ေငါင္း

ဟိုအရင္တခါက မိတ္ဆက္ေပးထားၿပီးသားပါဗ်ာတုိ႕ရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕အဘိုးဟာ စာေပအလြန္ အမင္း၀ါသနာပါတတ္ေတာ႔ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါက ေရးသားထားတဲ႕ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ တခ်ိဳ႕၊ ဟုိေခတ္ ဟိုအခါက ေရးသားခဲ႕ၾကတဲ႕ သတင္းစာ ၊ စာနယ္ဇင္း မ်ိဳးစုံတို႕က ဗဟုသုတၿဖစ္ဘြယ္ေလး ေတြကို သူ႕ရဲ႕ အထူေလးလက္မခြဲေလာက္ရွိတဲ႕ A4 မက်တက်ဆိုဒ္္နဲ႕ ေရးသားထားခဲ႕တဲ႕ မွတ္စုဆုိတဲ႕ စာအုပ္ေတြကို အေမြခံၿဖစ္တဲ႕ သူ႕ေၿမးကြ်န္ေတာ္က ရခဲ႕ရေပသမုိ႕၊ အဲဒီစာအုပ္ေတြ ထဲက စိတ္၀င္စားစရာ တခ်ိဳ႕ကို ဘေလာ႔စာရႈ႕ သူမ်ားကို မွ်ေ၀ၿခင္းရယ္ပါ၊ မွားေကာင္းလည္း မွားပါလိမ္႕မယ္၊ မွန္ရင္လည္းမွန္မွာပါ ၊ သို႕ေသာ္လည္း ဗဟုသုတကေတာ႔ ၿဖစ္မယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ယူ ဆမွိပါတယ္၊ သုိ႕သဟာေၾကာင္႔ ေငြလမင္း ဘေလာ႔တြင္ေရးသားလုိက္ရပါေၾကာင္း ဟူလုိ။

 ေငါင္းဟူေသာ သတၱ၀ါကို ယုံတမ္းစကား သို႕မဟုတ္ နာနာဘာ၀အေကာင္လို႕ လူေတြက ယူဆ ၾကပါတယ္၊ ေငါင္းဆိုတာ ငုံးလိုလို ၾကက္လိုလို သတၱ၀ါ ၊ ေၿခတစ္ေခ်ာင္းပါေသာ လူလိုသတၱ၀ါလို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေၿပာၾကေလရဲ႕၊ ေတာထဲမွာ ေငါင္းကိုေတြ႕လို႕ ဖမ္းလိုလွ်င္ ပိုက္ႏွင္႔ မေထာင္ရ ၊ ေက်ာ႔ကြင္းၿဖင္႔မဖမ္းရ၊ ငွက္ေပ်ာဖတ္ကို ခင္းၿပီးေထာင္ဖမ္းလွ်င္၊ ေခ်ာ္လဲသြားလိမ္႔မည္ဟု ေငါင္းဖမ္းနည္း ကိုလည္း ၾကားဖူးၿပန္၏။ၿမန္မာတုိင္းရင္းေဆးပညာ၏ ထိပ္ခတ္နာ ေပ်ာက္ေဆးတြင္၊ ေဒါင္းရိုး၊ ေငါင္းရိုးတုိ႕ ပါရွိေၾကာင္းသရသလို၊ တိမ္သလာေပ်ာက္မ်က္စဥ္းတြင္လည္း ေငါင္းရိုးပါရွိသည္ဟု မွတ္သားခဲ႔ရၿပန္ပါတယ္။

ဟုမၼလင္းနယ္စပ္၊ နန္႔ေတာရြာ၊ ဆင္လေမာင္းရြာ၊ ကိုးေထာင္ရြာအနီး ေတာၾကီးအတြင္း၊ ေငါင္း ေၿခရာေတြ႕ဖူး၍၊ မုဆိုးမ်ားလုိက္ရွာၾကသည္၊ ေငါင္းသည္ ေၿခတေခ်ာင္းေထာက္လွ်က္၊ သြားတတ္ သည္၊ ဦးေခါင္းေနာက္ေစ႔ ေနရာရွိ၊ ေအာက္ခ်င္းငွက္ ႏွုတ္သီးကဲ႕သို႕ အခြ်န္အတတ္ၾကီးၿဖင္႔ ကသစ္၊ အိုင္ပင္မ်ား၏ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္အၿမင္႔၌ ေနတတ္ၿပီး ၾကာၾကာရပ္တတ္သည္၊ ညဘက္အိပ္သည္၊ ဂဏန္းဘာသာစကားၿဖင္႔၊ (ေစာက္ကြန္း-ေၿခတေခ်ာင္းပါေသာ အေကာင္)ဟု ေခၚသည္။ ဗန္းေမာက္နယ္ ေတာင္ခ်ပ္ၾကားၾကီးထဲမွ ေငါင္းေသအရိုးမ်ားေတြ႔ဘူးေၾကာင္း အရိုးအလ်ားလိုက္ ၁၀ေတာင္ခန္႔ ရွည္ေၾကာင္းေၿပာၾကသည္။

