Tuesday, October 26, 2010

သာယာ၀တီေထာင္သို႔ တစ္ေခါက္


                                            ကမၻာေက်ာ္ အင္းစိန္ေထာင္ၾကီးပုံ(အေပၚစီးမွ ၾကည့္ပုံ)

ကဲသြားမယ္ေဟ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ေဆးအိတ္ကိုင္၊ ဟုတ္ ဆရာညြန္႔ မလုိက္ဘူးလား၊ ေဟ႔ ေကာင္ေလး ေထာင္ဟ၊ ဟိုတယ္မဟုတ္ဘူး လိုက္ခ်င္တုိင္း လုိက္လို႔ မရဘူး သုံးေယာက္ဘဲ ၀င္လို႔ရတယ္၊ ငါရယ္မင္းရယ္၊ နက္စ္ရယ္ သုံးေယာက္ အကိုက္ဘဲ ဆရာညြန္႔ အိမ္ေစာင္႔ရမယ္ “ဟုတ္ကဲ႔ဆရာၾကီး” ေကာင္ေလး မင္းေဆးအိတ္ ငါ႔ေပးစမ္း ငါထည္႔စရာရွိလုိ႕ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေဆးၿပင္းလိပ္ေတြကို လက္မေလာက္ အတုိေလးေတြ ညီေနေအာင္ ဓားနဲ႔ၿဖတ္ထားတဲ႔ ေဆးၿပင္းလိပ္အတုိေလးေတြပါ။


“ကိုကုိ အဲဒါ ေဆးၿပင္းလိပ္ေတြမလား ဘာလုပ္တာတုန္း” မင္းမသိပါဘူး ေကာင္ေလးရာ၊ ဟုိေရာက္ေတာ႔မွၾကည္႔ “မင္းရဲ႕ ကိစၥ ၀ိစၥေတြကၿပီးပလား” “ၿပီးၿပီေလ ဘာမွသိပ္မပါပါဘူး ေခ်ာကလက္ေလးရယ္၊ ဆန္းလိုက္ ေ၀ဖာႏွစ္ထုပ္ရယ္၊ ေရဗူးရယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ရယ္ ဒါဘဲ၊ ေရာ႔ ဒီသတင္းစာ စကၠဴေလးေတြ မင္းအိတ္ထဲ ထည္႔ခဲ႕၊ ဘာလုပ္ဖုိ႔တုန္းဗ်၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည္႔ခဲကြာ စကားမမ်ားနဲ႕ အသုံးရွိလို႔ ဟုတ္ကဲ႕ ကြ်န္ေတာ႔္အိတ္ထဲကို သတင္းစာ စာရြက္ လက္သုံးလုံးေလာက္ ၿဖတ္ၿဖတ္ၿပီး အထပ္လိုက္ေလးေတြကို ကလစ္နဲ႔ကိုက္ၿပီး ထားတဲ႔ စကၠဴေလးေတြတစ္ထပ္ကို ကြ်န္ေတာ႔္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲကို ထည္႔ေပးပါတယ္၊ အားလုံးၿပီးေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ကေန အက်ဥ္းဦးစီး သာယာ၀တီ ဆိုတဲ႔ တံဆိပ္နဲ႕၊ ဂ်စ္ကားအၿပာေရာင္ တစ္စီးထုိးရပ္လာပါတယ္၊ တီတီ၊ ကဲ ေကာင္ေလး သြားၾကမယ္၊ ကားေရာက္ၿပီ ။

ကားေရွ႔ခန္းမွာ ကိုကိုၾကီး စီးၿပီးေတာ႔၊ ကြ်န္ေတာ္က ကားေနာက္က စီးရပါတယ္၊ သာယာ၀တီ ေဆးရုံၾကီးကို ေရာက္ေတာ႔၊ အသင္႔ေစာင္႔ေနတဲ႔ ေဆးရုံၿပာတာ တစ္ေယာက္ဟာ ေဆးေဘာက္ကို ကိုင္ၿပီး ကားေပၚတက္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေနာက္ခန္းမွာ အတူတူစီးၿပီး၊ ဆရာၾကီးရဲ႕ နဲ႔ဘာေတာ္လဲ ဘာညာ သာရကာ ေမးၿမန္းပါတယ္၊ နာမည္က ကိုေငြစိုးလို႔ ေၿပာပါတယ္၊ သာယာ၀တီ ေထာင္အ၀ကို ေရာက္ၿပီဆုိၾကပါေတာ႔ဗ်ာ၊ ဂ်ိဳင္း ဒီအသံၾကီးက သာယာ၀တီ ေထာင္ဗူး၀လုိ႔ ေခၚတဲ႔ ေထာင္တံခါးမၾကီး ေအာက္က တံခါးငယ္ေလးရဲ႕ ပိတ္သံပါ၊ သာယာ၀တီေထာင္မွာ အၿခားေထာင္ေတြနဲ႕မတူ ေထာင္ဗူး ႏွစ္ခုရွိပါတယ္၊ တစ္ေပါက္ကေတာ႔ အၿခားေထာင္ေတြမ်ားလို ေထာင္ဗူး၀ၾကီးပါ၊ က်န္တစ္ေပါက္ကေတာ႔ ဆရာစံဗူးလုိ႔ေခၚပါတယ္၊ ဒီဆရာစံဗူးဆိုတာက နယ္ခ်ဲ႔ေတြကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ႔တဲ႔ သုပႏၷက ဂဠဳန္ဆရာစံ အတြက္ ေဖာက္ခဲ႔တဲ႔ အေပါက္ၿဖစ္ပါတယ္၊ အေၾကာင္းက ဒီလိုပါ ဆရာစံကို ၾကိဳးေပးဖို႕ သာယာ၀တီ ေထာင္မွာထားဖိုိ႔ ေခၚလာစဥ္က ဆရာစံကို ေထာင္ဗူး၀ၾကီးက သြင္းပါတယ္။


