Wednesday, October 20, 2010

ဆပ္ကပ္ပြဲ

                                  စာေရးဆရာၾကီး William Wordsworth ၏ပုံ



ဆပ္ကပ္ပြဲ
ကြ်န္ေတာ္ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္တုန္းကပါ ၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အေဖေဖဟာ ဆပ္ကပ္ပြဲကို ၾကည္႔ဖို႔ လက္မွတ္၀ယ္ရန္အတြက္ တန္းစီေနပါတယ္ ၊ ေနာက္ဆုံးကြ်န္ေတာ္တို႔ အၾကားမွာ လက္မွတ္ ေရာင္းတဲ႔ ေနရာနဲ႕ မိသားစုတစ္စုသာ ရွိပါေတာ႔တယ္ ၊ ဒီမိသားစုကို ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲက်န္ေနခဲ႔ပါတယ္ ၊ ကေလးက ရွစ္ေယာက္ အားလုံး၁၂ႏွစ္ ေအာက္အရြယ္ေတြ ၿဖစ္ဖုိ႕မ်ားပါတယ္ ၊ သူတို႔ေတြမွာ ေငြမ်ားမ်ားစားစား မရွိတာကို သူတုိ႔ရဲ႔ ဟန္ပန္နဲ႕ ၀တ္စားလာတဲ႔ အ၀တ္အစားေလးေတြကို ၾကည္႔လိုက္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္ ။

သူတို႔၀တ္လာတဲ႔ အ၀တ္အစားေလးေတြဟာ တန္ဖိုးမၾကီးလွပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ သန္႔သန္႔ၿပန္႔ၿပန္႔ေလးေတြပါ  လက္ခ်င္းတြဲကာ သူတုိ႔မိဘေတြ ေနာက္က ႏွစ္ေယာက္တြဲ တန္းစီေနတဲ႔  ကေလးအားလုံးဟာ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးေတြပါ ၊  သူတုိ႔ေလးေတြက ဒီညၾကည္႔ရမဲ႕ လူရြႊင္ေတာ္ေတြ အေၾကာင္း ဆင္ေတြအေၾကာင္း အၿခားၿပကြက္ေတြ အေၾကာင္းေတြကို တတြတ္တြတ္နဲ႕ ေၿပာဆိုေနၾကပါတယ္ ၊ အရင္က သူတို႕ေလးေတြဟာ ဆပ္ကပ္ ပြဲဆိုတာကို လုံး၀မၾကည္႔ခဲ႔ဖူးဘူးဆုိတာ မွန္းဆၾကည္႔ႏုိင္ရုံနဲ႕ သိႏုိင္ပါတယ္ ၊ ဒီေန႔ညဟာ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀အတြက္ အထူးအဆန္းေလး တစ္ခုၿဖစ္ဖုိ႕ က်ိန္းေသပါတယ္ ။

သူတုိ႔ အေဖနဲ႕ အမဟာ အုပ္စုရဲ႕ ေရွ႕နားမွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနၾကပါတယ္ ၊ အေမၿဖစ္သူဟာ ခင္ပြန္းၿဖစ္သူရဲ႕ လက္ကိုဆြဲထားရင္း ဒီညမွာေတာ႔ ရွင္ဟာ က်မအတြက္ ခ်ပ္၀ပ္တန္ဆာေတြနဲ႕ ေတာက္ပေနတဲ႔ သူရဲေကာင္းၾကီးပါဘဲဆိုတဲ႔ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ေယာက်ာ္းရဲ့ မ်က္ႏွာကို ရြမ္းရြမ္းစားစား ၾကည္႔ေနသလို  ၊ ေယာက်ာ္း ၿဖစ္သူကေတာ႔ ၿပဳံၿပဳံးၾကီးလုပ္ေနၿပီး ဟန္ပန္ၾကီးစြာနဲ႕ သူ႔မိန္းမကို ၾကည္႔ၿပီး “မင္းေတာင္ ဒီအမွန္တရားကို နားလည္သြားမွကိုး ” ဆိုတဲ႔ ပုံစံနဲ႔  ဇနီးၿဖစ္သူ႔ကို ၿပန္လည္ ၾကည္႔ေနပါတယ္ ။

