ၿပည္တြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ အုိသည္႔အထိ က်န္ေကာင္းပါေလစ ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ ၾကာပင္မစိုက္ခဲ႔ဖူးလင္႔ကစား သူမ်ား စိုက္ထားတဲ႔ ၾကာပင္ေလးေတြရဲ႕ ၾကာ၀တ္မႈန္ကိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကုန္မွာဆုိးပါတယ္ ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစခင္မ်ာ..။

ဥစၥာေစာင္႔ႏွင္႔ သိုက္နန္းရွင္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ထုိင္းေလယာဥ္ကြင္းထဲမွ အယုဒၶယ နဂါးသိုက္နန္း ပုံ

ဘိုးဘိုး သိုက္ကရလာတာေတြ ဘယ္လိုခြဲေ၀ယူတုန္း ဘုိးဘိုးကဘာရတုန္း ၊ အင္းဟုတ္ သားေနာ္ ၊ စကားေတြေခ်ာ္ေနတာ ဘိုးဘိုးက ေငြဒဂၤါးၿပားရတယ္ ၊ တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ပိႆာေလာက္ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္ ၊ ဘိုးဘိုးဆရာက တန္းခြဲေပးတာလား၊ ဘယ္က သာကြယ္ ၊ သိုက္တူးလို႕ရရင္ တန္းၿပီး ယူလို႕မရပါဘူး ၊ အစီအမံေတြကို လုပ္ရေသးတယ္ ကြဲ႕ ၊ ေငြယားတို႔ ေဆးယားတုိ႕ ဆိုတာေတြရွိေသးတယ္။

 ေငြယားဆိုတာက အဲဒီေငြေတြ ဒါမွမဟုတ္ ပစၥည္းေတြကို ကိုင္လိုက္တာနဲ႕ ယားတာဘဲ ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ ကိုင္ရုံနဲ႕ မယားဘူး သုံးမွယားတယ္ ၊ ေၿပာရရင္ရွည္ေတာ႔မယ္ကြယ္႔ ဒီလိုကြယ္ ေဗဒင္ေလးပုံဆိုတာ ေၿမးၾကားဖူးသလား ၊ ၾကားဖူးတာေပါ႔ တိတိက်က်ေတာ႔မသိဘူး ၊ အင္း ေဗဒင္ေလးပုံတဲ႔ သာမ ၊ ယဇု ၊ ဣရု ၊ အထဗၺဏ ၊ ဆိုတဲ႔ ေဗဒင္ေလးပုံ ရွိတယ္ ၊ အဲဒီေဗဒင္ပညာကို တီထြင္ခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ရေသ႔ေတြကြယ္႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဟိမ၀ႏၱာ ေတာင္တန္းမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ႔ ဟင္ဒီ၀ါဒီ ရေသ႔ၾကီးေတြဘဲ ၊ သူတို႔ေတြဟာ ဘယ္ခုႏွစ္ေလာက္က တည္းက ေဗဒင္ပညာရပ္ေတြကို တီ္ထြင္ခဲ႔တယ္ဆုိတာ တိတိက်က် ယခုတိုင္ပညာရွင္ ေတြမသိရေသးဘူူး ဗုဒၶဘုရားမပြင္႔ေပၚမွီကတည္းက ရွိခဲ႔တယ္ဆိုတာ ပိဋကေတာ္ၿမန္မာ ၿပန္ေတြမွာေတြ႕ဖူးတယ္။

အေလာင္းေတာ္ေမြးေတာ႔ ေတာထြက္ၿပီး ဘုရားၿဖစ္မယ္လုိ႕ ေဟာခဲ႕တဲ႔ ေကာ႑ည ရဲ႕အႏြယ္ေတြၿဖစ္တဲ႔ ေကာ႑ညပုဏ္ဏား အႏြယ္ေတြဟာ ေဗဒင္ ပညာကို ဆုံးခမ္းတုိင္ေအာင္သင္ယူခဲ႔တဲ႔ အႏြယ္ေတာ္ေတြလို႔ သကၠဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ႔ ကရာဇိသွ်ာမူနတီး (နပ္ပတ္တီးေဗဒင္က်မ္း)အဖြင္႔မွာေရးထားတယ္ ၊ ယခုတိုင္လဲ အဲဒီ အႏြယ္ေတာ္ေတြဟာ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဘီဟာၿပည္နယ္နဲ႕ ၊ ပန္ဂ်ပ္ၿပည္နယ္ေတြမွာ က်န္ရွိေန ေသးတယ္လို႕ ဆိုတယ္ကြယ္ ၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေၿပာတာကေတာ႔ အခုေတာ႔ ေကာ႑ညအႏြယ္ေတြဟာ နတ္ဆရာအၿဖစ္အသက္ေမြး ေနတယ္လို႔ ေၿပာတာပါဘဲ ။

 ဘိုးဘိုး ေငြယားေလ ဘယ္လိုၿဖစ္တာတုန္း၊ ေအးပါကြယ္ ေငြယားပါဘဲ ေၿပာပါ႔မယ္ ေရးမွာ သာလိုက္ေရးထားပါ ၊ ေဗဒင္က်မ္းေလးေဆာင္ကို ၿပဳစုတဲ႔ ရေသ႔ေတြဟာ စုစုေပါင္း ရွစ္ေသာင္းရွိတယ္လို႔ ဆိုတယ္ကြယ္ ၊ သာမဆိုတဲ႔က်မ္းမွာ ေတာေတာင္ေရေၿမတုိ႔ရဲ႕ နိ မိတ္လကၡဏာေတြတဲ႔ ၊ ယဇု ဆိုတဲ႔က်မ္းမွေတာ႔ ဘဂ၀ါဂီတက်မ္းေတြတဲ႔ ေတာေတြ ေတာင္ေတြကိုေစာင္႔တဲ႔ နတ္ေတြကို ပူေဇာ္ပုံပူေဇာ္နည္းေတြေရးထားတယ္ ဆိုတယ္ ၊ ဣရု က်မ္းဆိုတာကေတာ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာၾကပါတယ္ကြယ္ ၊ သခင္ဘေသာင္းရဲ႕ ဘာသာၾကီး ေလးခု အႏွစ္သာရမွာ ေရးထားတဲ႔အတိုင္းဆိုရင္ေတာ႔ သူဟာလဲ ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ဖို႔ ေရး စပ္သီကုံးထားတဲ႔ ကဗ်ာက်မ္းတစ္မ်ိဳးဆိုပါေတာ႔။

 အထဗၺဏဆိုတဲ႔ ေဗဒင္က်မ္းကေတာ႔ အရမ္းစုံတဲ႔ က်မ္းေပါ႔ ေဗဒင္ပညာ ၊ ေ၀ဒင္ပညာ ၊ စုန္းအတတ္ ၊ ကေ၀အတတ္ ၊ အဂိၢရက္ အတတ္ ၊ ေနၾကတ္ ၊ လၾကတ္ ၊ နကၡတ္ၾကတ္ ၊ ေနသြား၊ လသြား၊ နကၡတ္သြား အင္း ၊ အုိင္၊ ခလွဲ႔ ၊ လက္ဖြဲ႔ ၊ အေဆာင္ ၊ ယၾတာ ၊ ကာယသိဒၶိ ၊ ပီယသဒၶိ ၊ ရာဇသွ်ိဳ ၊ ဣတၳိသွ်ိဳ ၊ပီယသွ်ိဳ ၊စတဲ႔အတက္ပညာေတြ အသားလႈတ္က်မ္း ၊ အိမ္မက္တိတၳဳံ ၊ ခ်ေတာင္ဘို႔ ၊ ပ်ားစြဲ ၊လင္းတနား ၊ စသၿဖင္ စသၿဖင္႔ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြကို ေဟာတဲ႔ က်မ္းတဲ႔ ၊ ဘိုးဘိုး ေဗဒင္နဲ႔ေ၀ဒင္ဆိုတာ မတူဘူးလား၊ မတူပါဘူးကြဲ႕။

ေ၀ဒင္ပညာဆိုတာ ေဗဒင္နဲ႔မတူဘူး သူကအိႏၵိယက လာတဲ႔ပညာပါ ၊ ေနနဲ႔လရဲ႕သြားလာပုံကို ၾကည္႔ၿပီး ဇာတာပုံခ်ၿပီး ေဟာတာကြယ္ ဒီေနရာမွာ ေဟာပုံက မတူဘူး တခ်ိဳ႕ကေနသြား တဲ႔လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည္႔ၿပီးေဟာတာကို စန္းအေဟာလို႔ေခၚတယ္ လသြားတာ ကိုၾကည္႔ၿပီး ေဟာတာကိုေတာ႔ လာဘ္အေဟာတဲ႔ ဒါေၾကာင္႔ဇာတာပုံေတြမွာလာဘ္ ဆိုတာေလး ပါတာ အိႏၵိယမွာ ယေန႔တိုင္ ဒီပညာေတြထြန္းကားေနတုန္းဘဲ သူတို႔ကေတာ႔ ေနသြားတာကိုၾကည္႔ေဟာတယ္ စန္းအေဟာေပါ႔ကြယ္ ဘယ္လိုဘဲ ေဟာေဟာ ႏွစ္ခုလုံးကို ေ၀ဒင္ပညာေခၚပါတယ္ ၊ ေဗဒင္ပညာဆိုတာက ၿမန္မာၿဖစ္ပါ၊ ေမြးသကၠရာဇ္ကို တည္ၿပီး ၇နဲ႔စား ၈နဲ႔စား ေပါင္းေၿမာက္ စသၿဖင္႔ၾကည္႔ရႈသုံးသပ္ ေဟာတာကို ေဗဒင္ပညာကြယ္႔ ။

အဲဒီေဗဒင္ေလးပုံမွာ အထဗၺေဗဒင္က်မ္းဟာ အင္မတန္က်ယ္၀န္းတယ္ ၊ က်မ္းစာၿပဳစုမဲ႔ ရေသ႔ရွစ္ေသာင္းထဲက ေလာကီအတတ္ေပါင္းစုံကို တတ္ေၿမာက္တဲ႔ လက္ေရြးစင္ ရေသ႔ ၾကီး ၁၈ပါးကို ေရႊးထုတ္ၿပီး အခုေၿပာမဲ႔ အထဗၺဏ ေဗဒင္က်မ္းကိုေရးခဲ႔တာဘဲကြယ္ ၊ အဲဒီ ရေသ႔ၾကီးေတြဟာ သူတို႔ေရးတဲ႔ က်မ္းစာေတြထဲက အတုိင္းဟုတ္မဟုတ္ ၿဖစ္မၿဖစ္ကို စမ္း စစ္တဲ႔အေနနဲ႕ ေငြေတြသြန္းလုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။

 ေနာင္လူေတြ ဒီပညာရပ္ေတြကို ေလ႔လာ လိုက္စားတဲ႔လူေတြ ဒီပညာရပ္ေတြကို ကုန္ေအာင္သင္ယူႏုိင္ေစဖို႔ ၊ အက်င္႔သီလေကာင္း ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ၿပဳလုပ္ေစဖို႔ ၊ စတဲ႔စတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို ၾကည္႔ၿပီးေတာ႔ ကိုင္ရင္ယားတဲ႔ ေငြယားေတြ ၊ သုံးရင္ယားတဲ႔ နတ္ယားေတြ ၊ ယူသုံးၿပီး ၿပန္မထားရင္ ယားတဲ႔ သစၥာယားေတြ ၊ ေနာက္တစ္ခုအတတ္ပညာေတြနဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ အင္းယားဆိုတာ လဲရွိေသးတယ္ အဲလိုဟာေတြကို ဖန္တီးထားခဲ႔တယ္ ၊ အဲဒါေတြကိုႏုိင္နင္းတဲ႔ ေၿဖေဆး နည္းေတြကိုလဲ အထဗၺေဗဒင္က်မ္းမွာ အကုန္ထည္႔ေရးထားခဲ႔တယ္ ၊ သေဘာကေတာ႔ ဒီပညာေတြကို မတတ္ဘဲ ၊ ဒီပစၥည္းေတြကိုသုံးလို႕မရဘူးလို႔ေၿပာခဲ႔ခ်င္တာေနမွာေပါ႔။