ေထာင္ဗူး၀ဆိုတာ လူေတြကို နံႏွိမ္ ထားတဲ႔ေနရာလို႔ ဆုိပါတယ္ ၊ အဲဒီဗူးၾကီးရဲ႕ အၿမင္႔အုတ္ရိုးေပၚမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အညစ္အညမ္း ပစၥည္းေတြနဲ႕ စီမံထားတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္၊ အကယ္၍ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကာယ သိဒၶိစတဲ႔ ေဆးေတြ အင္းေတြ ခႏၶာကိုယ္မွာ ထုိးထားမယ္ဆိုရင္ ေထာင္ဗူး၀ကို ေရာက္ တာနဲ႕ ထိုေဆးေတြဟာ အာနိသင္ ပ်က္ၿပယ္သြားပါတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ႔ ထုိလူဟာ ေဆးေတြရဲ႕ အစြမ္းသတၱိေၾကာင္႔ ေထာင္ထဲမွာ ရိုက္ရင္ထုရင္ မနာက်င္ေတာ႔တာေၾကာင္႔ အာဏာဖီဆန္တာေတြ ေထာင္ထတာေတြ လုပ္မွာစိုးတဲ႔အတြက္ အဂၤလိပ္အစိုးရက စနစ္တက် လုပ္ထားတာ ၿဖစ္ပါတယ္ ။


ဆရာစံကို ဒီေထာင္ဗွူး၀ကေန သြင္းတဲ႔အခါမွာ ဆရာစံဟာ မ၀င္ဘဲ ေပရပ္ေနပါတယ္၊ ေထာင္ၾကပ္ေတြ ဘာယာေတြက ထုေထာင္းရိုက္ႏွက္ေသာ္လည္း ဆရာစံဟာ အၿခားအေပါက္ကေန မသြင္းရင္ မ၀င္ဘူးလို႔ ေပရပ္ေနတာေၾကာင္႔၊ ေထာင္ရဲ႕အၿခား တစ္ဖက္ကေန ဆရာစံ၀င္ဖို႔ အေပါက္တစ္ခု ေဖာက္ေပးလိုက္ရပါတယ္၊ အဲဒီေခတ္က အေၿခအေနအရ ဆရာစံဟာ အင္မတန္ ၾသဇာၾကီးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာစံကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီး ေနာက္လူေတြက အစိုးရမင္းေတြကို ပုန္ကန္ၿခားနားမွာ စုိးရိမ္လို႔ ေဖာက္ေပးလိုက္ရတာလို႔ ေၿပာပါတယ္ ။ အဲဒါကေတာ႔ ဆရာစံ ဗူးအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာေလး တစ္ခုပါ ။

