Friday, October 7, 2011

ကဗ်ာ၏ သဒၵ+အတၳ+ သဘာ၀

`ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္ မ၀သလိုပ၊ ေမာင္ဘေဖ ငါးေထာင္မရတာေၾကာင္႔၊ စကားကမွမေၿပာႏုိင္´ ။ ဒါကေတာ႔ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕၊ ငါးေထာင္စား ဋီကာပါ ေလးခ်ိဳးစကားရပ္ေလးပါဗ်ာရယ္၊ ေၿပာခ်င္တာက၊ အဂၤလိပ္ေခတ္က နန္းရင္း၀န္ၿဖစ္ခဲ႔တဲ႕ ဂဠဳန္ဦးေစာနဲ႕၊ ဦးဘေဖတုိ႕က နန္းရင္း၀န္ၿဖစ္ ရန္အဂၤလန္မွာ အၿပိဳင္အေရးဆိုၾကရာ ဂဠဳန္ဦးေစာရဲ႕ အဆုိကေအာင္ၿမင္သၿဖင္႔၊ နန္းရင္း၀န္ရာထူးကို  ဦးေစာကရရွိခဲၿပီး၊ နန္ရင္း၀န္ေဟာင္းၿဖစ္သူ ဦးဘေဖ ရႈံးနိမ္႔ခါ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္လာစဥ္၊ သတင္းသမားမ်ား က ဦးဘေဖအား အေၾကာင္းစုံေမးလိုသၿဖင္႔ စုရုံးၾကရာ ဦးဘေဖက အေတြ႕မခံပဲ၊ ပုန္းေအာင္းေနသည္ကို ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက သိသြားသၿဖင္႔၊ ထုိေခတ္က နန္းရင္း၀န္မ်ား၏ လစာေဒါင္းဒဂၤါး ငါးေထာင္ကို သေရာ္လိုသလိုၿဖင္႔ ငါးေထာင္စားဋီကာေရးၿပီး သေရာ္စာေလးခ်ိဳး စပ္တယ္ေပါ႔ဗ်ာရယ္။

ဆရာၾကီးက ၿမန္မာစာေပကိုလည္း အင္မတန္ကြ်မ္းက်င္ႏုိင္နင္း တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ၿဖစ္သလို၊ ဥပမာ ဥပေမယ် ေတြနဲ႕လည္း စာေရးတတ္၊ ပါဠိစာေပကလည္း တတ္ကြ်မ္းေတာ႕ အဂၤလိပ္ေခတ္က လစာေပးတဲ႕အခါ ေဂ်ာ႔ဘုရင္မင္းၿမတ္မွ ေမာင္ဘယ္သူအား လစာေတာ္ၿမတ္ ၁၀၀၀ ခ်ီးၿမွင္႔ေတာ္မူသည္ဟု ၊ ေဂဇာတ္ေတြ ၿပန္တမ္းေတြ ထုတ္တာကို ဆရာၾကီးကအၿမင္ကပ္ၿပီး၊ လစာေတာ္ၿမတ္ဆုိတာ အညာေဒသက ေတာင္ က်ေရေလာက္ အဖုိးမတန္သလို သေရာ္လိုက္ၿပီး၊ ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္ မ၀သလိုပါ႔၊ ဟု မ်က္ႏွာ ၿဖဴအဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ လစာကို ႏြားက်ခံၿပီးယူတဲ႕ ၊ ဦးေစာနဲ႕ ဦးဘေဖကို ႏြားႏွစ္ေကာင္နဲ႕တင္စားခါ။ ေမာင္ ဘေဖ ငါးေထာင္မစားရတာေၾကာင္႔၊ စကားကမွ မေၿပာႏုိင္ဟု ၿပစ္ၿပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေရးသားလိုက္တယ္ေပါ႔ ဗ်ာရယ္။

 ဦးေဖက နန္းရင္း၀န္ မၿဖစ္ေတာ႔လစာ ငါးေထာင္မရေတာ႔ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင္႔ ရွက္ၿပီး သတင္း ေထာက္ေတြကို အေတြ႕မခံတာလို႕ သေရာ္ၿပီး နန္းရင္း၀န္ဋီကာတုိ႕၊ ငါးေထာင္စားဋီကာတုိ႕၊ ဗိုလ္ဋီကာ ေမ်ာက္ဋီကာတို႕ေရးၿပီး သေရာ္လြန္းလြန္း၊ ဆရာၾကီးဦးလြန္းကို အဂၤလိပ္က ခဏခဏ သတိေခၚေပးခဲ႔ရ တယ္လို႕ စာေဟာင္းစကားေဟာင္းေတြအရ သိရပါတယ္ဗ်ာတုိ႕။