လက္မွတ္ေရာင္းေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက “လက္မွတ္ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ၿဖတ္မွာလဲ ” လုိ႔ဖခင္ၿဖစ္သူကို လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္ ၊ “ေက်းဇူးၿပဳၿပီး လူၾကီးလက္မွတ္ ႏွစ္ေစာင္ ကေလးလက္မွတ္ ၈ေစာင္ ေပးပါဗ်ာ ၊ ဒါမွ က်ြန္ေတာ္မိသားစုကို ဆပ္ကပ္ၿပႏုိင္မွာဗ် ”လို႔ သူက၀င္႔ၾကြားစြာနဲ႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အမ်ိဳးသမိီးက က်သင္႔ေငြကို ေၿပာလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ၊ သူ႕ဇနီးက သူ႕လက္ကို လႊြတ္လိုက္သလို သူမရဲ႔  ဦးေခါင္းဟာလဲ ငိုက္စိုက္က်သြား ပါတယ္ ၊ ဖခင္ၿဖစ္သူရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဟာလဲ တုန္တုန္ရီရီ ၿဖစ္လာပါေတာ႔တယ္ ၊ ဖခင္ၿဖစ္သူဟာ ေရွ႔ကို နဲနဲတိုးလိုက္ၿပီး ၊ “ဘယ္ေလာက္က်တယ္လို႔ ေၿပာလိုက္တာလဲ ခင္မ်ာ ”ဟု တုိးလွ်ဆုတ္နစ္ေသာ အသံနဲ႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ၊ လက္မွတ္ေရာင္းသူက က်သင္႔တာ ထက္ပို္ၿပီးေတာ႔ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

သူတို႔မွာ ေငြလုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိပုံမရပါ ၊ သူ႕ရဲ႕ဇနီးနဲ႕ သားသမီးေတြကို ေငြမေလာက္လို႔ ဆပ္ကပ္မၿပႏုိင္ေတာ႔ဘူးလို႕ ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္ေၿပာထြက္ႏုိင္ပါ႔မလဲ ၊ အေၿခအေနကို သိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေဖေဖဟာ သူ႔အက်ၤီထဲက ေဒၚလာ၂၀တန္ တစ္ရြက္ကို ေၿမၾကီးေပၚကို ခ်လိုက္ပါတယ္ ၊ ေဖေဖဟာ ေဒၚလာ ႏွစ္ဆယ္တန္ကို လွမ္းၿပီး ေကာက္ယူလုိက္ၿပီး အဲဒီလူရဲ႕ ပခုံးကို ပုတ္ခါ ၊ “ဒီကဆရာၾကီး ခင္မ်ားအိပ္ကပ္ထဲက ထြက္က်တာေလ” ဟုေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

အဲဒီလူၾကီးက အေၿခအေနကို သိရွိနားလည္ပါတယ္ ၊ သူကေဖေဖ လွမ္းေပးလာတဲ႔ ေဒၚလာ၂၀တန္ ကိုၿငင္းဆန္မေနေတာ႔ဘဲ ၊ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ အေၿခအေနကို တန္ဖိုးထားပါတယ္ ၊ သူက ကြ်န္ေတာ္႔ ေဖေဖရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကို စိုက္ၾကည္႔ခါ ၊ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ေဖေဖကို လက္တြဲႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေဒၚလာ၂၀တန္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ယူလိုက္ပါတယ္ ၊ ၿပီးေတာ႔ သူ႔ပါးၿပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္ တစ္စက္ စီးက်ခါ တုန္ရီေနတဲ႔ ႏွုတ္ခမ္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ႔ေဖေဖကို “ ဆရာၾကီးရယ္ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ ၊ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဒါေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔မိသားစု အတြက္ေတာ႔ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္ဗ်ာ ”

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ႔အေဖဟာ ကားေလးဆီကို ၿပန္သြားခဲ႕ၿပီး ၊ အိမ္သို႔ ၿပန္ေမာင္းလာခဲ႔ပါၾကပါတယ္ ၊ အဲဒီေန႔ညက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဆပ္ကပ္ပြဲကို မၾကည္႔ခဲ႕ရပါဘူး ၊ ဒါေပမဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေၾကာင္းမဲ႔ မၾကည္႔ခဲ႔ရတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး ။

ဒီ၀တၳဳေလးကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးခဲ႔တဲ႕အခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္၈တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ကပါ ေရးတဲ႔ လူက William Wordsworth (၀ီလီယန္ ၀ါ႔(ဒ္) ၀ါ (သ္) ပါ ၊ နာမည္ေလးက The circus ပါ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ႔ေပမဲ႕ Chicken soup For the soup Vol -2 ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ အိပ္ယာေဘးမွာ အၿမဲရွိေနခဲ႔ပါတယ္ ၊ ဒီစာအုပ္ေလးေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္နဲနဲ ေၿပာင္းလဲခဲ႔ဖူးပါတယ္ ၊ အဲဒီ ၀တၳဳေလးထဲက ကြ်န္ေတာ္အမွတ္တရ ရွိတဲ႕စာေလး တစ္ပိုဒ္ကေတာ႔ “We didn’t go to the circus that night, but we didn’t go without.” အဲဒီညက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားအဖ ဆပ္ကပ္ မၾကည္႔ခဲ႕ရဘူး၊ ဒါဟာ အေၾကာင္းမဲ႔ မၾကည္႔ခဲ႕ရတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးတဲ႔ ၊ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ စာသားေလးပါ ၊ တခါတရံမွာ သူတစ္ပါးကို ကူညီလိုက္ရလို႕ ကိုယ္႔ရဲ႕အခြင္႔ေရး တစုံတရာ ဆုံးရႈံးခဲ႔ရမယ္ ဆုိရင္ ၊ ဒါဟာ didn’t go without “အေၾကာင္းမဲ႔” မဟုတ္ဘူးလို႔ ေၿဖ သိမ္႔ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း……။