ဂ်ိဳင္း ဒီအသံၾကီးလဲ ၾကားလိုက္ေရာ ကြ်န္ေတာ္ ေထာင္ထဲကို ေရာက္ေနပါၿပီ၊ အဲဒီအသံၾကီးကို ၾကားလုိက္တာနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ငါတုိ႔ၿပန္မထြက္ရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ႔အေတြးမ်ိဳး ၀င္လာၿပီး ေၾကာက္လွန္႔မွိပါတယ္၊ စိတ္က ေၾကာက္ေၾကာက္ရွိတာမို႔ ကိုကိုဂ်ဳတီ ကုတ္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္မွိ ပါတယ္၊ ဟဲ႔ ေကာင္ေလး ေနစမ္း ဘာၿဖစ္တာတုန္း ေၾကာက္လု႔ိဗ် ဟားဟား xxxxxx ေၾကာက္ပါလား ဘာေၾကာက္စရာ ရွိလို႔တုန္း လႊြတ္စမ္း ငါလက္မွတ္ထုိးရမယ္၊ ႏွစ္ရစ္နဲ႔ ေထာင္အၾကပ္ တစ္ေယာက္က ကိုကိုၾကီးကို အေလးၿပဳၿပီး လူ၀င္လူထြက္ စာရင္းမွာ လက္မွတ္ ထုိးေစပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္လဲ ထိုးခဲ႔ပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ ဆိုတဲ႔ေနရာမွာ သူနာၿပဳလို႕ ေရးလိုက္ပါတယ္၊ လာရသည္႔အေၾကာင္း ကိစၥဆိုတဲ႔ ေနရာမွာ ေဆးကုသဆိုၿပီး ထည္႔လိုက္ပါတယ္၊ ေနာက္ ဆရာကိုေငြစုိး လက္မွတ္ထုိးပါတယ္၊ ၿပီးတာနဲ႕ ေထာင္ၾကပ္ဟာ စာအုပ္ပိုက္ၿပီး ေရွ႕ကသြားပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေနာက္ကလိုက္ပါတယ္၊ အခန္းတစ္ခန္းေရွ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ မတ္တပ္ရပ္ေနရၿပီး ၊ ေထာင္ၾကပ္ဟာ  အခန္းထဲ၀င္သြားပါတယ္ ။


အခန္း၀မွာ ေရးထားတဲ႔ စာတန္းေလးက “ဒုေထာင္ပိုင္” ရုံးခန္းလို႔ ေရးထားပါတယ္၊ ေနာက္တစ္ခန္း “ေထာင္ပိုင္ၾကီး” ေနာက္တစ္ခန္း “ဒုေထာင္မွဴး” ေနာက္တစ္ခန္း “ေထာင္မွဴးၾကီး”၊“ေထာင္မွဴးၾကီး” အခန္းမွာ ေထာင္ၾကပ္ၾကီးက စာအုပ္ယူၿပီး ၀င္သြားၿပန္ပါတယ္၊ သူၿပန္ထြက္လာေတာ႔ ေထာင္မွဴးၾကီးပါ ပါလာၿပီး ၿပီးႏွုတ္ဆက္ပါတယ္၊ ဆရာၾကီး ဒီက ေလးက ေဟာက္စ္ ဆင္းေနတာလား၊ မဟုတ္ဘူး ေထာင္မွဴးရဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ညီ အိမ္ေတာ္၀န္ ဖ်ားေနလို႔ ညီေလးကို ေပၚတာ ဆြဲလာတာ၊ ဟားဟား ေကာင္းပါေလ႔ဗ်ာ ကဲဆရာ ဆက္လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္လိုက္အုံး၊ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္လုပ္လိုက္အုံးမယ္  ေနာက္အပတ္ ေလာက္ဆိုရင္ ဆရာ လာစရာ မလိုေတာ႔ ေလာက္ဘူးဗ်၊ အထက္က ဒီမွာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ခ်ေပးမယ္လုိ႔ ေအာ္ဒါ ထြက္လာၿပီ၊ ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ႔ ေထာင္မွဴးၾကီးရယ္။

 ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေထာင္ၾကပ္ ေခၚလာတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္ပါၿပီ၊ မိန္းေဂ်းလို႔ ေခၚတဲ႔ ဗဟိုေထာင္ၾကီးရဲ႕ ေအာက္ဆုံးအထပ္ၿဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအထဲမ၀င္ခင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြကို တစ္ရစ္နဲ႔ ေထာင္ၾကပ္တစ္ေယာက္နဲ႔ သုံးရစ္ ေထာင္ၾကပ္ၾကီးတုိ႔က အ၀တ္အစားေတြကို ေဆာင္းေဘာက္ စပီကာ ေနာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ႔ သံလိုက္အ၀ိုင္းၾကီးေတြနဲ႕ လိုက္ကပ္ၿပီး စစ္ပါတယ္၊ အဓိပၸါယ္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဓားတုိ႔ ဓားေၿမာင္တုိ႔ ဘရိတ္ဓား စတာေတြ ပါလာမွာ ဆုိးလို႔လို႕ဆုိပါတယ္၊ ဂ်ဳတီကုတ္ကို ခြ်တ္ေပးလိုက္ရၿပီး၊ အသံဖမ္းစက္ ဘာညာေတြ ပါမွာဆိုးလို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း စစ္ေဆးပါတယ္၊ အားလုံး စစ္ၿပီးၿပီဆုိမွ ထုိအေဆာင္ေလးထဲကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၀င္ခြင္႔ရပါတယ္၊ အခုေဆးကုသမဲ႔ ေနရာကေတာ႔ ေထာင္မၾကီးရဲ႕ အေဆာင္တစ္ ေအာက္ထပ္က အခန္းေလးၿဖစ္ပါတယ္၊ ကုတင္ပုေလး တစ္လုံးမွာ ဂုန္နီအိတ္ခင္းထားပါတယ္။