ေခတ္ေတြကာလေတြ ေၿပာင္းလာေတာ႔ ၿမန္မာစာေပ ၿမန္မာစကားဟာလည္း နဲနဲေတာ႔ တိမ္ေကာလာ တယ္ဗ်ာတုိ႕ရဲ႕၊ ၿမန္မာစာကို ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြ သိပ္မတတ္ၾကေတာ႔ဘူး၊ ဖတ္တတ္ဖူးလား ၊ ဖတ္တတ္ပါ တယ္ပါ။ ေရးတတ္ဘူးလား ေရးတတ္ပါတယ္ဗ်ာတုိ႕၊ သို႕ေသာ္ ၀ါက်ၿဖစ္ေအာင္ေတာ႔ ေရးတတ္သူရွား တယ္၊ စကားေၿပၿပစ္ေအာင္၊ ေရးတတ္တတ္တဲ႕ ၀စနာလကာၤရတုိ႕၊ အဲဒီစာကိုအသံထြက္ေအာင္ ဖက္ လိုက္တဲ႕အခါ ေၿပၿပစ္ေခ်ာမြတ္တဲ႕ၿပီး နားေထာင္ေကာင္းတဲ႕အဆင္႔ ေသာတာလကာၤရတုိ႕ၿဖစ္ေအာင္က ေတာ႔ အေတာ္တန္ၿမန္မာစာကို သင္ခဲ႔ရုံနဲ႕မရဘူးဗ်ာရယ္၊ ေလ႔က်င္႔ယူရတယ္။

 ၿမန္မာႏုိင္ငံဖြား ၿမန္မာႏိုင္ ငံမွာၾကီးေတာ႔၊ ၿမန္မာစာေတာ႔ေၿပာတတ္ပါတယ္၊ သို႕ေသာ္ ေရးတတ္ဖုိ႕ၾကေတာ႔ ေက်ာင္းတတ္ခဲ႔မွ ေရး တတ္ပါတယ္၊ ထုိ႕အတူ အဂၤလိပ္ေတြလည္း ေက်ာင္းမေနပဲ ၊ စကားေတာ႔ေၿပာတတ္ပါတယ္၊ စာေရး တတ္ဖုိ႔ၾကေတာ႔ ေက်ာင္းတတ္မွကို ၿဖစ္မယ္မလား၊ ဒါေၾကာင္႔ အခ်ိဳ႕အဂၤလိပ္ေတြ စာေရးရင္ ၀ါက်မမွန္ တာေတြမမ်ားၾကီးရွိပါရဲ႕၊ ထုိ႕အတူပဲ ၿမန္မာေတြလည္း စကားေၿပ က်စ္လစ္ေအာင္ မေရးတတ္ရင္ စာဖက္ ရတဲ႕အခါ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ မၿဖစ္တတ္ပါဗ်ာတုိ႕။

ၿမန္မာစာဟာ အကၡရာ၄၁လုံး၊ ဗ်ည္း၃၃လုံး၊ သရ ၈လုံး၊ ဒီဃ ၅-လုံး၊ ရႆ ၃-လုံး၊ စသၿဖင္႔ ခုိင္ခုိင္မာမာ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး၊ ၿမန္မာစကားကိုေတာ႔ အရပ္သုံး ၊ ရွင္ဘုရင္သုံး၊ ရဟန္းသံဃာ သုံးဆုိၿပီး သုံးခုနဲ႕ဖြဲ႕စည္း ထားတဲ႕ က်ယ္ၿပန္႕တဲ႕ဘာသာစကားပါ၊ အစားအေသာက္ တခုမွာပဲ ဘုရင္က်ေတာ႔ စားေတာ္ေခၚတယ္၊ အရပ္သားေတြၾကေတာ႔စားတယ္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြက သုံးေဆာင္တယ္၊ ဘုဥ္းေပးတယ္ စသၿဖင္႔ စကားလုံး နဲ႕ေ၀ါဟာရၾကြယ္၀တဲ႕ ဘာသာစကားၾကီးတခုၿဖစ္လို႕။ ကမၻာေပၚမွာ အသင္ယူရခက္ခဲတဲ႕ ဘာသာစကားေတြထဲမွာ၊ ၿမန္မာဘာသာစကားဟာလည္း အပါအ၀င္လို႕ ဘာသာေဗဒပညာရွင္ ေတြ၀န္ခံထားတယ္ေပါ႔ဗ်ာရယ္။