 ဘုိးဘုိး သစၥာယားဆိုတာက ေခတၱယူသုံးလို႕ရတယ္ေပါ႔ ၊ ေအးေလ ယူသုံးလို႕ရတယ္ ယူ သုံးၿပီး ၿပန္မထားမွ ယားတာ ၊ တခါမွမၾကားဖူးပါဘူးဘိုးဘိုးကလဲ  ရွိလို႔လား ရွိတာေပါ႔ကြယ္ ၊ မင္းကသာမၾကားဖူးတာပါကြယ္ ၊ ၿမန္မာၿပည္မွာ အဲလိုေရႊထည္ေငြထည္ေတြကို ငွားၿပီး သုံးလို႔ ရတဲ႔ေနရာ ဘိုးဘိုးသိခဲ႔တာေတြကို ေလးေနရာေလာက္ရွိတယ္ ၊ အထင္ရွားဆုံးက ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕က ေက်ာက္ေသတၱာဘုရားဟာ အထင္ရွားဆုံးေပါ႔ ၊ အဲဒီဘုရားမွာ ခုတိုင္ ေက်ာက္ေသတၱာၾကီးရွိေသးတယ္ ဟိုတုန္းက အဲဒီအထဲမွာ ေရႊထည္ပစၥည္းေတြ အားၾကီးေရာ။

 လူေတြက ရွင္ၿပဳမယ္ ရဟန္းခံမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေသတၱာၾကီးထဲဟာ ရတနာပစၥည္းေတြကို ငွားရမ္းၿပီး ရွင္ေလာင္းေတြ ပဥၨင္းေလာင္းေတြကို ဆင္ေပးၾကတယ္ ၊ ၿပီးေတာ႔ ၿပန္ထားတယ္ ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး ၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ လူေတြက ယုတ္မာၿပီး အေခ်ာင္လိုခ်င္လာေတာ႔ ၿပန္မထားၾက အဲလိုနဲ႕ အဲဒီေသတၱာၾကီးမွာ ဘာမွမရွိေတာ႔တာ ၊ ဒါဆိုယူသြားတဲ႔လူေတြက အထဗၺဏ ေဗဒင္က်မ္းထဲက ဟာေတြကိုတတ္လို႔ ယူႏုိင္တာေပါ႔ အင္းၿဖစ္ႏိုင္တာေပါ႔ကြယ္ ။ မတတ္ဘဲနဲ႔ ခုိးယူသြားၿပီး အေသခံတဲ႔လူမိုက္ေတြလဲ ရွိမွာေပါ႔ ။

ဒါနဲ႔ဘိုးဘိုးတုိ႔သိုက္ထဲက ရလာတဲ႔ ဥစၥာေတြနဲ႕ ဒီအထဗၺဏေဗဒင္က်မ္းကို ၿပဳစုခဲ႔တဲ႔ ရေသ႔ၾကီး ေတြနဲ႕က ဘယ္လိုဆက္စပ္တာတုန္း အင္း မင္းကိုဘိုးဘုိးေၿပာဖူးတယ္ေလ ၊ ေငြဒဂၤါးေတြရခဲ႔ တယ္ဆိုတာ ၊ ရတနာပုံ ေဒါင္းဒဂၤါးေတြမဟုတ္ဘူးကြဲ႕ ၊ ဘုိးဘိုးတို႔ရခဲ႕တဲ့ ေငြဒဂၤါးၿပားေတြက အၾကီးၾကီးေတြကြ ဘယ္ေလာက္ၾကီးလဲဆုိရင္ တခ်ိဳ႕အၿပားေတြက သူငယ္ေတာ္အက ကတဲ႔အခါ  သူငယ္ေတာ္ မင္းသားေလး လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ႔ အၿပားေလာက္ကိုရွိတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕က ဒဂၤါးလို႔သာ ေၿပာတာအ၀ိုင္းမဟုတ္ဘူူး ၊ ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ သုံးေထာင္႔ခြ်န္ေတြ ဒါေတြကို သိုက္အၿပင္ကို ေရာက္ေတာ႔ဆရာက စုပုံေစတယ္ ၊ ဘိုးဘိုးတုိ႔သယ္လာတဲ႔ အိတ္၁၉လုံးကို သြန္လိုက္တာ အပုံကခါးေလာက္ကို ရွိတယ္။

 ၿပီးေတာ႔ ဆရာဟာ ဘိုးဘိုးတို႔ကိုေၿပာတယ္ ၊ ဒါဟာ ခုနက ရေသ႔ၾကီးေတြရဲ႕ပစၥည္းေတြတဲ႔ ၊ ဒဂၤါးေတြမွာ တခ်ိဳ႕က စႏၵရီရုပ္ပါတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕က ၿမန္မာ စာအကၡရာေတြထဲက “သ”လိုလို “တ”လိုလို“ဟ”လိုလိုပါတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ဆရာဟာ ဒီေငြေတြဟာ သုံးလုိ႔မရေသးဘူးလို႔ဆိုတယ္ ၊ ဒီေငြသားေတြဟာ ေရွးရေသ႔ေတြစီရင္ထားလို႔မုိ႕ ၊ ေငြမွာေစာင္႔တဲ႔ အေစာင္႔သီးသန္႔ ရွိေသးတယ္တဲ႔ ၊ အဲေငြေတြဟာ သုံးရင္ယားတဲ႔ ေဆးယားေတြတဲ႔ ၊ ဒါေၾကာင္႔ေၿဖ ေဆး လိုတယ္လို႔ဆိုတယ္ကြယ္ ၊ ဒါဆိုဒဂၤါးၿပားေတြက တစ္ေယာက္ထဲ သြန္းထားတာမဟုတ္ဘူး ေပါ႔ ၊ အင္းေပါ႔ ရေသ႔ဆရာၾကီးေတြ ၁၈ပါး စီရင္ခဲ႔တာ ၊ သူတုိ႔ရဲ႕မူပိုင္သေကၤတေတြ ရွိတယ္ ၊ အဲဒီ သေကၤတဆိုတာ ဆရာေၿပာမွဘိုးဘိုးတုိ႔ သိရတာ ၊ ဘူမိရတ္က်မ္းမွာပါတယ္ကြဲ႕ ၊ ဘူမိရတ္က်မ္း ဆုိတာလဲ အထဗၺဏ ေဗဒင္က်မ္းထဲက က်မ္းငယ္တစ္ေစာင္ပါကြယ္ ၊ အဲဒါဆို အဲဒီ၁၈ပါးလုံးကို ဘုိးဘိုးသိလား ၊ သိတာေပါ႔ ေၿပာၿပမယ္ကြယ္ ။

ဘိုးဘိုမွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ ဒီရေသ႔ၾကီးေတြအေၾကာင္းမွတ္ထားတယ္ က်ီးသဲေလးထပ္  ဆ ရာေတာ္ၾကီးေရးခဲ႔တဲ႔ စြယ္စုံေက်ာ္ထင္ပုစၦာက်မ္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ ၂၈၆ ၊ ပုစၦာအမွတ္ ၄၂၈ကို မွာ ၊ “ေငြယားလည္းသတ္ ၊ ဘူမိရတ္ ၊ အတတ္ဘယ္ေဗဒင္ထြက္နည္း။” ဆိုတဲ႔ ပုစၦာပါတယ္ အဲဒီပုစၦာအတုိင္း ေၿမးကိုေၿပာၿပမယ္ ၊ အထဗၺဏ ေဗဒင္က်မ္းကို ၿပဳစုေတာ္မူတဲ႔ ရေသ႔ဆရာ ၾကီးမ်ားဟာ သူ႔တုိ႔ၿပဳစုတဲ႔က်မ္းစာေတြကို ေနာင္လူေတြ အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ သင္ယူႏုိင္ ေအာင္ ၊ သီလရွိတဲ႔လူေတြ ေကာင္းမႈၿပဳႏုိင္ေအာင္ဆုိၿပီး သူတို႔ၿပဳစုခဲ႔တဲ႔ က်မ္းစာေတြထဲမွာ ပါတဲ႔ ေငြလုပ္နည္းသြန္းနည္းေတြအတုိင္း ေငြေတြသြန္းလုပ္ေပးခဲ႔ၾကတယ္။

 ေနာင္လူေတြ ဟာပညာလဲတတ္ ၊ ဥစၥာလဲရတဲ႔အခါ သူတို႔ရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ဟာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိရ ေအာင္ကိုယ္ပိုင္အမွတ္အသား ေလးေတြထားခဲ႔တယ္ကြဲ႕ အဲဒီထဲက ေခါင္းေဆာင္ရေသ႔ၾကီး ဘြဲ႔နာမည္က သာသန တဲ႔ သူသြန္းခဲ႔တဲ႔ေငြေတြက ေက်ာဘက္နဲ႔၀မ္းဘက္ တစ္ခုခုမွာ “ဃ”အကၡရာ “လ”အကၡရာ “က”အကၡရာ တစ္ခုခုပါတယ္ ၊ သူေငြေတြက ကိုင္တာနဲ႔ ယား တယ္ ၊ တဗၺရေသ႔ၾကီးေငြကေတာ႔ တံဆိပ္လိုလိုဘုေလးေတြပါတယ္ ၊ နာဂီသကၡ ရေသ႔ၾကီး သြနး္ခဲ႔တဲ႔ေငြေတြက်ၿပန္ေတာ႔ “သ”အကၡရာ၃ခုပါတယ္ကြယ္ ၊ သုဇနရေသ႔ၾကီးေငြကေတာ႔ “က”အကၡရာပါတယ္ ၊ စိၾတရေသ႔ၾကီးေငြေတြကေတာ႔ ဂဠဳန္တံဆိပ္နဲ႔ ၊ အ႒နံရေသ႔ၾကီးေငြ ေတြကေတာ႔ တံဆိပ္မပါဘူး ေလးေထာင္႔ပုံ အေခ်ာင္းေတြ အေၿမာင္ေတြကြဲ႕ ဒီရေသ႔ၾကီး အထိ ေငြေတြကေတာ႔ ကိုင္တာနဲ႔ယားနဲ႔ ေငြယားအမ်ိဳးအစားေတြကြဲ႕၊ သူ႔ေရးခဲ႔တဲ႔ ေဗဒင္က်မ္းထဲက ေၿဖနည္းကိုမသိရင္ ကိုင္တာနဲ႕ယားတာဘဲ ၊ သိတဲ႔လူကေတာ႔ သုံးရုံဘဲ ၿပႆနာမရွိဘူးကြယ္ ။

ေနာက္ရေသ႔ၾကီးကေတာ႔ ေကာကၠစိႏၵရေသ႔ကြယ္ စႏၵရီရုပ္ပါတယ္ ၊ ေနာက္တစ္ပါးက တိစိ တၱသြာသု ရေသ႔တဲ႔ သူကေတာ႔ ေငြေတြမကဘူး ေရႊေတြလဲသြန္းခဲ႔ေသးတယ္ ၊ အဂၢိရတ္ ပညာရပ္မွာပါတဲ႔ ေရႊဖမ္းနည္းဟာ ဒီရေသ႔ၾကီးစီရင္ခဲ႔တာ ၊ တံဆိပ္အမွတ္အသားမပါဘူး ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕နားက ေက်ာက္ေသတၱာဘုရားမွာ ေက်ာက္ေသတၱာနဲ႔ထားခဲ႔ ေရႊထည္ ေငြထည္ေတြဟာ သူ႔သြန္းခဲ႔တာေပါ႔ကြယ္ ၊ သူကေတာ႔ေငြယား အမ်ိဳးအစားမဟုတ္ဘူး သစၥာယားေခၚတယ္ ၊ ငွားသုံးလို႔ရတယ္ ကတိအတိုင္း ၿပန္လာမထားရင္ေတာ႔ ယားတယ္ ဗ်ာ ၊ သူထားခဲ႔တဲ႔က်မ္းစာကို သင္ယူတတ္ေၿမာက္တဲ႔ လူေတြက နည္းသိၿပီး ယူသုံးရင္ေတာ႔ ရတယ္လို႔ဆိုတယ္ကြယ္။