ေဆးခန္းအေသးစားေလးလို ေဆးထည္႔ ဘီဒိုပုေလးတစ္ခု၊ ဒြစ္ခ်ိပ္တဲ႔ စင္တစ္ခ၊ု  မီးအိမ္တစ္ခု မီးေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ဒန္ဇလုံတစ္ခု၊ ေရဘုံဘုိင္ေခါင္းနဲ႔ ေဘလ္စင္တစ္ခ၊ု  ထုိင္စရာ ခုံသုံးလုံး ၊ စားပြဲတစ္ခုနဲ႔ နဲ႔ စားပြဲနဲ႔ ထုိင္ရမဲ႔ ခုံတစ္လုံး ဒါအကုန္ပါဘဲ၊ ေထာင္ဆုိေပမဲ႕ အၿပင္ေဆးခန္းေလး ေတြလိုဘဲ သပ္ရပ္လွပါတယ္၊ ေလေကာင္း ေလသန့္ေလးလဲရပါတယ္။ အားလုံး ေဆးအိတ္ကို ခုံေပၚတင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္က ခုံတစ္လုံးမွာ ထုိင၊္ ဆရာကိုေငြစိုးက ေထာင္ကေပးတဲ႔ ေဆးဘုတ္ (ေထာင္လူနာမွတ္တမ္း)မွာ ယေန႔ ေဆးကုသခြင္႔ရသည္႔ လူနာေတြရဲ႕ အေရအတြက္ကို ကိုကိုၾကီးကို ေၿပာလုိက္ပါတယ္၊ ဆရာၾကီး ၃၉ ေယာက္ဗ်ာ၊ အင္း ။ 


အၿပင္တံခါး၀မွာေတာ႔ ေထာင္ၾကပ္ႏွစ္ေယာက္ အၿပာ၀တ္ ဒါဗာယာလို႔ေခၚတဲ႔ ေဆးခန္းအုပ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္က် ေထာင္သား တစ္ေယာက္က သတိအေနထားနဲ႔ ရပ္ေနၾကပါတယ္၊ ဗာယာဆိုတာ တန္းစီးလိုဟာနဲ႔ တူပါတယ္၊ ေရကန္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔တာ၀န္က်သူကို ေရကန္ဗာယာလို႔ ေခၚပါတယ္၊ စိုက္ခင္းအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ တာ၀န္က်သူကေတာ႔ စိုက္ခင္းဗာယာေပါ႔ သူတုိ႔လဲ ေထာင္သားေတြပါဘဲ၊ မၾကာခင္ ကိုကိုၾကီးက အၾကပ္ၾကီး စမယ္ဗ်ိဳ႕လို႔ တာ၀န္က်ေနတဲ႔ ေထာင္ၾကပ္ၾကီးကို လွမ္းေၿပာလုိက္ပါေတာ႔တယ္ ။

ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ………….အေဆာင္တစ္.“ဘုတ္တိုက္ၿပီး လူနာ၃၉ ေဆးစစ္ဖို႔ၿပင္ ” အေဆာင္ႏွစ္ “ဘုတ္တိုက္ၿပီး လူနာ၃၉ ေဆးစစ္ဖို႔ၿပင္ ” အေဆာင္သုံး“ဘုတ္တိုက္ၿပီး လူနာ၃၉ ေဆးစစ္ဖို႔ၿပင္ ”အေဆာင္ေလး“ ဘုတ္တိုက္ၿပီး လူနာ၃၉ ေဆးစစ္ဖို႔ၿပင္ ” ေဆးခန္းအေရွ႕က ခုနက ေဆးခန္း ဗာယာမွ စၿပီးေအာ္လိုက္ၿပီး တစ္ဆင္႔တစ္ဆင္႔ ဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲ တစ္ေထာင္လုံး ထုိအသံၾကီးမ်ား ၿဖင္႔ လႊမ္းမုိးသြားပါေတာ႔၏။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာ လူနာ ၃၉ ဦးအၿပင္ သူ႔တုိ႔ရဲ႕ တန္းစီးမ်ား တန္းစီးဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ႏွစ္မ်ိဳးေတြ႔ပါတယ္၊ တန္းစီးၾကီး ၁၂မွတ္ ဗာယာ လို႔ေခၚပါတယ္၊ တန္းစီးငယ္ကေတာ႔ ရွစ္မွတ္ ဗာယာလုိ႔ေခၚပါတယ္။ 