ဒီစာေလးကို ေရးၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ မဒမ္ေငြက ခ်က္ခ်င္းတင္ရန္ ညြန္ၾကား ၿခင္းကို ခံရပါတယ္ ၊ မတင္ဘူးလို႔ ေၿပာေတာ႔ စိတ္ေတြအရမ္းဆိုးေနပါတယ္ ၊ စာလဲေရးရ မဒမ္ေငြရဲ႕ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္မႈဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္႔ သနားစဖြယ္ အရမ္းေကာင္းသည္႔ မစၥတာေငြလမင္းက ၊ စာရႈသူအားလုံးတုိ႔ကို ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႔ေသာ ေန႔တစ္ေန႔ ၿဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္ ၊ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေၿမ႔ၾက ပါေစခင္မ်ာ ။

10 comments:

မိုးယံ said...

ဒီစာကို ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ခဏခဏ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဦးေဖျမင့္ဘာသာျပန္လဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ ပံုျပင္လိုလုိ ေျပာတာလဲ ၾကားဖူးတယ္။ စာအုပ္ စာေစာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ဖတ္ဖတ္ ရသ က အျပည့္ပါတုန္း။ ခုေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့ ေငြလမင္း ေမာင္ႏွံကို ထပ္ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္တုန္း။ ေနာက္လဲ အဲလို စာေကာင္းေလးေတြ တင္အုန္း။ လာဖတ္ဦးမွာ

ေသာေစယ်ံ said...

စာေတြလာဖတ္တယ္ပါတယ္ သုိက္ ဒုတိယပုိင္း မေရးေသးဘူးလား ေစာင့္ေနတာ လည္ပင္းရွည္ေတာ့မယ္

နတ္ဆိုးေလး said...

သိပ္ေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳေလးပဲ..
ပံုျပင္လိုလို ဘာလိုလို လို႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္လဲ
နတ္နတ္တို႔က ၀တၳဳလိုပဲ ခံစားဖတ္ရွဳသြားပါတယ္

ခင္လ်က္
နတ္ဆိုးေလး(အႏၶ)

ညိမ္းႏိုင္ said...

အဲ့ chicken soup ကို ငယ္ငယ္ကသိပ္ျကိုက္ခဲ့တယ္...။
လြမ္းမိုးမွု တစ္စံုတစ္ရာလည္း ရွိခဲ့ရဲ့..။ခုေတာ့ သိပ္မျကိုက္
ေတာ့ဘူးဗ်..။ဘာလို့လဲေတာ့သိဘူး။

ကိုေဇာ္ said...

အေတာ္ကို ႏွစ္သက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ စာေလးပါပဲ။

သဇင္ said...

ေရာက္လာျပီးဖတ္သြားပါတယ္။ မစ္စတာေငြလမင္းက မဒမ္ေငြကိုေၾကာက္ရသလားဟင္??? သိုက္ ဒုတိယပိုင္းကို အလုပ္ေတြမအားမွန္းသိလို႔ အတင္း မေရးခိုင္းေတာ႔ပါဘူး။ ကိုယ္႔လည္ပင္းကို ေဒါက္ေထာက္ထားျပီး ေရးျပီးတင္လာမဲ႔ရက္ကိုဘဲေစာင္႔ေမ်ွာ္ေနပါတယ္။

blackcoffee said...

တကယ္အဖိုးတန္တဲ့ကူညီမႈေလးပါ။တကယ္လိုအပ္တဲ့လူကိုကူညီတာအေကာင္းဆံုးကုသိုလ္လုပ္ျခင္းပါဘဲ။ေရးထားတာေလးေကာင္းတယ္။အေဖတစ္ေယာက္ရဲ ့ခံစားခ်က္ကိုနားလည္တဲ့အေဖတစ္ေယာက္ရဲ ့ေစတနာကိုေလးစားမိတယ္။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ငယ္ငယ္ကထဲကစြဲခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလး..ခုထိလဲစြဲတုန္း

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဇာတ္လမ္းသိေနတာေတာင္ ဆက္ဖတ္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ စြဲေဆာင္နိင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါပဲ။
လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျဖစ္ေစတဲ့ လူမႈဘဝ အေျခအေနေလး မို႔လို႔ မေမ့နိင္ေအာင္ ခုထိ သတိရေနတာ။

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္က တခါတေလမွာ
ကိုယ္႔အတြက္ေကာ သူ႕အတြက္ေကာ ကိုယ္႔အတြက္ေကာ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တယ္ ေက်နပ္မွဳေတြကိုရေစတယ္လို႕လည္း ခံစားမိတယ္။
စာေကာင္းကေလးအတြက္ မဒမ္ေငြလမင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ကၽြန္မလူမွားျပီးေက်းဇူးတင္မိခဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မစၥတာေငြလမင္း။
m^-^m