Wednesday, October 20, 2010

ဆပ္ကပ္ပြဲ

                                  စာေရးဆရာၾကီး William Wordsworth ၏ပုံ



ဆပ္ကပ္ပြဲ
ကြ်န္ေတာ္ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္တုန္းကပါ ၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အေဖေဖဟာ ဆပ္ကပ္ပြဲကို ၾကည္႔ဖို႔ လက္မွတ္၀ယ္ရန္အတြက္ တန္းစီေနပါတယ္ ၊ ေနာက္ဆုံးကြ်န္ေတာ္တို႔ အၾကားမွာ လက္မွတ္ ေရာင္းတဲ႔ ေနရာနဲ႕ မိသားစုတစ္စုသာ ရွိပါေတာ႔တယ္ ၊ ဒီမိသားစုကို ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲက်န္ေနခဲ႔ပါတယ္ ၊ ကေလးက ရွစ္ေယာက္ အားလုံး၁၂ႏွစ္ ေအာက္အရြယ္ေတြ ၿဖစ္ဖုိ႕မ်ားပါတယ္ ၊ သူတို႔ေတြမွာ ေငြမ်ားမ်ားစားစား မရွိတာကို သူတုိ႔ရဲ႔ ဟန္ပန္နဲ႕ ၀တ္စားလာတဲ႔ အ၀တ္အစားေလးေတြကို ၾကည္႔လိုက္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္ ။

သူတို႔၀တ္လာတဲ႔ အ၀တ္အစားေလးေတြဟာ တန္ဖိုးမၾကီးလွပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ သန္႔သန္႔ၿပန္႔ၿပန္႔ေလးေတြပါ  လက္ခ်င္းတြဲကာ သူတုိ႔မိဘေတြ ေနာက္က ႏွစ္ေယာက္တြဲ တန္းစီေနတဲ႔  ကေလးအားလုံးဟာ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးေတြပါ ၊  သူတုိ႔ေလးေတြက ဒီညၾကည္႔ရမဲ႕ လူရြႊင္ေတာ္ေတြ အေၾကာင္း ဆင္ေတြအေၾကာင္း အၿခားၿပကြက္ေတြ အေၾကာင္းေတြကို တတြတ္တြတ္နဲ႕ ေၿပာဆိုေနၾကပါတယ္ ၊ အရင္က သူတို႕ေလးေတြဟာ ဆပ္ကပ္ ပြဲဆိုတာကို လုံး၀မၾကည္႔ခဲ႔ဖူးဘူးဆုိတာ မွန္းဆၾကည္႔ႏုိင္ရုံနဲ႕ သိႏုိင္ပါတယ္ ၊ ဒီေန႔ညဟာ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀အတြက္ အထူးအဆန္းေလး တစ္ခုၿဖစ္ဖုိ႕ က်ိန္းေသပါတယ္ ။

သူတုိ႔ အေဖနဲ႕ အမဟာ အုပ္စုရဲ႕ ေရွ႕နားမွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနၾကပါတယ္ ၊ အေမၿဖစ္သူဟာ ခင္ပြန္းၿဖစ္သူရဲ႕ လက္ကိုဆြဲထားရင္း ဒီညမွာေတာ႔ ရွင္ဟာ က်မအတြက္ ခ်ပ္၀ပ္တန္ဆာေတြနဲ႕ ေတာက္ပေနတဲ႔ သူရဲေကာင္းၾကီးပါဘဲဆိုတဲ႔ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ေယာက်ာ္းရဲ့ မ်က္ႏွာကို ရြမ္းရြမ္းစားစား ၾကည္႔ေနသလို  ၊ ေယာက်ာ္း ၿဖစ္သူကေတာ႔ ၿပဳံၿပဳံးၾကီးလုပ္ေနၿပီး ဟန္ပန္ၾကီးစြာနဲ႕ သူ႔မိန္းမကို ၾကည္႔ၿပီး “မင္းေတာင္ ဒီအမွန္တရားကို နားလည္သြားမွကိုး ” ဆိုတဲ႔ ပုံစံနဲ႔  ဇနီးၿဖစ္သူ႔ကို ၿပန္လည္ ၾကည္႔ေနပါတယ္ ။

လက္မွတ္ေရာင္းေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက “လက္မွတ္ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ၿဖတ္မွာလဲ ” လုိ႔ဖခင္ၿဖစ္သူကို လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္ ၊ “ေက်းဇူးၿပဳၿပီး လူၾကီးလက္မွတ္ ႏွစ္ေစာင္ ကေလးလက္မွတ္ ၈ေစာင္ ေပးပါဗ်ာ ၊ ဒါမွ က်ြန္ေတာ္မိသားစုကို ဆပ္ကပ္ၿပႏုိင္မွာဗ် ”လို႔ သူက၀င္႔ၾကြားစြာနဲ႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အမ်ိဳးသမိီးက က်သင္႔ေငြကို ေၿပာလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ၊ သူ႕ဇနီးက သူ႕လက္ကို လႊြတ္လိုက္သလို သူမရဲ႔  ဦးေခါင္းဟာလဲ ငိုက္စိုက္က်သြား ပါတယ္ ၊ ဖခင္ၿဖစ္သူရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဟာလဲ တုန္တုန္ရီရီ ၿဖစ္လာပါေတာ႔တယ္ ၊ ဖခင္ၿဖစ္သူဟာ ေရွ႔ကို နဲနဲတိုးလိုက္ၿပီး ၊ “ဘယ္ေလာက္က်တယ္လို႔ ေၿပာလိုက္တာလဲ ခင္မ်ာ ”ဟု တုိးလွ်ဆုတ္နစ္ေသာ အသံနဲ႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ၊ လက္မွတ္ေရာင္းသူက က်သင္႔တာ ထက္ပို္ၿပီးေတာ႔ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