တန္းစီးႏွစ္ဦးအၿပင္ ဘုတ္ကိုင္ ဆုိတာ ရွိပါေသးတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ပါ ထမင္းစားတဲ႔ကိစၥမွာ ေ၀ၿခမ္းေပးရသူကို ထမင္းဘုတ္္္၊ မိလႅာ သြန္ဖုိ႔ တာ၀န္ခြဲေပးရတဲ႔သူကို မိလႅာဘုတ္ ေခၚပါတယ္၊ ေဆးစစ္ဖုိ႔ ၾကီးၾကပ္ေပးသူကို ေဆးဘုတ္ စသၿဖင္႔ ဘုတ္မ်ိဳးစုံ ရွိပါတယ္၊ အက်ဥ္းေထာင္ အတြင္းမွာ လူနာတုိင္း ေဆးကုသခြင္႔ရ သည္မဟုတ္ပါ၊ ဘယ္ေလာက္ အသဲအသန္ ၿဖစ္ေနေန ဘုတ္ကိုင္တဲ႔ လူကို လာဘ္ထုိးရပါတယ္၊ အဲလူေတြက သူ႔တုိ႔ဘုတ္မွာ မွတ္ၿပီး၊ ေဆးခန္းဗာယာကိုၿပ ေဆးခန္းဗာယာကေန ေထာင္ပိုင္ကိုၿပ ေထာင္ပိုင္ ကေနမွ တစ္ဆင္႔ ေထာင္မွဴးၾကီးဆီကို တင္ၿပၿပီး အထက္ အဆင္႔ဆင္႔က လက္မွတ္ထုိး လိုက္မွသာလွ်င္ ယခုလိုေဆးကုသခြင္႔ရၾကပါတယ္ ။

တန္းစီးၾကီးနဲ႔ တန္းစီးငယ္ဆုိတာက တန္းစီးၾကီးဆိုတာ ဆိုင္ရာအေဆာင္တစ္ခုလုံးရဲ႕ ႏွစ္ၾကီးသမား ေထာင္၀ါရင္႔ကိုေခၚတာပါ၊ ေထာင္အတြင္းမွာ သူ႕ၾသဇာဟာ ဘုရင္ခံ အေနအထားေလာက္ ရွိပါတယ္၊ တန္းစီးငယ္ကေတာ႔  သူေနထုိင္တဲ႔ အေဆာင္မွာ အၾကီးဆုံးေခါင္းေဆာင္ပါ ႏွစ္ၾကီး ႏွစ္ငယ္နဲ႔ မဆုိင္ပါ ေထာင္လက္ေကာက္လို႔ ေထာင္အေခၚနဲ႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းကေတာ႔ ၈မွတ္ဗာယာ၊ ၁၂မွတ္ဗာယာ၊ သူတို႔အထက္မွာ သေႏၶဆုိတာ ရွိပါေသးတယ္၊ သေႏၶရဲ႕အထက္မွာ ၆ေထာင္ပိုင္၊ သူ႔အထက္မွာ ဂြင္းနီး ဆိုတာရွိပါေသးတယ္ နာမည္အရင္းက ကြင္းနီပါ ကြင္းအနီၾကီးကို လည္ပင္းမွာ စြပ္ထားရလို႔႔ပါ သူ႕ရာထူးက ေထာင္ၾကပ္ခ်ဳပ္ၾကီးလို႔ ေခၚပါ တယ္၊ ဒါကအဂၤလိပ္ေခတ္ကပါ ဒီေခတ္မွာေတာ႔ ရွိလားမရွိလား မသိပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ တန္းစီး ဘုတ္ကိုင္ ဗာယာ ဆိုတာေတြကိုဘဲၿမင္ခဲ႔ရပါတယ္  ေထာင္အာဏာပိုင္ အားလုံးကေတာ႔ နံပါတ္ဒုတ္ကို ကိုင္ရပါတယ္၊ တန္းစီးေတြ ဘုတ္ကိုင္ေတြမွာ ကိုင္ခြင္႔မရွိပါ၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ကေတာ႔ ဂြင္းနီၾကီးေတြ ဒုတ္ကိုင္ရပါတယ္၊ ဒါေတြကေတာ႔ ဆရာၾကီး ဒဂုံေရႊမွ်ားရဲ႕ “ေထာင္မင္းသား ဦးဖိုးေထာ္” စာအုပ္နဲ႕ ေထာင္မွဴးၾကီးၿငိမ္း စာေရးဆရာ ရန္ေအာင္ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ “ေထာင္တစ္သက္ အေတြ႔အၾကံဳစာအုပ္” ေတြထဲက ေထာင္ဗဟုသုတ တခ်ိဳ႕ကို ထည္႔ေရးလိုက္တာပါ ။