ၿမန္မာစာကိုေရးတဲ႕အခါ ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႕ ေၿပာခ်င္တဲ႕အရာကို ကပ္ၿပီးထည္႔ထားေလ႔ရွိပါတယ္၊ ကဗ်ာၿဖစ္ေစ၊ စာၿဖစ္ေစ စိတ္ကူးစိတ္သန္းဆိုတဲ႕ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ပါသလို၊ ကိုယ္ေၿပာခ်င္တဲ႕အမွာကိုလည္း တပါးတည္း ပူးတြဲထည္႔ေရးၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင္႔မုိ႕ ၿမန္မာစာကို လည္လည္ပတ္ပတ္ မဖတ္တတ္ရင္၊ သို႕မဟုတ္ ဖတ္ရုံေလးဖတ္တတ္ရင္ေတာ႔၊ ေရးတဲ႕လူရဲ႕ အာေဘာ္ သို႕မဟုတ္ ဘာကို ဆိုလို တယ္ဆိုတာကို နားလည္ဖုိ႕ အင္မတန္ခက္ခဲပါတယ္။

 စာေရးသူရဲ႕ ေၿပာလိုတဲ႕ လိုရင္း(တနည္း) မက္စိပ္ကို နားမလည္ရင္ ရသလို႕ေခၚတဲ႕၊ သဘာ၀က်မႈ႕ မက်မႈ႔ကို ေ၀ဘန္ဖို႕ အင္မတန္ ခက္ခဲသြားတတ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲဲ႕ အမွာကိုမသိပဲ ရမ္းဖတ္ေနတဲ႕လူတစ္ေယာက္အတြက္၊ ဘယ္လိုမွ စာအုပ္စာေပကလာတဲ႕ အသိပညာမ်ား တုိးတက္လာဖြယ္မရွိအတြက္၊ အေရမရအဖတ္မရ စာဖတ္သူ ၿဖစ္သြားတတ္ပါတယ္၊ ဆရာၾကီး ဓႏုၿဖဴေမာင္ခင္မင္ရဲ႕ စကားေၿပသေဘာတရား စာအုပ္ရဲ႕တေနရာမွာ၊` စာေရးသူရဲ႕ ဆုိလိုရင္း ကိုမသိပဲ၊ ဟုတ္ႏုိးႏုိးနဲ႕ ရမ္းသမ္းၿပီး အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူမွိပါက ၊ အၿပိန္အဖ်င္းလို႕ေခၚတဲ႕ စကားမ်ိဳးၿဖစ္ တတ္တယ္´လို႕ဆုိပါတယ္။

အခုေရးၿပခဲ႕တဲ႕ ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္၊ မ၀သလိုပ၊ ေမာင္ဘေဖ၊ ငါးေထာင္မရတာေၾကာင္႔၊ စကားကမွ မေၿပာႏုိင္ဆိုတဲ႕ အပိုဒ္ကို ေက်ာင္းဆရာတဦးက၊ အခုလို အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ဆိုပါတယ္…………..။

ေတာင္က်ေရကကြာ နဲနဲေလးဆိုေတာ႔၊ ႏြားႏွစ္ေကာင္ေတာင္ မ၀ဘူးကြာ၊ အဲဒီမွာ ေမာင္ဘေဖဆိုတဲ႕လူ က အဲဒီေရထဲမွာငါး သြားေထာင္တာ မရလို႕မို႕၊ စိတ္ညစ္ၿပီး စကားေတာင္မေၿပာ ႏုိင္ေတာ႔ဘူးတဲ႕၊ အဲသလို အဓိပၸါယ္တလြဲ ေကာက္ယူလိုက္တဲ႕အခါ၊ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕၊ ေၿပာခ်င္တဲ႕ စကားနဲ႕ ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔ၾကီး ဆန္႔က်င္ပါတယ္၊ အဲလို သဒၵလို႕ေခၚတဲ႕ အေရးအဖြဲ႕ကေန ထြက္လာတဲ႕၊ အတၳလို႕ေခၚတဲ႕-အနတ္အဓိပၸါယ္ကို ေကာက္မယူႏုိင္ရင္၊ သဘာ၀-လို႕ေခၚတဲ႕ ရသခံစားမႈ႔၊ အသိညာဏ္ ၿဖစ္မႈ႔ေတြ ဘယ္လိုၿဖစ္လာႏုိင္ပါလိမ္႕မယ္ဗ်ာတုိ႕။