သူတို႔မွာ ေငြလုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိပုံမရပါ ၊ သူ႕ရဲ႕ဇနီးနဲ႕ သားသမီးေတြကို ေငြမေလာက္လို႔ ဆပ္ကပ္မၿပႏုိင္ေတာ႔ဘူးလို႕ ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္ေၿပာထြက္ႏုိင္ပါ႔မလဲ ၊ အေၿခအေနကို သိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေဖေဖဟာ သူ႔အက်ၤီထဲက ေဒၚလာ၂၀တန္ တစ္ရြက္ကို ေၿမၾကီးေပၚကို ခ်လိုက္ပါတယ္ ၊ ေဖေဖဟာ ေဒၚလာ ႏွစ္ဆယ္တန္ကို လွမ္းၿပီး ေကာက္ယူလုိက္ၿပီး အဲဒီလူရဲ႕ ပခုံးကို ပုတ္ခါ ၊ “ဒီကဆရာၾကီး ခင္မ်ားအိပ္ကပ္ထဲက ထြက္က်တာေလ” ဟုေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

အဲဒီလူၾကီးက အေၿခအေနကို သိရွိနားလည္ပါတယ္ ၊ သူကေဖေဖ လွမ္းေပးလာတဲ႔ ေဒၚလာ၂၀တန္ ကိုၿငင္းဆန္မေနေတာ႔ဘဲ ၊ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ အေၿခအေနကို တန္ဖိုးထားပါတယ္ ၊ သူက ကြ်န္ေတာ္႔ ေဖေဖရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကို စိုက္ၾကည္႔ခါ ၊ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ေဖေဖကို လက္တြဲႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေဒၚလာ၂၀တန္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ယူလိုက္ပါတယ္ ၊ ၿပီးေတာ႔ သူ႔ပါးၿပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္ တစ္စက္ စီးက်ခါ တုန္ရီေနတဲ႔ ႏွုတ္ခမ္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ႔ေဖေဖကို “ ဆရာၾကီးရယ္ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ ၊ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဒါေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔မိသားစု အတြက္ေတာ႔ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္ဗ်ာ ”

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ႔အေဖဟာ ကားေလးဆီကို ၿပန္သြားခဲ႕ၿပီး ၊ အိမ္သို႔ ၿပန္ေမာင္းလာခဲ႔ပါၾကပါတယ္ ၊ အဲဒီေန႔ညက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဆပ္ကပ္ပြဲကို မၾကည္႔ခဲ႕ရပါဘူး ၊ ဒါေပမဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေၾကာင္းမဲ႔ မၾကည္႔ခဲ႔ရတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး ။

ဒီ၀တၳဳေလးကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးခဲ႔တဲ႕အခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္၈တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ကပါ ေရးတဲ႔ လူက William Wordsworth (၀ီလီယန္ ၀ါ႔(ဒ္) ၀ါ (သ္) ပါ ၊ နာမည္ေလးက The circus ပါ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ႔ေပမဲ႕ Chicken soup For the soup Vol -2 ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ အိပ္ယာေဘးမွာ အၿမဲရွိေနခဲ႔ပါတယ္ ၊ ဒီစာအုပ္ေလးေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္နဲနဲ ေၿပာင္းလဲခဲ႔ဖူးပါတယ္ ၊ အဲဒီ ၀တၳဳေလးထဲက ကြ်န္ေတာ္အမွတ္တရ ရွိတဲ႕စာေလး တစ္ပိုဒ္ကေတာ႔ “We didn’t go to the circus that night, but we didn’t go without.” အဲဒီညက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားအဖ ဆပ္ကပ္ မၾကည္႔ခဲ႕ရဘူး၊ ဒါဟာ အေၾကာင္းမဲ႔ မၾကည္႔ခဲ႕ရတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးတဲ႔ ၊ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ စာသားေလးပါ ၊ တခါတရံမွာ သူတစ္ပါးကို ကူညီလိုက္ရလို႕ ကိုယ္႔ရဲ႕အခြင္႔ေရး တစုံတရာ ဆုံးရႈံးခဲ႔ရမယ္ ဆုိရင္ ၊ ဒါဟာ didn’t go without “အေၾကာင္းမဲ႔” မဟုတ္ဘူးလို႔ ေၿဖ သိမ္႔ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း……။

ဒီစာေလးကို ေရးၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ မဒမ္ေငြက ခ်က္ခ်င္းတင္ရန္ ညြန္ၾကား ၿခင္းကို ခံရပါတယ္ ၊ မတင္ဘူးလို႔ ေၿပာေတာ႔ စိတ္ေတြအရမ္းဆိုးေနပါတယ္ ၊ စာလဲေရးရ မဒမ္ေငြရဲ႕ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္မႈဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္႔ သနားစဖြယ္ အရမ္းေကာင္းသည္႔ မစၥတာေငြလမင္းက ၊ စာရႈသူအားလုံးတုိ႔ကို ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႔ေသာ ေန႔တစ္ေန႔ ၿဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္ ၊ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေၿမ႔ၾက ပါေစခင္မ်ာ ။