အဂၤလိပ္မင္း လက္ထက္မွာ ေထာင္ေတြဟာ အင္မတန္စနစ္က်ပါတယ္၊  ႏုိင္ငံေရးသမား ေတြအတြက္ ေအကလပ္၊ ဘီကလပ္ စသၿဖင္႔ ထားေပးထားပါတယ္၊ ေထာင္ဆရာ၀န္ ဟူၿပီး သီးသန္႔ရွိပါတယ္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္း ကလပ္ေတြအကုန္ ၿဖဳတ္လုိက္ပါတယ္  ေထာင္ဆရာ၀န္ ဟူ၍ သီသန္႔မရွိဘဲ ၿမိဳ႔နယ္ ခရိုင္စသၿဖင္႔ ေထာင္ရွိရာ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ တာ၀န္က် ဆရာ၀န္ေတြနဲ႔သာ အမ်ားအားၿဖင္႔ ကုသေပးပါတယ္ ။

ေဆးဘုတ္ကိုင္ ေထာင္သား အခန္းထဲကို ၀င္လာပါတယ္ ဆရာကိုေငြစုိးကို ေဆးဘုတ္ၿပပါတယ္ ေဆးဘုတ္ထဲက အစဥ္လိုက္ အတုိင္းေခၚယူ ကုသရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္၊ ကိုကိုၾကီးက ေဆးဘုတ္ကိုင္ ကို အၿပင္ထြက္ခုိင္းလိုက္ပါတယ္၊ ထုိလူက အၿပင္ထြက္ၿပီး ေအာ္ပါတယ္၊ ေအာ္တာမွ အစုံပါ အမည္ ေအးကို  အဖ ဘယ္သူ၊ လူမ်ဳိး၊ ၿပစ္မႈ၊ ေထာင္သက္၊ အမႈစီရင္လိုက္တဲ႔ရုံး စသၿဖင္႔ စုံစုံ စိစိ ေအာ္ၿပီးမွ ေဆးကုသခံရမဲ႔ ေထာင္သားက ေရာက္လာပါတယ္၊ ကုတင္ေပၚတက္ ေဆးကုသရပါတယ္၊ ေဆးကုခံရမဲ႔ ေထာင္သားေတြဟာ အၿပင္မွာ တရားထုိင္သလို ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ေထာင္ပုံစံ ထိုင္ေနရပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕လူနာ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေၿခေထာက္မွာ ေၿခက်င္းၾကီးေတြပါပါတယ္၊ ထုိင္လို႔မရပါ၊ မတ္တပ္ရပ္ေနရပါတယ္၊ ေၿခက်င္းမွာ ေဒါက္ေတြပါပါတယ္၊ ေဒါက္ေတြကို ခါးမွာ ခ်ီထားတဲ႔ၾကိဳးနဲ႔ ခ်ိပ္ဆက္ထားလို႔မို႕ ေၿခက်င္း၀တ္ထားရတဲ႔ အက်ဥ္းသားအားလုံးဟာ ထုိင္လို႔မရပဲ အိပ္ရင္လဲ မတ္တပ္ရပ္္သာ အိပ္လို႔ရပါတယ္ ။

ပထမလူနာ ေဆးတစ္လုံးထိုးလိုက္ပါတယ္၊ ေနာက္လူနာ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္နဲ႔ပါ ေခ်ာင္းကို သလိပ္မရဘဲ ဆုိးေနတဲ႔ ပုံစံမ်ိဳးပါ၊ ကိုကိုၾကီးက “ဘာၿဖစ္သလဲ ” ေခ်ာင္းတအားဆုိးပါတယ္ ခင္မ်၊ ၾကာၿပီလား တစ္လေက်ာ္ပါၿပီ၊ ေသြးပါလား၊ ပါပါတယ္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္လား အရင္က ေသာက္ပါတယ္ အခုေသာက္စရာမရွိလုိ႔ ေသာက္လို႔မရေတာ႔ပါဘူး၊ ဘယ္အခ်ိန္က စၿပီး ေခ်ာင္းဆုိးတယ္လို႔ မွတ္မွိသလဲ၊ ဟုတ္ကဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္လေလာက္က ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ကေနစၿပီး ေခ်ာင္းဆုိးတာပါ ၊ ဘာေဆးလိပ္လဲ၊ ဟုတ္ကဲ႔ ေၿပာရမွာ ခက္ပါတယ္၊။