ၿမန္မာၿပည္ ေၿမာက္ပိုင္းအင္းေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းစုံစမ္းရာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ေငါင္းသတၱ၀ါ ကိုမၿမင္ဘူးေၾကာင္း၊ သို႕ရာတြင္လူ ကဲ႕သို႕သ႑ာန္ ေၿခတစ္ေခ်ာင္းပါရွိေၾကာင္း ၊ ဒူးဇစ္ေကြး၍ မရေၾကာင္း၊ သစ္ပင္မွီလွ်က္၊ မတ္တပ္အိပ္တတ္ေၾကာင္း၊ ေၿပးရာတြင္ အလြန႔္လြန္ၿမန္သည္ဟု ၾကားဖူးေၾကာင္း မိန္႔ၾကားသည္။ ၿမစ္ၾကီးနားခရိုင္၊ ေကာက္ေကြ႕ေခ်ာင္းဖ်ားသို႕ ဆင္ေခါင္းဦးစီး ရစ္ဆင္သြားရွာရာ ေနာက္ေစ႔တြင္ အခ်ိန္အတတ္ၾကီးပါၿပီး ေၿခတစ္ေခ်ာင္းၿဖင္႔ ခုန္ေပါက္ထြက္ေၿပးေသာ ေငါင္းသတၱ၀ါကို ၿမင္လုိက္ဖူးေၾကာင္း ၾကားရသည္။

၁၉၅၅ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ ၿမစ္ၾကီးနားခရိုင္ ၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဆယ္ေလာက္ရြာႏွင္႔၊ ၁၃မိုင္အကြာ က၀ါးပြန္း ရြာမွ ေရွ႕တည္႔တည္႔ေတာၾကီး အတြင္းရြာမွ ႏွစ္မုိင္ခြဲခန္႔အကြာတြင္ ၀ဂ်စ္ခန္ဆုိသူသည္၊ အိမ္ေဆာက္ရန္ သစ္ပ်ဥ္မ်ားရွာေဖြသည္။ သစ္သားသပ္ရိုက္ၿပီး အိမ္ၿပန္ခဲ႔သည္၊ ေနာက္တေန႕ ေတာထဲၿပန္သြားသည္၊ သပ္ကိုဆြဲႏွူတ္ရာတြင္ လက္တစ္ဖက္က သပ္ရိုက္ထားေသာ ကြဲေၾကာင္းအတြင္း ႏွဳိက္မွိ၍ လက္ညပ္ေအာ္ဟစ္ေနေသာ ေငါင္းတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဆယ္ေလာ္ရြာ ဲစခန္းမွ ရဲအုပ္စိန္ခါးကန္ႏွင္႔ ရဲသားတစ္ဦး ေက်ာင္းဆရာ လွဖဲအလီဘူတုိ႕ လိုက္သြားၿပီး ၾကိဳးခ်ည္ဖမ္းဆီးခဲ႕သည္။

ဆယ္ေလာ္ရြာ စခန္းတြင္ တစ္ညထားၿပီး ၿမစ္ၾကီးနား သစ္ေတာရုံးသို႔ ပို႕ရန္ စီစဥ္သည္။ နံနက္တြင္ ေသဆုံးသြားသည္၊ ထုိေငါင္း၏၊ ကိုယ္အဂၤါသည္ ၿပားခ်ပ္သည္။ လက္ေမာင္းထြားက်ိဳင္းသည္။ အရပ္ငါးေပတစ္လကမရွိသည္၊ ဒူးဇစ္မရွိ၊ ေၿခဖ၀ါး အေနာက္လည္ေနၿပီး ဖေနာင္႔သည္ အေရွ႕ဘက္သို႕ ေရာက္ေနသည္ ခါးတစ္ဆစ္ႏွင္႔ ေၿခမ်က္စိ တစ္ဆစ္သာရွိသည္။ နဖူးသည္ ေၿခာက္လက္မေက်ာ္ က်ယ္ၿပီး ေၿပာင္ေနသည္။ ေမးေကာက္သည္ ေခါင္းေနာက္ေစ႔တြင္ ေပါက္ခြ်န္းကဲ႔သုိ႕ အေမာက္ပမာ အရိုးၾကီးပါရွိသည္။ သစ္ပင္ေပါေသာ ေတာနက္ၾကီးထဲတြင္ ေနထုိင္တတ္သည္။ တစ္ပင္မွတစ္ပင္ သို႕ ဘယ္ညာလႊဲေၿပာင္းၿပီး ကိုယ္တြယ္သြားတတ္သည္၊ ဤသို႕ေလ႔လာေတြ႕ရွိခဲ႔ေၾကာင္း  နန္႔မြန္ရြာမွ အမတ္ေဟာင္းၾကီးတစ္ဦးက ေထာက္ခံေရးသားခဲ႔သည္။