 ေနာက္တစ္ပါးက သံသာ၀ိသုရေသ႔ သူ႕ရဲ႕ေငြေတြ မွာေတာ႔ “၀”အကၡရာပါတယ္ ၊ တကၠ ရေသ႔ၾကီးရဲ႕ေငြကေတာ႔ အမဲေရာင္ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မဲညစ္ညစ္ေတြ ၊ ကတၱိရေသ႔ ၾကီးရဲ႕ေငြေတြကေတာ႔ အ၀ိုင္းေတြဆိုရင္ “ဠ”အကၡရာ ႏွစ္ခ်က္ပါတယ္ ၊ ၾတိဂံ စတုဂံ ပုံေတြဆိုရင္ေတာ႔ “၀”အကၡရာနဲ႕ေလ ၊ ယသိႏၵရေသ႔ၾကီးရဲ႕ ေငြေတြကေတာ႔ “ပ၊ဖ”တခုခုပါတတ္တယ္ ၊ ဂႏၶရီရေသ႔ၾကီး စီရင္ခဲ႔တဲ႔ ေငြေတြကေတာ႔ “၀” အကၡရာပါတယ္ကြဲ႕ ၊ အ၀ိုင္းေတြလို႔ဆိုတယ္ အေလးခ်ိန္ ၅၀က်ပ္သားရွိတယ္လို႔ ဆိုတယ္ကြယ္ ၊ ေကာကာလိက ရေသ႔ၾကီးကေတာ႔ စႏၵရီပုံပါတဲ႔ ေငြေခ်ာင္းေတြကိုသြန္းခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုတယ္ကြဲ႕။

 ေငြယားဟာ ကိုင္ရင္ယားတယ္ ၊ သုံးရင္ေသတယ္ ၊ သစၥာယားက ၿပန္မထား ရင္ေသတတ္တယ္ ၊ ယားတတ္တယ္ ၊ ေဆးယားကေတာ႔ သုံးရင္ယားတယ္ ၊ အင္းယား တုိ႔ ဘာတုိ႔ကေတာ႔ကြယ္ အဘုိးမသိပါဘူး ၊ မွတ္ထားဖူးတာလဲ မရွိခဲ႔ဘူးကြယ္ ၊ ဘိုးဘိုးတစ္ေယာက္ထဲမသိတာမဟုတ္ဘူး ဘုိးဘုိးဆရာလဲ အဲဒါကိုမသိဘူး ၊ ဘိုးဘိုးဆရာရဲ႕ ဆရာက အင္းယားေၾကာင္႔ ေသြးအန္ေသသြားတာလုိ႔ ဆရာေၿပာခဲ႔တယ္ကြယ္ ။

ဒါဆိုသိုက္ထဲကို ဒီေငြေတြ ဘာလို႔ေရာက္ေနသလဲ ဘုိးဘိုး၊ အုိဒါကေတာ႔ကြယ္ သုိက္ဆိုတာ ဘုရားပစၥည္းေစာင္႔တဲ႔လူ ရွိသလို ၊ မသူေတာ္ေတြယူသုံးမွာ စိုိးလို႔ ေစာင္႔တဲ႔ သိုက္လဲ ရွိဟန္တူပါရဲ႕ ဘုိးဘိုးတို႔ တူးခဲ႔တဲ႔ သိုက္ထဲမွာ ဒီတစ္သိုက္သာ ဒီလိုေငြေတြေတြ႕ခဲ႔ဖူးတယ္ ဘုိးဘိုး ဆရာေၿပာတာကေတာ႔ ဒီေငြေတြဟာ သိုက္နန္းရွင္က ေလာဘၾကီးၿပီး ေတြ႕တာ ေတြလိုက္ယူ သိမ္းထားတာလို႔ ေၿပာတာဘဲ ၊ ဟုတ္ေလာက္တယ္ကြဲ႕ သူတုိ႕လဲလူလိုဘဲ ေလာဘေတာ႔ ရွိရွာမွာပါဘဲ ၊ ဘုိးဘိုးတို႔ရခဲ႔တာ ဒီေငြေတြၾကီးလား ေဒါင္းဒဂၤါးေလးဘာေလး မပါဘူးလား ၊ ပါပါသေကာကြယ္ ၊ ရတနာပုံ တစ္သုံးဒဂၤါးေတြမွ ထပ္လို႔။

ေငြေတြကိုဘယ္လိုခြဲေ၀ၾကလဲဘိုးဘိုး ၊ သိုက္ကရတဲ႔ေငြေတြကို ဘုိးဘိုးတို႔တည္ေနတဲ႔ ဘုရားနားမွာ ပုံတယ္ကြယ္ ၊ ဆရာကၾကည္႔ၿပီး သေကၤတပါတဲ႔ ေငြေတြကို သီးသန္႔စုပုံေစတယ္ ၊ မပါတာေတြကေတာ႔ အဲဒီညမွာဘဲ ေ၀ယူလိုက္ၾကတယ္ ၊ ဆရာကေတာ႔ ညာတကုတ္ေလးရယ္ ၊ ကြမ္းအစ္ၾကီးတစ္လုံးရယ္ ၊ လင္ဗန္းရယ္ ၊ ေနာက္တစ္ခုက အေဆာင္တခုပါဘဲကြယ္ ေတာက္တဲ႔ လိုလို ၊ အိမ္ေၿမာင္လိုလို အေဆာင္တစ္ခုရယ္ကို သူယူတယ္ ၊ ေငြေတြကိုေတာ႔ ေ၀ပုံက်အတုိင္းယူပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ႕ဘိုးဘိုးတုိ႔လိုသုံးတာမဟုတ္ဘူး ၊ အကုန္လွဴၿပစ္တာ ၊ ထူးထူး ဆန္းဆန္း ပစၥည္းတုိ႔ ၊ ရတနာတို႔ဆိုရင္ေတာ႔ သူက၀ါသနာပါတယ္ ၊ အဲလိုဟာေတြကို ေဆာင္လဲ ေဆာင္ထားေလ႔ရွိတယ္။

ဘိုးဘိုးရဲ႕ ဆရာဟာ ရခုိင္ၿပည္က အန္းမွာေနတာ ၊ နာမည္အရမ္းၾကီးတယ္ ၊ ဘယ္လိုအစြမ္းသတၱိေတြေၾကာင္႔ရယ္ မသိဘူး ၊ သူ႔ကိုေသနတ္ နဲ႔ၿပစ္တာ ၊ က်ည္မထြက္ဘူးကြယ္ ၊ ဘိုးဘိုးတခါက အန္းကိုတာ၀န္နဲ႔သြားတုန္း ၊ ေသနတ္နဲ႕ သူ႕ကိုၿပစ္ခုိင္းတယ္ ၊ လုံး၀ကိုၿပစ္လို႕မရဘူး ၊ ေၿခာက္လုံးၿပဴးဆိုတာ ဆုံလည္လည္သလို လည္ေနတယ္ တေၿခာက္ေၿခာက္နဲ႕ ၊ အဲလိုထူးဆန္းတဲ႔ အေဆာင္အေယာင္ေတြေၾကာင္႔ ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္ ၊တံဆိပ္အမွတ္အသားပါ ေငြေတြကေတာ႔ အုတ္ဖုတ္ဘုိ႔တူးထားတဲ႔ ေၿမကြ်င္းၾကီးထဲကို ထည္႔ၾကတယ္ ၊ ၿပီးေတာ႔ ပဥၥမုတၱ ေလာင္းတယ္ ကြဲ႔ ၊ ဘာတုန္း ပဥၥမုတၱဆိုတာ ပဥၥဆိုတာ ငါးခု ၊ မုတၱဆိုတာက က်င္ငယ္ေရ ၊ မစင္လို႔လဲ ယူလို႔ရတယ္ကြဲ႕ ၊ အဘိုးတို႔က က်င္ငယ္နဲ႔ အဲဒီကြ်င္းထဲကို ေလာင္းပန္းထည္႔ရတယ္ ၊ ရွဲရွဲ ဆိုတဲ႔အသံေတြၿမည္တယ္ကြဲ႕ ၊ အဲဒီအခ်ိန္ကိုင္ရင္ ႏူတတ္တယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ အၿဖဴစြဲ သြားတယ္လို႔ ဆရာကဆိုတယ္။

မုိးလင္းေတာ႔ ဆရာက ဘုိးဘုိးတုိ႔ကို ရြာထဲက ႏြားေခ်းေတြ ကို ေတာင္းနဲ႔ က်ဳးံယူခုိင္းတယ္ ၊ ယူၿပီးအဲဒီက်င္းထဲကို ထည္႔ရတယ္ ၊ ဘိုးဘုိးတို႔ သိုက္တူးတာ လကြယ္ေန႔ ၊ ဒီေငြေတြကို ၿပန္ေဖာ္ယူတာ လဆန္း၃ရက္ေန႔လို႔မွတ္မွိတယ္ ၊ မုိးလင္းေတာ႔သိုက္တူးတဲ႔ ေနရာမွာ ဂ်ိဳင္႔ၾကီးၿဖစ္သြားတယ္ ၊ ဘာမွေတာ႔မထူးၿခားပါဘူး ေရကန္ေဟာင္းတခုလိုပါဘဲ ၊ လၿပည္႔ေန႔ထိ ဘိုးဘိုးတို႔ သင္ေပါင္းေခ်ာင္ရြာမွာ ေနခဲ႔ၾကရတယ္ ေစတီေတာ္ေလးကို ၿမသိန္းတန္လို႔ ဘြဲ႔ေပးခဲ႔ၿပီး ၊ သိုက္တူးလို႔ ဂ်ိဳင္႔ၿဖစ္သြားတဲ႔ ေနရာကို အုတ္ဖုတ္ဘုိ႔ေၿမတူးတဲ႔ က်င္းနဲ႔ စပ္ဟပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေလးေထာင္႔သ႑ာန္ ေရကန္ေလး လုပ္ခဲ႔ ၾကတယ္။

 အ၀ိုင္းေတြ ၊ အေခ်ာင္းေတြ ၊ စမူဆာလို ေငြဒဂၤါးေတြကိုေတာ႔ ဆရာဟာ ဘိုင္နင္းၿပီး အရည္က်ိဳတယ္ ၊ ၀ါးဆစ္ဗူးေတြ ကိုေၿမမွာၿမဳတ္ၿပီး အရည္က်ိဳထားတဲ႔ ေငြေတြကို ေလာင္းထည္႔ၿပီး တစ္ေယာက္ကို စိန္ေၿပာင္းက်ည္ခြံ႔ေလာက္ရွိတဲ႔ ေငြတုံးေလးေတြ လုပ္ၿပီးယူခဲ႔ၾကတယ္ ၊ လကြယ္ေန႔ မွာေစတီေတာ္ကို ထီးေတာ္တင္ခဲ႔ၿပီး ၊ သိုက္မွာရွိတဲ႔ မကြ်တ္မလြတ္ေတြကို အမွ်အတန္းေပးေ၀တယ္ ၊ ဘုိးဘိုးတို႔ ရဲ႕ေ၀စုထဲက သဒၶါသေလာက္ အလွဴအတန္းၿပဳဖို႔ ဆရာကတုိက္တြန္းခဲ႔တယ္ ၊ ေနာက္လၿပည္႔ေက်ာ္ ၂ရက္ေန႔ေလာက္ ထင္ပါတယ္ ၊ ဘိုးဘိုးတုို႔ေတြ အဲဒီသင္ေပါင္းေခ်ာင္ရြာေက်ာင္းမွာ ဆရာနဲ႔တကြ အလွဴအတန္းလုပ္ၿပီး ၿပန္လာခဲ႔ၾကတယ္။

 ေနာက္ဘိုးဘိုး ရန္ကုန္ေရာက္ ေမာ္လၿမိဳက္ေရာက္ ၿဖစ္ေနတုန္း ၊ ဆရာနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ဆရာက ဒီေစတီေတာ္ေလးကို မင္းတသက္၀တ္တစ္ခုလို လုပ္ၿပီးလွဴဒါန္းခုိင္းတယ္ ၊ အဲဒီသိုက္ကိုဘုိးဘိုးတုိ႔နဲ႕ သြားတူးခဲ႔တဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြဟာ တခ်ိဳ႕က ဆုံးၿပီး တခ်ိဳ႕က ေငြေရးေၾကးေရး ခ်ိဳ႕တဲ႔ၾကတယ္လုိ႕ ဆရာကေၿပာတယ္ကြယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ဘိုးဘိုးဟာ ဒီဘုရားေလးကို ကိုယ္တုိင္ေရာ လူၾကံဳနဲ႕ေရာ ၊ လွဴဒါန္း ေနတာ ေပါ႔ကြယ္ ………။