အလုပ္လုပ္ရင္း ေဆးလိပ္တုိ ႏွစ္ခုေတြ႔လို႔ေကာက္လာပါတယ္၊ အေဆာင္ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ အထဲကပါတဲ႔ ေဆးသားေလးေတြကို ထုတ္ယူၿပီး သနပ္ဖက္ကို ေရခြက္ထဲထည္႔ၿပီး ႏူးပါတယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ဖက္ေလးကို ေလသလပ္္ခံၿပီး ခုနက ထုတ္ထားတဲ႔ ေဆးသားေလးေတြနဲ႔ ေဆးလိပ္ ေသးေသးေလးေတြ လိပ္ေသာက္ပါတယ္ စုစုေပါင္း လက္မေလာက္ရွိတဲ႔ ေဆးလိပ္ေလး ႏွစ္ခုရပါတယ္၊ အဲဒီညကေန စေခ်ာင္းဆုိးပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ေဘးကနားေထာင္ေနရင္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲမွိပါတယ္ တကယ္႔လူငရဲဘဲ လို႔ေတြး မွိပါတယ္။


ခင္မ်ား အၿပင္မွာ မိသားစု ရွိလား၊ မရွိပါဘူး ဆရာၾကီး၊ ဒါဆိုေထာင္၀င္စာ မရဘူးေပါ႔၊ ဟုတ္ကဲ႔ မရပါဘူးခင္မ်ာ၊ ဘာစားခ်င္သလဲ က်ဳပ္ေရးေပးလိုက္မယ္၊ အမဲသားပါ ဆရာၾကီး၊ ေအး ဒီစာယူၿပီး ေဆးဘုတ္ကိုၿပလိုက္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ေဆးလိပ္က ေသာက္ခ်င္ေသးတာလား၊ ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ ဆရာၾကီးရယ္၊ အစာစားၿပီးတုိင္း ခံတြင္းခ်ဥ္လိုက္တာ ဆိုတာ ပါးေတြေတာင္ ေတာင္ပါတယ္ ဆရာၾကီးရယ္၊ ကိုကိုၾကီး ေဘးဘီၾကည္႔ၿပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကို လာဖုိ႔ မ်က္ရိတ္ၿပလိုက္ပါတယ္ ၊ စကၠဴေတြေပး၊ ကြ်န္ေတာ္ ခုနစကၠဴထုတ္ေလးကို ေဆးအိပ္နား ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီထဲက စကၠဴၿဖတ္စ တစ္ထပ္ကို ေထာင္သားၾကီးရဲ႕ ခါးကို က်စ္ေပးလုိက္ပါတယ္ သူ႔အိတ္ထဲက ေဆးၿပင္းလိပ္တိုေလးေတြ သုံးေလးခုကိုလဲ ခါးမွာ မသိမသာေလး က်စ္ေပးလိုက္ ပါတယ္၊ ထိုလူနာ စကားၿပန္မေၿပာပါ မ်က္လုံးေတြက တအား ေက်းဇူးတင္ေနပုံပါ ။

ဖိုးနီ၊ သူကေတာ႔ ေၿခေထာက္မွာ ေၿခက်င္းၾကီးနဲ႔ပါ လာပုံကိုက စမ္းစမ္းနဲ႔၊ ဘာၿဖစ္သလဲ မ်က္စိေတြ ၀ါးလာပါတယ္ ဆရာၾကီ ၊ အင္း ၾကာၿပီလား ဟုတ္ကဲ႔ ၾကာပါၿပီ၊ ေနာက္ဆုံး အေၿဖကေတာ႔ ေၿခေထာက္မွာ တပ္ထားတဲ႔ သံေျခက်င္းၾကီးကေန ေၿခေထာက္ပတ္လည္ စားၿပီး သံဆိပ္တက္ၿပီး မ်က္စိ ကြယ္လုကြယ္ခင္ ၿဖစ္ေနတာပါ၊ ကိုကိုၾကီးက ၿပင္ပေဆးရုံမွာ ေဆးကုသခံယူဖို႔ ေဆးဘုတ္ကို ေခၚၿပီး လက္မွတ္ ထုိးေပးလုိက္ပါတယ္ ၊ ေဆးတစ္လုံးထုိးၿပီး ေပးလိုက္တာလဲ ေတြ႔ပါတယ္ ။ 