ကခ်င္ၿပည္နယ္၊ မိုးေကာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ နမၼတီးအေနာက္ဘက္၊ နႏြယ္ရြာကမေလးမွ ေဒၚစိန္ပုက လယ္သမားမ်ား ဆည္ပိတ္ထားသည္ကို လာေဖာက္သည္႔ ေငါင္းတစ္ေကာင္အေၾကာင္း ေၿပာၿပ ဖူးသည္။ လယ္သမားမ်ား ခ်ထားေသာ ငွက္ေပ်ာ္ဖတ္ေပၚ ေခ်ာ္လဲ၍ ဖမ္းမိသည္။ ေငါင္းသည္ ငွက္ မဟုတ္ေပ၊ အေတာင္ပံမပါေခ်၊ အရပ္ငါးေပေက်ာ္သည္၊ ခါးေက်ာအဆစ္လုံး၀ မရွိေပ။ ေနာက္ဆုံး ေငါင္းႏွင္႔ပတ္သတ္၍ အထူးခိုင္လုံလွေသာ အေထာက္အထားတစ္ခုမွာ ကုန္ေဘာင္မင္းမ်ား လက္ထက္ ေရႊတုိက္တြင္ထားရွိသည္႔ ေရြႊနန္းစဥ္ လက္သုံးပုံေတာ္ ပုရပိုဏ္ၿဖဴၿဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ ေဆးေရးပရပိုဏ္တြင္၊ လူေမ်ာက္ငေရႊေမာင္၊ ကိႏၵရာအေသေၿခာက္၊ နဂါးဂဠဳန္အေသေၿခာက္၊ ေရသူမ၊ နဂါးငါးေကာင္၊ ကြ်န္းဖုိကြ်န္းမပင္ႏွင္႔၊ လူေငါင္းမ်ားပုံပါရွိသည္။

ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တြင္ ေငါင္းတစ္ေကာင္ကို ေတာင္ငူၿမိဳ႕ ၿမတ္ေစာညီေနာင္ဘုရားမွ ရသည္။ ေတာင္ငူ ၿမိဳ႕၀န္က ဆက္သသည္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ပါသည္၊ ေၿခတစ္ေခ်ာင္းသာရွိသည္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၊ အေတာင္သဖြယ္ ေဘးတဖက္တခ်က္သို႕ ၿဖန္႔ကား၍ထားသည္။ အမ်ိဳးသမီး မ်က္ႏွာႏွင္႔တူသည္၊ ဆံပင္တုိသည္ ၊ အသံမွငွက္သံၿဖစ္သည္၊ အသားမစားဟုဆုိ၏။

အခ်ဳပ္အားၿဖင္႔ဆုိရေသာ္ ေငါင္းသတၱ၀ါသည္၊ နာနာဘာ၀ အေယာင္ေဆာင္ၿပၿခင္းမဟုတ္ေပ၊ ငွက္လည္း မဟုတ္ပါ၊ လက္ႏွင္႔လူေခါင္းသ႑ာန္ပါေသာ ထူဆန္းသည္႔ သတၱ၀ါဆန္းပင္ၿဖစ္သည္၊ အမ်ိဳးတုံး ရွားပါးေသာ သတၱ၀ါဆန္း တစ္ေကာင္မွ်သာၿဖစ္သည္၊ မည္သို႕ပင္ၿဖစ္ေစ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမြးရာ အမိေၿမသည္ ဤကဲ႔သုိ႔ေသာ အလြန္တရာရွားပါးသည္႔ မိ်ဳးတုန္း သတၱ၀ါမ်ိဳးမ်ားပင္ က်င္လည္ က်က္စား ေနထုိင္ဖူးခဲ႔သည္ပင္ မဟုတ္ပါလားဗ်ာရယ္၊ ကဲေၿပာဖူးလား ဗဟုသုတရပါ တယ္ဆိုေန။

ဘေလာ႔စာရူ႕သူမ်ား ဗဟုသုတ ကုံလုံၾကြယ္၀ပါေစေၾကာင္း ေငြလမင္းတို႕ ဆုမြန္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္၊ ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစခင္မ်ာ။