 ဘိုးဘိုးဟာ သူၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြကုိ ေဖာက္သည္ခ်ၿပီး ေမာလာလို႔လား ၊ အတိက္ကိုၿပန္သတိရလာလို႔လား ၊ ကြ်န္ေတာ္မေၿပာတတ္ပါ ၊ ရီေ၀ေငးေမာတဲ႔ သူ႔အၾကည္႔ေတြကို ကြ်န္ေတာ္သတိထားလိုက္မွိပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္လဲ အဘိုးရဲ႕ ပုံၿပင္ေလးေတြ နားေထာင္ရင္း ၊ အိပ္ခ်င္ၿပီဘိုးဘိုးလို႔ ေၿပာဆုိၿပီး ဘုိးဘိုးကို ကန္ေတာ႔ၿပီး ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲကို ကြ်န္ေတာ္ၿပန္လာခဲ႔ပါတယ္ ၊ မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီညက ၿမသိန္းတန္ ေစတီေလးကို မေရာက္ဖူးပါဘဲနဲ႔ ၊ အိပ္မက္မက္ပါတယ္ ၊ ေနာက္၃ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ႔ ၊ အဲဒီေစတီေလးဆီကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုအကုန္လုံး ၊ ေရာက္ခဲ႔ၾကပါေတာ႔ တယ္ ။

စာၾကြင္း

ယခုေရးခဲ႔တဲ႔ ဥစၥာေစာင္႔နဲ႕သိုက္နန္းရွင္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္ေရးသားထားတာ မဟုတ္ပါ ၂၀၀၉ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ ၅ရက္ေန႔က ကြယ္လြန္သြားခဲ႔ၿပီၿဖစ္တဲ႔ အသက္၉၄ႏွစ္အရြယ္ ကြ်ႏု္ပ္ဘိုးဘိုးရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ၿဖစ္ရပ္မ်ားၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ေၿပာၿပတယ္ဆိုတာလဲ တခါတည္းေၿပာၿပခဲ႔တာမဟုတ္ပါ ၊ ၾကံဳသလိုေၿပာၿပ ခဲ႔တာသာၿဖစ္ပါတယ္ ၊ တခါတရံ အိပ္ယာထဲမွာ ေၿပာၿပပါတယ္ ၊ တခါတရံမွာ ေန႔လည္ပိုင္းေတြၿဖစ္ၿပီး၊ တခါတရံမွာေတာ႔ သူ႔ကိုႏွိပ္ေပးေနတဲ႔ အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ ေၿပာၿပခဲ႔ပါတယ္ ။

 ဒီၿမသိန္းတန္ေစတီေလး ဆိုတာကေတာ႔ ဧရာ၀တီတိုင္း ဖ်ာပုံခရိုင္ ၊ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕ ၊ သင္ေပါင္းေခ်ာင္ေက်းရႊာမွာ ၊ တည္ရွိေနပါတယ္ ၊ ဒီေစတီေတာ္ ေလးကို ၊၂၀၀၆ခုႏွစ္မွာ ဘိုးဘိုးေခါင္းေဆာင္ၿပီး ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုမ်ား ထီးေတာ္တင္လွဴ ပူေဇာ္ခဲ႔ၾကပါတယ္ ၊ အခုေတာ႔ အဲဒီသင္ေပါင္းေခ်ာင္ ၊ ေက်းရြာေလးမွာ ၊ ဘုိးဘိုးတုိ႔ ေခတ္ တုန္းကလို ဘုန္းေတာ္ၾကီး တစ္ေက်ာင္းထဲမဟုတ္ေတာ႔ဘဲ ၊ ႏွစ္ေက်ာင္းၿဖစ္သြားပါၿပီ ၊ ဒကၡိဏာရုံေက်ာင္းနဲ႕ ၊ ဥတၱရာရုံေက်ာင္းပါ ၊ တစ္ေက်ာင္းမွာ ရခိုင္ဆရာေတာ္ေတြ သီတင္းသုံးေတာ္မူၿပီး ၊ ဘိုးဘိုးတုိ႔သိုက္တူးတုန္းက ရွိခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းကေတာ႔ အခုအခါ ဥတၱရာရုံလို႕ေခၚပါတယ္ ၊

ဘိုးဘိုးတုိ႔ေခတ္က ဆရာေတာ္ရဲ႕တပည္႔လို႕သိရပါတယ္ ၊ ယခု လက္ရွိဆရာေတာ္ကေတာ႔ ဗမာဆရာေတာ္ၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မွိသေလာက္ အနီးအနား၀န္းက်င္ ရြာမ်ားကေတာ႔ ၊ ကုန္းတန္းကေလးေက်းရြႊာ ၊ ၆နံပါတ္ေက်းရႊာ ၊ ေလးကုန္းေက်းရြႊာဆိုၿပီး အစဥ္လုိက္တည္ရွိပါတယ္ ၊ အဲဒီေလးကုန္း ေက်းရြာထဲမွာပင္ ၊ ဂ်ပန္ ေခတ္က တည္ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ တန္တရာ ဆန္စက္ၾကီးရွိပါတယ္ ၊ နံပါတ္ကေတာ႔ ၆၁၉ ပါတဲ႔ ၊ ရြာေတြအားလုံးဟာ ၊ဧရာ၀တီၿမစ္ရဲ႕ ၿမစ္လက္တက္ၾကီး တစ္ခုၿဖစ္တဲ႔ ၊ တိုးၿမစ္၏ ကမ္းနဖူး တြင္တည္ရွိေနၿပီး ၊ ေႏြအခါသမယမွာ အလြန္ေပ်ာ္ဖြယ္ရာေကာင္းၿပီး ၊ စပါးပင္နံေလး တသင္းသင္းရယ္နဲ႔ရယ္ပါ ၊

စာဖတ္ပရိတ္သတ္ထဲက တစုံတစ္ေယာက္ဟာ ၊ ထုိထုိရြာကေလးကို ေရာက္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ၿဖင္႔ ၊ ဥစၥာေစာင္႔နဲ႔ သိုက္နန္းရွင္အၿဖစ္အပ်က္ တကယ္ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ေနရာေလးၿဖစ္တဲ႔ ၊ ၿမသိန္းတန္ေစတီႏွင္႔ ၄င္းနဲ႔ကပ္ရပ္က အလ်ားေပ၆၀ေက်ာ္ ၊ အနံ ၃၀ေပေလာက္ရွိတဲ႔ ေရကန္သာေလးကိုပါ ၾကည္႔ရႈခဲ႔ၿပီး ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရဲ႕ ကုသိုလ္ေလးကို အႏုေမာဒနာၿပဳေပးပါအုံးလို႔ ေၿပာၾကားရင္းနဲ႕ ၊ ဥစၥာေစာင္႔ႏွင္႔ သိုက္နန္းရွင္ဆိုတဲ႔ ပိုစ္႔ေလးကို နိဂုံးကမၸတ္အဆုံးသတ္ပါရေစ ၊ အားလုံးရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ ၾကပါေစလို႔ ေငြလမင္းတို႔က ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ ၊ မဂၤလာပါခင္မ်ာ..။

ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ႔တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါၿပီး ၊ စာဖတ္သူတုိ႔ကိုညွင္းဆဲလိုလို႔မဟုတ္ပါ ၊ မွတ္ထားတဲ႔ စာအုပ္ဟာ အိမ္မွာက်န္ရစ္ေနခဲ႔လို႕ပါ ၊ မွတ္စုစာအုပ္ကို DHLနဲ႔ပို႔ခိုင္းရပါ တယ္၊ကုန္က်ေငြဟာ ၆၅ေဒၚလာၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္၉တန္းေက်ာင္းသားေလာက္ ကတည္းက ေရးမွတ္ထား တဲ႔ ဇာမဏီလို႔ေခၚတဲ႔ ရုံးသုံးစာအုပ္ ေလးအုပ္ကို တအုပ္ထဲ ေပါင္းခ်ဳပ္ထားတဲ႔ ၊ မွတ္စုစာအုပ္ၾကီးပါ ၊ မွတ္ထားတဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားသမုိ႔ ၊ ေကာင္းတာေလးေတြကို ၊ ဘေလာ႔မွာ ေရးတင္ရမယ္လို႔ ၊ မဒမ္ေငြက ဆုံးၿဖတ္ပါတယ္ ၊ မဒမ္ေငြရဲ႕ ၾသဇာအာဏာကို လုံး၀လုံး၀ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ႔ သနားစရာအလြန္ေကာင္းသည္႔ မစၥတာေငြလမင္းရဲ႕ အရူးလြယ္အိတ္္ပမာ ၊ ေရးခြ်တ္မွတ္သားထားသည္႔ ၊ စာတုိေပစတခ်ိဳ႕ ကိုလဲ လာေရာက္မ်က္စိဒုကၡခံၾကပါအုံးလို႕ ၊ အဘိယာစက ၿပဳလိုက္ပါရေစလားခင္မ်ာ ..။

ဥစၥာေစာင့္ႏွင့္ သိုက္နန္းရွင္ (၃ )

ထုိင္းေလယာဥ္ကြင္းထဲမွ အယုဒၶယ နဂါးသိုက္နန္း ပုံ

ဥစၥာငစာင့္ႏွင့္ သိုက္နန္းရွင္ (၁)ကို ဒီမွာဖတ္ရန္ 

ဥစၥာေစာင့္ႏွင့္ သိုက္နန္းရွင္(၂)ကို ဒီမွွာဖတ္ရန္ 

 

သိုက္တူးတဲ႔ေနရာမွာ အားလုံးက သတိဘဲ သတိၿမဲရတယ္ ၊ ဘာကိုမွ စိတ္ထဲမထားရဘူး သရဲသဘက္တို႔ ဘာတုိ႔ဆိုတာလဲ ေၾကာက္လို႔မရဘူး ၊ ဘုိးဘိုးတုိ႔ ေခတ္တုန္းက လူေတြ ကသတၱိတကယ္ရွိၾကတယ္ ၊ အပ်င္းေၿပ သရဲနဲ႔နပမ္းလုံးတဲ႔ လက္ပံတန္းက ဦးသန္း တင္ဆိုတာ ဘိုးဘိုးကိုယ္ေတြ႔ၿမင္ခဲ႔တာ အဲလိုသတၱိဗ်တၱိ ၿပည္႔စုံတဲ႔လူေတြၾကီး စုထားတာ သိုက္တူးတာက တစ္ေယာက္မွားတာနဲ႕အကုန္ဒုကၡၿဖစ္ႏုိင္တယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ သိုက္တူးတဲ႔ လူအားလုံးဟာ သတၱိရွိၾကရတယ္ ၊ တူးတဲ႔ေန႔က လကြယ္ညၾကီးကြယ္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ ေတာ႔ ဘိုးဘုိးတုိ႔ အကုန္လုံး အက်ီေတြခြ်တ္ထားရတယ္ ၊ ကိုယ္လုံးတီးေတြ ပုဆိုးေတြကို ခါးေတာင္းေၿမာင္ေအာင္ က်ိဳက္ၿပီး ၾကိဳးစီးထားရတယ္ ၊ ေနာက္ၿပီး အိတ္တစ္ေယာက္ တစ္လုံးစီနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ေနရတယ္ ၊ ဆရာက ဘုိးဘိုးတုိ႔ ပါးစပ္ထဲကို ေဆးလုံးတစ္လုံး စီလိုက္ခြံ႕တယ္ ၊ အဲဒီေဆးလုံးေတြ ဗိုက္ထဲေရာက္ကတည္းက နာလိုက္တာ ၅မ္ိနစ္ေလာက္ ၊ ၿပီးေတာ႔ဆရာက သိုက္နန္းရွင္ကို လိပ္ၿပာခ်ဳပ္လိုက္တယ္ ၊ ဘုိးဘိုး လိပ္ ၿပာခ်ဳပ္တာဆုိတာဘာလဲ။