စာေပမွာ ၿဖစ္ေစ သီခ်င္းမွာၿဖစ္ေစ၊ ကဗ်ာလကာၤတို႕တြင္ၿဖစ္ေစ၊ ပထဆုံး သဒၵဆိုတဲ႔အေရး အဖြဲ႕ကို နားလည္ဖုိ႕လိုပါတယ္၊ သဒၵဆိုတဲ႕ အေရးအဖြဲ႕ကို နားလည္ၿပီဆုိရင္ အတၳဆိုတဲ႕-ဘာကိုမွာခ်င္တယ္ ဘာကိုေၿပာခ်င္တဲ႕ ဆိုတဲ႕မက္စိပ္ကို သိေအာင္ၾကိဳးစားရပါတယ္၊ အဲဒီႏွစ္လႊာကိုေပါက္ၿပီဆိုမွ သဘာ၀ ဆိုတဲ႕ အဆင္႔ကိုေရာက္ၿပီး၊ ရသခံစားႏုိင္မႈ႕၊ အသိညာဏ္ဖြင္႔ၿဖိဳးမႈ႕ စသၿဖင္႔စသၿဖင္႔၊ တစ္ဆင္႔ၿပီးတဆင္႔ ခံစားရမွာၿဖစ္ပါတယ္၊ စာတပုဒ္ဆုိသည္မွာ အဖြဲ႔အႏြဲ႔၊ အနက္ဓိပၸါယ္၊ ရသ တုိ႔ပါ၀င္မွသာ စာလို႕ေခၚပါ တယ္။

ရန္ေအာင္ဟု စာတခုေရးထားတယ္ဆိုပါစို႕၊ ရန္ေအာင္ဟာ အဓိပၸါယ္အားၿဖင္႔ ရန္ေအာင္ပဲၿဖစ္ပါတယ္၊ ဘာအဖြဲ႔အႏြဲ႕မွ မပါသလို၊ ဘာကိုမွလဲ ညြန္းဆုိထားတဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ ရန္ေအာင္ ဆုိတဲ႕စာလုံးေပၚမွာ ရသမၿဖစ္ပါဘူး၊ ရန္ေအာင္ဆုုိတဲ႕ စကားလုံးကိုရသပါခ်င္တယ္၊ ညြန္းဆုိအပ္တဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္တခုခုပါခ်င္ရင္၊ သဒၵဆိုေသာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕တခုခုကို ဆက္လက္ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႕သို႕ဆက္လက္ မဖြဲ႕ပဲ ရန္ေအာင္ဟု ထားလိုက္ရင္ စာမၿဖစ္ပဲ စကားစု တခုမွ်သာၿဖစ္သြားပါတယ္။

ထုိ႕ေၾကာင္႔ ၿမန္မာကဗ်ာတုိ႕သည္၊ သဒၵဟုဆုိအပ္ေသာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ပါသလို၊ အတၳဟုဆိုအပ္ ေသာ အနတ္ဓိပၸါယ္လည္းပါပါတယ္၊ ထိုႏွစ္ခုကို ေပါက္ၿပီဆုိရင္ေတာ႔ သဘာ၀ဟု ဆိုအပ္ေသာ ရသခံစားၿခင္း အသိညာဏ္တုိးၿခင္း၊ ဗဟုသုတမ်ားၿခင္းၿဖစ္ႏုိင္ပါေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

(ေနာက္ပို႕မ်ားတြင္လည္း ၿမန္မာစကားေၿပတြင္ အလႊာသုံးပါးပါေၾကာင္းကို က်န္စစ္မင္းၾကီး၏ စကားရပ္မ်ားၿဖင္႔ ကိုးကားေရးသားမည္ၿဖစ္ပါေၾကာင္း)

ဘေလာ႔စာရႈ႕သူမ်ား ဗဟုသုတကုံလုံၾကြယ္၀ ၾကပါေစေၾကာင္း၊ ေငြလမင္းတို႕ဆုမြန္ေတာင္းပါတယ္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစခင္မ်ာ။