လိပ္ၿပာခ်ဳပ္တယ္ဆိုတာက ရန္ကုန္မွာ လူၿဖစ္ေနတဲ႔ ဒီသိုက္ နန္းကို ေစာင္႔တဲ႔ သိုက္နန္းရွင္မကို ေမ႔ေျမာသြားေအာင္ ဂါထာေတြ မႏၱာန္ေတြနဲ႔ လွမ္းလုပ္ လိုက္တာ ၊ အဲဒီေတာ႔ အဲလူက ဘာၿဖစ္သြားလဲ သူကအိပ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ႔ ၊ ညၾကီးမအိပ္ ဘူးလား ၊ အိပ္တာေပါ႔ ညၾကီးလူတုိင္းအိပ္တာေပါ႔ ၊ အခုလိုဂါထာေတြ မႏၱာန္ေတြနဲ႔ သိပ္လိုက္ရင္ ပုံမွန္အိပ္တာနဲ႔မတူေတာ႔ဘူး ၊ ပုံမွန္အိပ္ေနရင္ သူ႕ရဲ႕အေစာင္႔အေရွာက္ ေတြက သူ႕ကိုအိပ္္မက္နဲ႔ သြားေၿပာၾကတယ္ ၊ အဲလိုအခါမွာ သူကအၿခားသိုက္နန္းက အေစာင္႔အေရွာက္္ေတြကို အကူအညီေတာင္းၿပီး သူ႔သိုက္ကို တူးေနတဲ႔လူေတြကို ဒုကၡေပးႏုိင္တယ္။


အဲဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကိုအဲလို ကူညီေတာင္းခံလို႕မရေအာင္ လိပ္ၿပာကိုခ်ဳပ္ ထားလုိက္တာ အဲလိုလုပ္ၿပီးသြားရင္ သူ႔လိပ္ၿပာကို ဆရာက ယြန္းကြမ္းအစ္ထဲထည္႔ထား လိုက္တယ္ ၊ လိပ္ၿပာကိုလား အင္းေပါ႔ သူ႔လိပ္ၿပာကို ၊ ဒါဆိုလိပ္ၿပာက အေကာင္လား အဘုိးရဲ႕ ဘယ္ကသာေၿမးရယ္ အေကာင္မဟုတ္ပါဘူး ၊ ခ်ည္ခင္ေလး တစ္ခုပါဘဲ ၊ အဲဒီခ်ည္ကို သိုက္နန္းရွင္အမည္တပ္ၿပီး ထည္႔ထားလုိက္တာပါ ။ သိုက္တူးၿပီးသြားရင္ေတာ႔ အဲဒီခ်ည္ခင္ေလးကို အၿပင္ၿပန္ထုတ္လုိက္တယ္ ၊ ဒါဆို သိုက္နန္းရွင္က အိပ္ေမာက်ရာက ေနနုိးေနၿပီ ၊ သူလဲဥပဒ္မၿဖစ္ေတာ႔ဘူးကြယ္ ။

 လိပ္ၿပာလဲခ်ဳပ္ၿပီးေရာ ဆရာက မေန႔ညက ေဆးႏြားခ်ထားတဲ႔ ေနရာကို သြားၿပီး ဂါထာမႏၱန္ေတြ ရြတ္လိုက္ၿပီး ေဆးလုံး တစ္လုံး ၿပစ္ခ်လိုက္တယ္ ၊ ေနာက္တစ္ခါ လဲ အဲလိုလုပ္ၿပီး ထပ္ၿပစ္ခ်လိုက္တယ္ ၊ အဲဒီခ်ိန္မွာ ေၿမးေရ ဘယ္ကမွန္းမသိဘူး ၾကက္သံၾကီး ကေတာ္ ကေတာ္နဲ႔ဆုိတာ နားကြဲမတတ္ဘဲ ၊ ဆရာက အဘိုးတုိ႔ကို လွည္႔မၾကည္႔ေတာ႔ဘူး သူ႔အလုပ္ကို သူလုပ္ေနတယ္ ၊ ေၿမၾကီးေတြ ဆိုတာ တုန္လိုက္တာ ဟီးဟီး ထေနတယ္ ၊  ဘုိးဘုိးတုိ႔က မေၾကာက္ၾကဘူး ဒါေတြကၿဖစ္တတ္တယ္ေလ၊ သိပ္ၾကာပါဘူး ႏြားသိုးၾကီးေလာက္ အရပ္အေမာင္းေလာက္ရွိတဲ႔ ၾကက္ၾကီး တစ္ေကာင္ ဆရာေဘး တစ္လံကြာေလာက္ ေရာက္လာၿပီး ႏုတ္သီးနဲ႔ ေၿမၾကီးကို ေပါက္လိုက္တာ ဆုိတာနားကြဲမတတ္ဘဲ ၊ သူလဲေပါက္ၿပီးေရာ ဆရာက မႏၱာန္ေတြ ရြတ္တယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေၿမကြ်င္းၾကီးက တေၿဖးေၿဖးနတ္လာၿပီး ၊ တံခါးၾကီး တခုေပၚလာ တယ္ ၊ ဘာတံခါးတုန္း ဘုိးဘိုး သိပါဘူးကြယ္ သစ္သားတံခါးလိုလို ေက်ာက္တံခါးလိုလို ဟာပါ ၊ ဘိုးဘုိးဆရာက တြင္း၀လဲေရာက္ေရာ ေနာက္ထပ္ဂါထာေတြ ရြတ္တယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခုနက ၾကက္ၾကီးက ၾကက္ဖတြန္သလို ေဆြးေဆြးေၿမ႔ေၿမ႔ၾကီးတြန္ၿပီး ၊ သူ႕႔ႏုတ္သီးနဲ႔ ၊ တံခါးေၿခရင္းကို ေခါက္တယ္ ၊ ေၿခေထာက္ေတြကလဲ ယက္တယ္ ေၿမဆံေတြဆိုတာ တဖြားဖြားဘဲ ၊ ဆရာက ဘိုးဘိုးတို႔အေရွ႕မွာ ၾကက္ၾကီးက ဆရာ႔အေရွ႕မွာ ၁၀မိ နစ္ေလာက္မွာ “၀ုန္း” ကနဲ အသံၾကီးနဲ႔ တံခါးၾကီးပြင္႔သြားတယ္ ၊ အဲလိုပြင္႔သြားေရာ ဆရာ ကၾကက္ၾကီးရဲ႕ ေက်ာကုန္းကို လက္ထဲမွာပါတဲ႔ ၾကိမ္လုံးေလးနဲ႕ တုိ႔လိုက္တယ္ ၊ ၾကက္ၾကီးက ရူးရူးနဲ႔ အသံၾကီးဟာ ႏြားသိုးေတြ ေခြ႕ခါနီး အသံေပးသလိုၾကီး ၊ ၾကက္ၾကီးက ၾကိမ္နဲ႔လဲ တုိ႔လိုက္ေရာ မလႈတ္မယွက္ၾကီး ၿဖစ္သြားတယ္ သိလား ၊ ေက်ာက္ရုပ္ၾကီးလိုဘဲ ၊ ဒါေပမဲ႕ ရူးရူးရွဲရွဲ အသံေတြကေတာ႔ ထြက္ေနေသးတယ္ ၊ မ်က္လုံးၾကီးက ခရမ္းခ်ဥ္သီး အမွည္႔ၾကီးလို နီရဲၿပီး ေနတယ္ ၊ အဘိုးတို႔ အားလုံးကို အထဲ၀င္ဖို႕ ဆရာက ၾကိမ္ကို၀င္႔ ၿပတယ္ ၊ အဘိုးတုိ႔ အားလုံး အထဲကို၀င္လိုက္တယ္ ။

ဘာေတြေတြ႔တုန္း ဘိုးဘိုး အထဲမွာ တုိက္ခန္းတစ္ခန္းေလာက္ အက်ယ္အ၀န္းနဲ႕ ေနရာထုိင္ခင္းေလး ေတြ႕တာေပါ႔ကြယ္ ၊ ေနရာေလးက ေနခ်င္စဖြယ္ေလးပါကြယ္ ၊ အေကာင္ၾကီးေတြကမ်ား ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိက္ပုံ ၊ သြားေတြၿဖဲၿပ ၊ ၿပဴးၿပနဲ႕ လူကိုေခ်ာက္ၿခားေအာင္ လုပ္ေနၾကတာ၊ လူေတြကလဲ သတၱိရွိတာက တစ္ေၾကာင္း ေနာက္ၿပီးေတာ႔ အၿပင္မွာကတည္းက ဆရာက မွာထားတာက တစ္ေၾကာင္း အဲလိုေၾကာင္႔မေၾကာက္ၾကေပမဲ႕ တခါတရံ ဟီးဟီး ဟင္းဟင္းအသံေတြဟာ နားနားမွာ ကပ္ကပ္ၿပီးေအာ္ေနသလိုဘဲ ၊ သူတို႕ကို ဆရာက ဂါထာေတြ မႏၱာန္ေတြနဲ႔ တုတ္ေႏွာင္ထားတယ္ ဆိုေပမဲ႕ အသံေတာ႔ ထြက္ရေသးတယ္ကြယ္။


လူကိုၾကိဳးတုတ္ထားရင္ ေၿပာင္ၿပလိုရသလို ပါးစပ္ကေန ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေအာ္လို႔ရသလိုမ်ိဳးေပါ႔ကြာ ၊ သူတို႕လဲ လႈပ္လို႔မရေအာင္ တုတ္ထားေပမဲ႕ ပါးစပ္တုိ႕ မ်က္ႏွာတုိ႕က ေအာ္လိုက္ ေၾကာက္ေအာင္ေၿခာက္လိုက္အဲလိုလုပ္ေနၾကတာ ၊ ဘိုးဘိုးတုိ႕က မေၾကာက္ၾကပါဘူး ၊ တခ်ိဳ႕လိပ္ၿပာငယ္တဲ႔လူေတြက အဲဒါေတြကိုၿမင္ရင္ ေသြးရူးေသြးတန္းၿဖစ္ၿပီး ၊ ခုနက စည္ေတာ္က်ိဳးေမာင္းေလးကို ေယာင္ၿပီးတီးတတ္ၾကတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဆရာက ေမာင္းေလးေရွ႕မွာ သြားၿပီးရပ္ေနတယ္ ။


အဲဒီေမာင္းေလးရဲ႕ ဘယ္ညာတစ္ဖက္စီမွာ ေလာင္းေလွေလးေတြေတြ႕တယ္ ၊ တစ္ဆယ့္ေျခာက္္စီးရွိတယ္ တစ္ဖက္ကို ရွစ္စီးက ေရႊေရာင္ေလး ေနာက္ရွစ္စီးက ေငြေရာင္ေလး ၊ အဲဒီေလွေတြရဲ႕ အေနာက္မွာ သုံးေထာက္ခြ်န္ ေသတၱာေလးေတြမ်ားၾကီးကြယ္၊ ဘယ္လုိေသတၱာလဲ ဘုိးဘုိး၊ မင္းပိရိမစ္ေတြကိုၿမင္ဖူးတယ္မလား၊ေၿမးေလး ၿမင္ဖူးပါတယ္ ၊ ေအးအဲလိုေသတၱာေလးေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ ၊ ဆရာက လက္ညိဳးထိုးၿပလိုက္တာနဲ႕ ဖုိးဖုိးတို႕က အဲဒါေတြကို မလိုက္တယ္ ၊ အထဲမွာ ရတနာရွိမွန္းေတာ႔သိတယ္ ဒါေပမဲ႕ ဖြင္႔မရဘူး ၊ ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ သြန္းထားတဲ႔အတုိင္းဘဲ ဘယ္နားမွာမွ အစအန ရွာမရဘူး ၊ ဆရာ႔ကို ဖြင္႔မရေၾကာင္း မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲၿပလိုက္ေတာ႔ ဆရာက သူ႕ၾကိမ္လုံးေလးနဲ႕ အနားမွာရွိတဲ႔ ဒီသိုက္ရဲ႕ အေစာင္႔အေရွာက္ အၾကီးအကဲလိုထင္ရတဲ႔ သဘက္ေခၚမလားမသိဘူး လူလိုလို ၀က္လိုလို နားရြတ္ၾကီးႏွစ္ခုက တစ္ခုကိုခင္းၿပီး တစ္ခုကိုၿခဳံသလိုလုပ္ၿပီး တုန္းလုံးလွဲေနတဲ႔ အေကာင္ၾကီးကို ဆရာက ၾကိမ္လုံးေလးနဲ႕ တုိ႔လိုက္ေရာ ေသတၱာေလးေတြက အလိုလို ပြင္႔တယ္ကြယ္ ဂ်ဳတ္ကေလးေတြလိုဘဲ တစ္ခုၿခင္းပြင္႔သြားတာ ဖုိးဖိုးတုိ႕က အဲဒီအထဲက ပစၥည္းေတြကို ႏွိဳက္ယူၾကရတယ္ ဆရာေၿပာတာကေတာ႔ သိုက္ေစာင္႔ၾကီးက သူ႔ပစၥည္းေတြကို ဂါထာနဲ႔ ပိတ္ထားတယ္ဆိုဘဲ ဆရာကၾကိမ္နဲ႔ရိုက္ေတာ႔မွ သူကဖြင္႔ေပးတာလို႔ ဆိုတယ္ကြယ္။


အားလုံးပါတဲ႔ အိတ္ကိုယ္စီနဲ႕ ထည့္ၿပီးေရာ အဖိုးတို႕အထဲမွာ ပါတဲ႔ ငေရြႊ ဆုိတဲ႔ ရခိုင္တစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ေဖာက္ၿပီး ေဟးေဟးေဟးဆုိၿပီး အသံနက္ၾကီးနဲ႕ထေအာ္တယ္ ၊ ဒီအခန္းေလးထဲမွာ ဒီလိုအသံဟာ အရမ္းက်ယ္ေလာင္တယ္ ၊ က်န္တဲ႔လူေတြကလဲ အားလုံး သတိရွိၾကေတာ႔ ေအာ္ေနတဲ႔ ငေရႊကို လွမ္းအၾကည္႔ ငေရႊက ေမာင္းအေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ႔ ဆရာဆီကို တဟုန္ထုိး ေၿပးသြားတယ္ ၊ ဘာလို႕လဲဟင္ဘုိးဘိုး သိုက္ထဲမွာ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္မလုပ္ဘဲ ဟိုေငးဒီေငးေငးရင္းက မဖြယ္မရာေတြ ၿမင္ၿပီး စိတ္ေဖာက္ၿပန္သြားတာေလ ၊ စိတ္ေဖာက္ ၿပန္သြားေတာ႔ သိုက္ေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ သတၱ၀ါေတြဟာ ၿပိတၱာဆိုေပမဲ႕ ကမၼစိတၱိရွိတယ္ ဘာလဲ ကမၼစိတၱိဆိုတာ ေအာ္ တန္ခိုးကိုေၿပာတာေပါ႔ တန္ခုိးၾကီးနဲ႕ နတ္ၿဗဟၼာေတြလိုေတာ႔ ဟိုဟာဖန္ဆင္း ဒါဖန္ဆင္းနုိင္တဲ႔ တန္ခုိးမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႕တုိ႕ရဲ႕ ကုသိုလ္အေလွ်ာက္ၿဖစ္တဲ႔ သူတပါးစိတ္ကို ညိဳ႕နုိင္တဲ႔ တန္ခုိးမ်ိဳးကိုဆုိလိုတာပါကြယ္။ 


လူေတြေတာင္ စိတ္ပညာတတ္တဲ႔ လူက စိတ္ပညာမတတ္တဲ႔ လူကိုညိဳ႕လို႕ ရတယ္မဟုတ္လား ၊ လူေတြြကစိတ္ကိုညိဳ႕လို႕ရေအာင္ က်င္႔ထားရတာ ၊ သူတို႕က က်င္႔စရာမလိုဘူး ၊ ကုသိုလ္အေလွ်ာက္ၿဖစ္တာ ၊ လူဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးက ေၾကာက္ရင္စိတ္ညိဳ႕လို႕ သိပ္ေကာင္းတာမ်ိဳးကြယ္႔ ငေရြႊက စလာကတည္းက အဲလိုဟိုေငး ဒီေငးဆိုေတာ႔ ေၾကာက္စိတ္၀င္သြားပုံဘဲ ၊ ဘိုးဘိုးတုိ႔ကေတာ႔ ဆရာကိုလဲယုံတယ္ ၊ စကားကိုလဲနားေထာင္တယ္ ဘယ္မွမၾကညဘူး ၾကည္႔မွိရင္လဲ ၊ ခနဆိုေခါင္းငုံ႕ၿပီး ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္ၿပန္လုပ္တာဘဲ ၊ ဆရာက အၿပင္မွာကတည္းကမွာထားၿပီးသားဘဲ ၊ သူတို႕ေတြဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ပါဘူးဆို ၊ ငေရႊက အဲလိုမယုံဘူးေလ ဟိုက ေခ်ာက္လွန္႔ေနတာကို စိတ္ေဖာက္ၿပန္သြားတာ ၊ အခုေတာ႔ စိတ္ပါအညိဳ႕ခံရၿပီး ဆရာရပ္ေနတဲ႔ ေမာင္းေလးနားကို ေဟးေဟးေဟး ဆိုတဲ႔ အသံနက္ၾကီးေအာ္ၿပီး ေၿပးသြားတယ္။

ဆရာဟာ အင္မတန္သတိရွိတယ္ ၊ ဟဲ႔ငေရြႊ လုပ္စရာရွိတာလုပ္စမ္း လို႕အမိန္႔ေပးေပမဲ႕ ငေရႊဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ၿပီး ဆရာဆီကို မ်က္လုံးၿပဴးၾကီးနဲ႕ သရဲသဘက္ စီးသလို အတင္း၀င္တယ္ ၊ အဘိုးတုိ႔အားလုံးဟာ ဆရာဆီအေၿပး ဆရာေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ ငေရြႊဟာ တုန္းလုံးၾကီးလဲေနတယ္ ၊ သူ႕ကိုဆရာက လည္ပင္းက အေၾကာတစ္ခုကို ၿဖတ္ကနဲ႔ ႏွိပ္လိုက္တာ ငေရႊ သတိလစ္ၿပီး ေအာ္ေတာင္မေအာ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး ၊ အဘိုးတုိ႔တေတြ အထုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ ၿပန္ထြက္လာၿပီး ၊ တစ္ေယာက္က ငေရႊကို ထမ္းရတယ္ ၊ အဘိုးတို႕ သိုက္ကေနၿပန္ထြက္လာေတာ႔ ဟီးကနဲ႔ အသံၾကီးနဲ႕ ေၿမၾကီးေတြဆိုတာ သိမ္႔သိမ္႔ခါကုန္တယ္ ၊ အဘိုးတုိ႔တေတြ အၿပင္ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ အုံးကနဲ ခုနကေနရာၾကီးဟာ ခ်ိဳင္႔ၾကီး ၿဖစ္သြားတယ္ ၊ ေကာင္းကင္မွာ မီးရူးမီးပန္းလႊတ္သလိုမ်ိဳး အလင္းေရာင္ေတြ ၿဖာထြက္ကုန္ တယ္ ၊ ဆရာေၿပာတာကေတာ႔ အဲဒါသိုက္မွာရွိတဲ႔ အေစာင္႔ေတြက ဆုိင္ရာပုဂၢိဳလ္ေတြဆီ ၿပန္သြားတယ္လို႕ဆိုတယ္ကြယ္ ။

ဘာေတြရလဲ ဘိုးဘိုး ေငြဒဂၤါးေတြ အမ်ားစုပါကြယ္ ၊ က်န္တာတစ္ခုႏွစ္ခုက ေရွးေခတ္ အသုံးအေဆာင္ လင္ပန္းလိုဟာလဲ ပါတယ္ ၊ ကြမ္းအစ္ၾကီးတစ္လုံးပါတယ္ ၊ ေရြႊအစစ္လုိ႔ထင္တယ္ ၊ မွတ္မွတ္ရရရွိတာတစ္ခုကေတာ႔ ၊ ညာတကုတ္လို႕ေခၚတဲ႕ ဘုရားဆင္းတုနဲ႔ ဆင္တူတဲ႔ ပစၥည္းေလးပါကြယ္ ၊ ညာတကုတ္ဆုိတာ ဘုရားေတာ႔မဟုတ္ဘူးကြဲ႕ ဒါေပမဲ႕ မသိရင္ ဘုရားဆင္းတုလိုဘဲ ၊ ဘုန္းၾကီးေတြ သကၤန္းက ဘယ္လက္ေပၚကိုတင္တယ္ေနာ္ ေၿမး ၊ ညာတကုတ္ဆိုတာကေတာ႔ ညာဖက္ကိုသကၤန္းတင္ထားတဲ႔ ရဟန္းလိုလိုဘုရားလိုလို အရုပ္ေလးပါကြယ္ ၊ အဲဒီအရုပ္ေလးဟာ တစ္လကၼေလာက္ ထုရွိတဲ႔ သံေခ်ာင္းေတြကိုေတာင္ အရုပ္ေလးနဲ႔ ထိလိုက္ရင္ ၿပတ္ထြက္သြားတယ္။


ေရွးကသံ၀ဇၹာ ပဒါၵး၀ိဇၹာေတြရဲ႕ ဂမၻီရ ပစၥည္းတစ္ခုပါကြယ္ ၊ ေၾကးနဲ႔လုပ္ထားတာပါ ၊ ေၾကးဆိုတာ အနီ + အ၀ါ စသၿဖင္႔သာ သိၾကေပမဲ႕ ဒီညာတကုတ္ေလးကိုေတာ႔ ေၾကးနက္နဲ႕လုပ္ထားတာ ၊ ဘာလိုလဲ ဘိုးဘုိး ေၾကးနက္က ေၾကးနီေၾကး၀ါေတြကို အဂိၢရက္ပညာေတြနဲ႕ အပူေပးၿပီး အေရာင္ ေၿပာင္းေအာင္လုပ္လုိက္ရင္ ေၾကးအနက္ၿဖစ္သြားတယ္ ၊ လူတိုင္းလုပ္လို႕မရဘူးကြယ္ ၊ အဂၢိရက္ပညာကို ပါရဂူေၿမာက္တတ္ေနမွ လုပ္လုိ႔ရတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဒီအရုပ္ကို လုပ္သြား သူေတြဟာ ၀ိဇၹာေတြလို႔ အဘိုးေၿပာတာကြယ္ ၊ ေၾကးနက္တာကို ဘုိးဘိုးက ဘယ္လိုသိ တုန္း ၊ သိတာေပါ႔ကြယ္ စာထဲမွာဖတ္ဖူးတာေပါ႔ ၊ ေၾကးနီ+ေၾကး၀ါေတြဟာ ပင္ကိုယ္အ ေရာင္အတုိင္း အနီ + အ၀ါ ၿဖစ္သလို ေၾကးနက္ၿဖစ္တဲ႔ ညာတကုတ္ကလဲ အနက္ေရာင္ ေလးပါကြယ္ ၊ သူ႔ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ၿခစ္လိုက္တဲ႔အခါ ၿခစ္လိုက္တဲ႔အတိုင္း အ၀ါေရာင္က ေလးေပၚလာတယ္ ၊ ခ်က္ၿခင္းဆိုသလို အနက္ေရာင္ေလး ၿပန္ေၿပာင္းသြားတယ္ ၊ ဒါကေတာ႔ ညာတကုတ္ေခၚတဲ႔ ဂမၻီရပစၥည္းေလးေပါ႔ကြယ္ ၊ သူဟာရတနာ ပစၥည္းမဟုတ္ ပါဘူး ၊ ကာယသိဒၶိအတြက္လုပ္ထားတဲ႔ အဘိုးတန္ ဂမၻီရ အေဆာင္ေယာင္တစ္ခုပါ ။

 ဒီနားမွာ သူနဲ႔နာမည္တူ ရတနာတစ္ခုအေၾကာင္းကိုလဲ  စပ္စပ္ၿပီး ေၿပာၿပအုံးမယ္ကြဲ႕ အဲဒါကေတာ႔ ရတနာပစၥည္းပါ သီတဂုတ္လို႔ေခၚတယ္ ေၿပာၿပအုံးမယ္ ၊ ဘုိးဘုိးလက္စြပ္ကို ၾကည္႔စမ္းအနီေရာင္ေတာက္ေနတယ္ ေတြလား ၊ အဲဒါပတၱၿမားလပ္စြပ္ကြဲ႕ ၊ ပတၱၿမားဟာ ရတနာေတြ ထဲမွာ ဒုတိယ တန္ဘိုးၾကီးပစၥည္းဘဲ တြင္းထြက္ပစၥည္းကြဲ႕ ၊ အခုေၿပာမဲ႔ သီတ ကုတ္ဆိုတာလဲ ပတၱၿမားႏြယ္၀င္တဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုဘဲ ၊ ပတၱၿမားေတာ႔မဟုတ္ဘူး သို႔ေသာ္ အေရာင္ကို ၾကည္႔ၿပီး ေရွးလူၾကီးမ်ားက ပတၱၿမားႏြယ္၀င္လုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္ ၊ ဘိုးဘိုးလဲ သိတာမဟုတ္ဘူး ပုဂံ၀န္ေထာက္မင္းၾကီး ဦးတင္ ရွင္းၿပဖူးတာ မွတ္သားထားတာဘဲ။ 


လြတ္လပ္ေရးမရခင္ သုံးႏွစ္အလိုေလးႏွစ္ေလာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရယ္ ၊ ဒီဒုတ္ဦးဘခ်ိဳရယ္ ေပ်ာ္ဘြယ္က ဆရာၿမရယ္ ဘုိးဘိုးရယ္ အေ၀းေရာက္ မင္းၾကီးဦးေအာင္ ဆီကို ေပထုတ္ေတြ ႏုိင္ငံေတာ္စာၾကည္႔တုိက္လုပ္ဖို႕ အလွဴသြားခံၾကတယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္က အေ၀းေရာက္မင္းၾကီးဟာ စစ္ကိုင္းမွာ က်န္းက်မ္းမာမာရွိေသးတယ္ ၊ အေ၀းေရာက္ မင္းၾကီးဆိုတာက ၿမန္မာဘုရင္ေတြ လက္ထက္ မင္းေနၿပည္ေတာ္နဲ႕ေ၀းတဲ႔ေဒသေတြမွာ ဘုရင္႔ကိုယ္စားသြားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔လူေတြကို အေ၀းေရာက္ မင္းၾကီးေခၚတယ္ ၊ မင္းၾကီးဟာ စာေပပညာရွင္ျဖစ္လို႔ စကားေၿပာရင္ အင္မတန္မွ မွတ္သားဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ 


ဒီဒုတ္ဦးဘခ်ိဳက သီတဂုတ္အေၾကာင္းေမးေတာ႔ သူေၿပာၿပတာက လူေတြပစၥည္း မဟုတ္ ဘူးတဲ႔ သီတဂုတ္ဆိုတာ တန္ခိုးရွင္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အဂၢိရက္၀ိဇၹာေတြ ဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ ပစၥည္းလို႔ ေၿပာတယ္ကြယ္ ၊ အေရာင္ဟာ အၿပင္ကိုၿဖာထြက္ေနတတ္တယ္ သူ႔ကို အေမွာင္ထဲမွာ ထားလိုက္ရင္ သူရဲ႕အနီေရာင္က တစ္ေပပတ္လည္ေလာက္ကို ၿဖာထြက္ တယ္ ၊ ဒန္အိုးတစ္လုံးထဲကို ႏုိ႔သုံးပိႆာေလာက္ ထည္႔ၿပီးအဲဒီ သီတဂုတ္ဆိုတာေလးကို ထည္႔လိုက္ရင္ ဒန္အိုးတစ္ခုလုံး ရဲရဲေတာက္တယ္ ၊ ဂြမ္းေတြနဲ႔ ထားလိုက္ရင္လဲ အဲဒီ သီတဂုတ္ဟာ ဂြမ္းဆိုင္ၾကီးကို နီရဲသြားေစတယ္ ၊ အဲဒါသီတဂုတ္ဘဲ ၊ သူကပတၱၿမားလုိ အေရာင္ သို႔ေသာ္ သူ႔မွာအကြက္မပါဘူး ၊ လူၾကီး လက္သဲခြံေလာက္ သာသာရွိတယ္  ပုံသ႑ာန္က အခြံ႔ႏြာၿပီးသား ငုံးဥကိုထက္ၿခမ္းခြဲထားသလို ေအာက္ပိုင္းကညီေနတယ္ အဲဒါကေတာ႔ သီတကုတ္ေပါ႔ကြယ္ ၊ အုိးဖုိးဖုိးၿမင္ဖူးသလား သီတကုတ္ကို သိပ္ၿမင္ဖူးတာေပါ႔ကြယ္။ 


ရွမ္းၿပည္မွာ အဲဒီသီတဂုတ္ပိုင္တဲ႔ လူနဲ႔ေတာင္ ဘုိးဘိုးက ရင္းႏွီးတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ သီတကုတ္ရဲ႕ တန္ဘိုးက ဘယ္ေလာက္လဲ ၿပည္တန္တဲ႔ပတၱၿမား နဲ႔တန္ဘိုး ဘယ္လိုကြာတုန္းဟင္ ၊ အေ၀းေရာက္မင္းၾကီးရဲ႕ စကားအရ ၿပည္တန္ ပတၱၿမားေတာင္ သီတဂုတ္ကိုေလးပုံ ပုံလို႕ တစ္ပုံရဲ႕ တ၀က္ဆုိရင္ေတာင္ မၿပည္႔မွီဘူးလို႕ သီေပါဘုရင္လက္ထက္က ေတာင္ခြင္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔သတဲ႔ ၊ အဲေလာက္ တန္ဘိုးၾကီးတာၾကီးကို ဘယ္သူကပိုင္တာတုန္း ၊ သူကသူေ႒းလား အုိးသူေ႒း ေပါ႔ကြယ္ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာတုန္းဆုိရင္ ေဂ်ာ႔ဘုရင္မင္းၿမတ္ကေတာင္ ဆာဘြဲ႔ေပး ထားရတဲ႔သူေ႒းဗ် သီေပါေစာ္ဘြား ဆာေစာခ်ယ္ဆိုတာေလ ေၿမးကိုသင္ေပးထားတဲ႔ မုိးေဒ ၀ါသီခ်င္းေရးတဲ႔ အလကာၤေက်ာ္စြာ ေဒၚေစာၿမေအးၾကည္ရဲ႕ သားေတာ္တယ္လို႔ ေၿပာလို႕ ရတယ္ ။


ၿမန္မာမင္းလက္ထက္က သီေပါေစာဘြားၾကီးရဲ႕ ဇနီးေလ ၊ အခုဆာေစာခ်ယ္ဟာ ေဒၚေစာၿမေအးၾကည္ရဲ႕ ေယာက်ာ္း ယခင္သီေပါေစာ္ဘြားၾကီးရဲ႕ သားေတာ္ေပါ႔ ၊ အဲဒီဆာ ေစာခ်ယ္ဟာ ဘုိးဘိုးတို႕ကို သူေနခဲ႔တဲ႔ အခုပင္လုံ ေခၚတယ္ ၊ အရင္က လဲခ်ားလို႕ေခၚတဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ သူရဲ႕ေဟာ္နန္းမွာ ခုနကေၿပာသလို သရုပ္ၿပခဲ႔ဘူးတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဘိုးဘုိးက ၿမင္ဖူးေနတာကြယ္ ။

အိုးေနအုံး ဘိုးဘိုး ညာတကုတ္ကေရာ တန္ဘိုးေတာ႔ၾကီးတယ္ ေၿမးရယ္ ညာတကုတ္က ရတနာပစၥည္း မဟုတ္ဘူး ကာယသိဒၶ္ိပစၥည္းကြဲ႕ ၊ ဒီညာတကုတ္ ကိုေဆာင္ထားရင္ ေဆာင္ထားတဲ႔လူကို ဘာမွလုပ္လို႕မရေတာ႔ဘူး ၊ ဓါးနဲ႔ခုတ္ရင္ ဓားကို က်ိဳးထြက္သြား တာ ၊ ေခြတာတုိ႔ အသြားပဲ႔တာတို႔မဟုတ္ဘူး ထက္ပိုင္းကိုၿပတ္ထြက္သြားတာ ေရဒီယိုေပၚကို္ သစ္သားဗူးတစ္ခုနဲ႔ တင္လိုက္ရင္ အသံတိတ္သြားတယ္ ၊ လူမွာကပ္ၿပီး ဓာတ္မီးလိုဟာနဲ႕ ထုိးလိုက္ရင္ အဲဒီဓာတ္မီးက မီးမလင္းေတာ႔ဘူး အဲလိုစြမ္းလို႕ တန္ဘိုးမၾကီးေပမဲ႕ အဖိုးတန္ပစၥည္းတစ္ခုပါဘဲ ။ 


ဘိုးဘုိးအဲဒီ ညာတကုတ္ေလးက အခုဘယ္ေရာက္သြားလဲ ဆရာဟာ ဆုံးခါနီးေတာ႔ သူ႔သမက္ မဟာေဗာဓိဆရာၾကီး ဦးၿမတ္သာကို ေပးခဲ႕တယ္ ၊ ဦးၿမတ္သာကေန ဧရာ၀တီတုိင္း ဓႏုၿဖဴၿမိဳ႕က ေရႊရင္ေက်ာ္ဂိုဏ္းကိုတည္ေထာင္တဲ႔ ဘိုးေတာ္ဟန္ကိုေပးခဲ႔တယ္ ၊ ဘိုးေတာ္ဟန္မရွိေတာ႔ အခုပဲခူးတိုင္းထဲက ၿမစ္သာကြ်န္း ေက်းရႊာမွေနတဲ႔ စကၠဗ်ဳဟသိုင္းဂုိဏ္းကို တည္ေထာင္တဲ႔ ဆရာ ေအာင္ေသာင္းစီမွာလို႔ ေနာက္ဆုံးသိရတာဘဲကြယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဆရာေသာင္းကို ဓားနဲ႔ဘယ္သူမွ မခုတ္ႏုိင္တာ ထင္တယ္ ၊ ဟားဟားဟား ဆုိၿပီး အဘိုးကသူ႕ဘာသာ သူသေဘာေတြ က်ေနပါတယ္ ။

ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကုိေမ်ွာ္….

အသိအမွတ္ၿပဳတာခံခ်င္တယ္

“  It’s the essence of peinus to make use of the simplest of ideas. အစြမ္းအစ ရွိသူေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ သာမန္အက်ဆုံး စိတ္ကူးေလးမ်ားကို အသုံးတည္႔ ေအာင္ၿပဳလုပ္ႏိုင္ၿခင္းပဲ ၿဖစ္တယ္။ ”

လူဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးဟာ အုပ္စုနဲ႔ အစုအဖြဲ႔နဲ႔ ေနတတ္တဲ႔ ကြန္ၿမဴနတီမ်ိဴးပါ ၊ လူတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ ၿဖစ္လာရင္ ၊ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႔စည္းတစ္ခုထဲမွာ က်င္လည္ရမွာေတာ႔ မုခ်ပါ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြဟာ တခါတရံမွာ ၊ မိမိက်င္လည္ေနတဲ႔ ၀န္းက်င္က လူေတြကို တရံတခါ မ်က္ကြယ္ၿပဳမွိတတ္ၾကပါတယ္ ၊ တမင္ေတာ႔ မ်က္ကြယ္ၿပဳခဲ႔ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ သတိမထားမွိတာ ၾကီး ၾကီးမားမား မၿဖစ္လာႏုိင္ပါဘူးလို႔ ထင္တာအဲလိုကေန တစတစနဲ႔ ၀န္းက်င္နဲ႔ေ၀းသြား တတ္သူေတြ ၿဖစ္လာၾကပါတယ္။

 တခါတရံမွာေတာ႔ ၀န္းက်င္ဟာ ငါ႔ကိုၿပစ္ပယ္ထားတယ္လို႔ေတာင္ စိတ္ဖိစီးမႈ မ်ိဳးေတြ ၿဖစ္လာတတ္ပါတယ္ ၊ တကယ္တန္းေတာ႔ ၀န္းက်င္က ၿပစ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး ၊ ၀န္း က်င္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က ၿပစ္ထား ခဲ႔ၾကတာရယ္ပါ ၊ မိမိရဲ႕၀န္းက်င္ကို မိမိနဲ႔တသားထဲ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာက ခက္လွတယ္မဟုတ္ပါဘူး ၊ သူတို႔ကို အသိမွတ္ၿပဳေပးဖို႕ပါ ၊ လူတိုင္းဟာ အသိ မွတ္ၿပဳတာေတာ႔ ခံခ်င္ပါတယ္ ၊ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို စတင္ခင္မင္လာရင္ေတာ႔ ၊ ေက်းဇူးတင္စကားမ်ား လိႈင္ေနေအာင္ ေလာကြတ္ ေခ်ာ္တတ္ပါတယ္ ၊ ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္တဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ဖာသိဖာသာ “ငါပိုင္ပါတယ္ကြာ”ဆိုတဲ႔သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေနတတ္ၾကလို႔ လူမႈ႔ေရးေတြ တအားဆုံးရႈံးသြားတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႔ခဲ႔ဖူးပါတယ္။

အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေၿပာၾကည္႔တဲ႔အခါ သူက “မင္းတို႔လူမ်ိဳးေတြက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားကို သိပ္မေၿပာၾကဘူးေနာ္တဲ႔” ဘာၿဖစ္လို႔လဲလို႔ ေမးၾကည္႔တဲ႔အခါ  မင္းတို႔ကို ေန႔စဥ္ ခ်က္ေကၽြးေနတဲ႔ မင္းတို႔အိမ္ကအေမကို ထမင္း၀ိုင္းမွာ အခုလို ခ်က္ေကၽြးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔ေၿပာတာ ငါမၿမင္ဖူးခဲ႔ဘူးတဲ႔ “မင္းကေရာ မင္းေမေမကို ေၿပာဖူးသလားတဲ႔ ” ကြ်န္ေတာ္ၿပဳံးမွိပါတယ္ ၊ ဒို႔ကလဲ ဒို႔ဘဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ စကားလုံးဟာ ဒို႔လူမ်ိဳးေတြအတြက္ အရမ္းဆင္းရဲေနပါလားလို႔ ေတြးမွိပါတယ္ ။

အသိအမွတ္ၿပဳတာခံခ်င္တယ္

တေန႔ ကြ်န္ေတာ္ ပေရာဂ်တ္အဖြဲ႔ႏွင္႔ လုပ္ငန္းအေကာင္ထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္မူေတြ စစ္ေဆးေနစဥ္ ဒီဇာတ္လမ္းေလး စခဲ႔တာပါဗ်ာ ။ တစ္ခုေသာနံနက္ခင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးနဲ႔ အတူ ကားပါကင္ကို ၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားတုန္းမွာ ပဲနိပိုက္ဆံ အေၾကြေစ႔ေလး တစ္ေစ႔ေကာက္ရမွိတယ္ ။ အမွတ္မထင္ ေနာက္ရႊြတ္တဲ႔ သေဘာနဲ႕ ပဲနိေလးကို အေဖာ္၀န္ထမ္းကို ေပးလိုက္ရင္းက “ ခင္မ်ားရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြကို အသိအမွတ္ၿပဳတဲ႔ အေနနဲ႕ ခ်ီးၿမင္႔တယ္ဗ်ာ ” အဲဒီ၀န္ထမ္းဟာ ပဲနိေလးကို အိပ္ထဲထည္႔လုိက္ၿပီး ၊ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ား လုိ႔ ” ၿပန္ေၿပာခဲ႔တယ္ ။

ေနာက္ေၿခာက္လ အၾကာ အဲဒီ၀န္ထမ္းနဲ႕ အတူ အၿခားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ လုပ္ငန္း စစ္ေဆးေရးလုပ္ေန တုန္း ၊အဲလိုပဲ အမွတ္မထင္ ပဲနိေလး တစ္ေစ႔ေကာက္ရလို႕ ေပးလုိက္ၿပန္ပါတယ္ဗ်ာ ။ တေန႔ သူ႕ရုံးခန္းကို အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ေရာက္သြားေတာ႔ ရုံးခန္းနံရံမွာ စကၠဴ အၿဖဴေရာင္ ေနာက္ခံထားၿပီး ပဲနိေစ႔ေလး ၂ေစ႔ကို တခမ္းတနား ကပ္ထားတာေတြ႕ရတယ္ ၊ သူ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို အသိအမွတ္ ၿပဳတဲ႔ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ခ်ီးၿမင္႔လို႕ ၿပသထားတာလို႔ ၀င္႔ၾကြားစြာေၿပာေသးတယ္ဗ် ၊ ဒီပဲနိေစ႔ေလးေတြ ခ်ိပ္ဆြဲၿပသထားတာကို ၿမင္ရတဲ႔ အၿခား၀န္ထမ္းေတြက သူတုိ႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုေရာ ဘာၿဖစ္လုိ႔ အသိအမွတ္ မၿပဳတာလဲလို႔ ေမးၿမန္းၾကေတာ႔ တာေပါ႔ဗ်ာ ။

ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ပဲနိေစ႔ကို ထုတ္ေပးခ်ီးၿမင္႔ရတဲ႔ အလုပ္ၾကီးကို စတင္ရၿပီေပါ႔ဗ်ာ ၊ အလုပ္ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ၿခင္းကို အသိအမွတ္ၿပဳတဲ႔ သေဘာၿဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဆုလာဘ္ခ်ီးၿမင္႔ၿခင္း မဟုတ္ပါေၾကာင္း ၊ ရွင္းၿပရေသးတာေပါ႔ဗ်ာ ၊ မၾကာပါဘူး ၀န္ထမ္းေတြဟာ ေၾကာ္ၿငာ သင္ပုန္း ေပၚမွာ ပဲနိေစ႔ ဂုဏ္ၿပဳခ်က္ကို ခ်ိတ္ဆြဲၿပဖုိ႕ တုိက္တြန္းၾကၿပန္ေရာ ၊ ပဲနိေစ႔နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ရရွိသူ“သင္႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို အသိအမွတ္ၿပဳသည္” “သင္႔ေၾကာင္႔လုပ္ငန္း ေအာင္ၿမင္သည္ ”စသၿဖင္႔ စာေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ၿပတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ၿပားေလး တစ္ခုတီထြင္ ၿဖစ္ခဲ႔တယ္ ။

တခါတုန္းကဆိုရင္ အမ်ိဳးသမၤီးငယ္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးဟာ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မွန္ကန္တာကို ကြ်န္ေတာ္ ပက္ပင္းေတြ႕ၾကဳံခဲ႔ရေတာ႔ ပဲနိေစ႔ေလး လိုခ်င္ၿပန္ပါေရာ ၊ ကြ်န္ေတာ္မွာလဲ အဲဒီတုန္းက အိတ္ထဲမွာ ပဲနိေစ႔က မရွိတဲ႔အခ်ိန္ၿဖစ္ေနေတာ႔ ကြာတားေစ႔ (တကြာတား=၂၅ပဲနိ) ေပးလိုက္တယ္ ၊ သူမက ၂၄ပဲနိ ၿပန္အမ္းတယ္ေလ ။ အဲဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ အလုပ္႒ာနမွာ “ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပဲနိိေစ႔ဆု ” ေပၚေပါက္လာပုံ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ငန္း႒ာနမွာ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အသိအမွတ္ၿပဳတဲ႔ နည္းစနစ္ၾကီးတစ္ရပ္ ၿဖစ္လာတာေပါ႔ဗ်ာ .။

Gary Hruskaရဲ႕ Your Work is Recognized ကိုၿပန္ဆုိေရးသားပါသည္ ။

တခ်ိဳ႕ေသာ ပညာတတ္မ်ားဟာ ၀န္းက်င္ကို အသိအမွတ္မၿပဳတတ္ပါ ၊ တခ်ိဳ႕ေသာ ဥစၥာရွင္မ်ားလဲ ထုိ႔အတူ ၿပဳမူတတ္ၾကပါတယ္ ၊ အရာရာကို တခ်ိဳ႕က ပညာနဲ႔ဆုံးၿဖတ္ၿပီး ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ဥစၥာနဲ႔ တန္ဘိုးၿဖတ္ပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္နားလည္ ထားတာကေတာ႔ ပညာတတ္ရုံ ဥစၥာရွိရုံနဲ႕ အရာရာကို စီမံခန္႔ခြဲနုိင္သည္မဟုတ္  ၊ ပညာ ၊ ဥစၥာ ၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး စေသာ အေၾကာင္း တရားေတြ ညီညြတ္ေနမွသာ အရာရာကို စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္ ၊လူေဘာင္လူ႔ဘ၀မွာ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ိဳးး အေနအထားအဖုံဖုံနဲ႕ ဆုိင္ရာ၀န္းက်င္မွာ က်င္လည္ရမယ္ ဆုိတာက ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုံး၀ၿငင္းပယ္လို႔မရပါ ။

 ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ဟာ၀န္းက်င္ကိုမသိ က်ိဳးကြ်ံ႔ၿပဳ၍ ေနမွိတာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ သတိေမ႔ေလွ်ာ႔ ေနမွိခဲ႔ တာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွိခဲ႔ၾကပါလိမ္႔မယ္ ၊ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ႔အရိပ္နိမိတ္ လကၡဏာမဟုတ္ပါ၊ ၀န္းက်င္ကို တခုတ္တရ အသိ မွတ္ၿပဳၿပီး ေနထုိင္သြားၿခင္းကပင္ လွ်င္ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္အတြက္ အေကာင္း ဆုံးအေထာက္အကူ ၿပဳႏုိင္လိမ္႔မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္ေနပါတယ္ ၊ ဒီစာေလးကို ဖတ္မွိၾကတဲ႔ တစုံတစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ ဆိုင္ရာ၀န္းက်င္ကို အသိမွတ္ၿပဳေနထုိင္ သြားၾကရေအာင္ပါလို႔ အဘိယာစက ၿပဳပါရေစလားခင္မ်ာ၊ အားလုံးရႊင္လန္း ခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစလို႔ ေငြလမင္းတို႔က ဆုေတာင္းပါတယ္ ။

(ကြ်န္ေတာ္ဒီရက္မွာ နဲနဲအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ႔အတြက္ ၊ ပိုစ္႔တင္ၾကဲေနတာကို သည္းခံၾကပါလို႔ အၿမဲလာဖတ္ ရူေနတဲ႔ စာဖက္သူေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၊ ကြန္႔မင္႔ေပးၾကတဲ႔ ဘေလာ္ကာ မ်ား ကိုလဲ ေငြလမင္းတို႔ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ၊ ေငြလမင္းတို႔ မအားလို႔လာမလည္ႏုိင္ခဲ႔ရင္လဲ အၿပစ္ေတာ္မမတင္ဘဲ အခ်စ္ ေတာ္၀င္ၾကပါလို႔ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း မဒမ္ေငြဟာ အလုပ္တအား ပင္ပန္းေနလို႔ ဘေလာ႔ေတြလိုက္ မဖတ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေၿပာၿပလာပါတယ္ ၊ စာဖတ္သူမ်ားကို အခုလို ဖတ္လို႔ရေအာင္ မဒမ္ေငြက ကြ်န္ေတာ္႔ကို ဘာသာၿပန္ခုိင္းေနတာပါ ၊ကြ်န္႔ေတာ္အလိုဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရးၿဖစ္ေသးမယ္ မထင္ပါ ၊  ဒမ္ဒမ္ဟာ  စာဖတ္သူတုိ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ထက္ေတာင္ အေလးထားလြန္းတဲ႔ ဘေလာ္ကာတစ္ဦး ၿဖစ္သလို အလြန္ခ်စ္ စဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ ခ်စ္ဇနီး ေလာင္းေလး ၿဖစ္ပါေၾကာင္းကို နဲနဲေလး ေၾကာ္ၿငာ ၀င္လိုက္ပါရေစ ။)