ေနာက္တစ္ေယာက္ ဦးၾကည္ေမာင္ အသက္၅၀ေက်ာ္ အဘုိးၾကီးပါ တစ္ေခါင္းလုံးေဖြးေဖြး ၿဖဳေနပါၿပီ၊ ဘာၿဖစ္သလဲ မူးတယ္ဆရာ ေတာင္ယာထဲမွာ ၿပစ္ၿပစ္လဲတာ ၁၀ခါ မကေတာ႔ဘူး၊ ေသြးတုိးရွိသလား ရွိပါတယ္၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္လိုက္ေတာ႔ ေသြးတုိးေနပါတယ္ ေထာင္အစားအစာေတြနဲ႔ မတည္႔တာေတြလဲ ပါမယ္နဲ႔တူပါတယ္၊ ေထာင္ဆုိတာက ငါးပိငါးေၿခာက္ တအားစားတဲ႔ ေနရာမို႔လား၊ ေဆးတစ္လုံးထိုးၿပီး ေဆး ေပးေနတာကို ေတြ႔ပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အလုိက္ကန္းဆိုးမသိဘဲ အိတ္ထဲက ႏုိ႔ေ၀ဖာေတြကို ထုတ္စားေနမွိပါတယ္၊ အဘိုးၾကီးက အနံေမႊးလို႔လားမသိဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကိုဘဲ ေခါင္းငဲ႔ငဲ႔လာပါတယ္၊ တံေထြးကိုလဲ မၾကာမၾကာ မ်ိဳခ်ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က အဘ စားခ်င္လို႔လား၊ ေအးစားခ်င္တယ္လို႔ ေၿပာပါတယ္ ၊ ကိုကိုၾကီးက တားရမွာလဲ အားနာတယ္ထင္ပါတယ္၊ ေကာင္ေလး ေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႔ကြ သူတုိ႔မွာ လြယ္တာ မဟုတ္ဘူး အၿပင္ေရာက္ရင္ တန္းစီးက ကစ္လိမ္႔မယ္၊ ကိုကိုရယ္ သနားပါတယ္ ေကၽြးလုိက္မယ္ေလ၊ ေနအုံး ဆုိၿပီး၊ အဘိုးၾကီးကို တံခါးကိုေၾကာေပးခုိင္း လိုက္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က အဘိုးၾကီး မ်က္ႏွာ ေရွ႕ကေနရပါတယ္၊ ကိုကိုက နားၾကပ္နဲ႔ ေက်ာေထာက္လုိက္ ဟိုေထာက္လုိက္ ဒီေထာက္လုိက္နဲ႔ အေယာင္ၿပေပးေနပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က အဘိုးၾကီးကိုမုန္႔ခြံ႕႔ေကၽြးၿပီး ေရတုိက္ရပါတယ္၊ ေတာ္ ေတာ္စားခ်င္ေနပုံ ရပါတယ္၊ ေ၀ဖာကို မ၀ါးဘဲ မ်ိဳးခ်တယ္ေတာင္ ထင္မွိပါတယ္၊ အသက္ကၾကီးလို႔ ေ၀ဖာဟာ ပါးစပ္ထဲမွာ ေၿခာက္ေၿခာက္ေနလို႔ ေရေလးပါ ကူကူတုိက္ေပးေနရပါတယ္၊ ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္ ၊ ငါ႔ဘိုးဘုိးသာ ဆိုရင္လို႔ စိတ္ကူးမွိၿပီး စိတ္ေတာ္ေတာ္မေကာင္း ၿဖစ္မွိပါတယ္။ 


ဒီအသက္ ဒီအရြယ္ ဟာ ဘုရားေက်ာင္းကန္မွာ တရားထုိင္ ပုတိီးစိပ္နဲ႔ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္း စီးၿဖန္း ေနရမဲ႔ အခ်ိန္ၿဖစ္ေပမဲ႕၊ အကုသိုလ္ေၾကာင္႔  လူ႔ငရဲမွာ ၀ဋ္ခံေနရတာဟာ ရင္ထဲမခ်ိစရာပါ၊ သူလဲ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တယ္လို႔ ဆုိသမုိ႔ ထုံးစံအတိုင္း ေဆးၿပင္းလိပ္ အတုိေလးေတြနဲ႔ စကၠဴေလး တစ္ထပ္ က်စ္ေပးလုိက္ပါတယ္၊ လူနာအားလုံးဟာ လူရုပ္လူသ႑ာန္ မပီၿပင္ၾကေတာ႔ပါ၊ ေတြ႔လိုက္ရရင္ လူေတြအားလုံးဟာ ငတ္မြတ္ၿပီးေနတဲ႔ လူေတြလိုပါဘဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ညီအကို နဲ႔ ဆရာကိုေငြစုိး၊ လာတုန္းက အတုိင္း အစစ္ေဆးခံ လက္မွတ္ထုိးၿပီး ၿပန္ထြက္လာၿပီး ၊ အက်ဥ္းဦးစီးက ကားနဲ႔ ၿပန္လာခဲ႔လိုက္ပါတယ္။ 


အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႔၊ ကိုကိုက ဘာလို႔ ေခ်ာင္းဆိုးတဲ႔ လူကိုေဆးလိပ္ေပးရတာတုန္း ေခ်ာင္းပိုဆုိးေနရင္ ခက္မကုန္ဘူးလား၊ ငါဆရာ၀န္ ပါေကာင္ေလးရာ သိပါတယ္၊ ငါကသူ႔တုိ႔ကို ေသာက္ေစခ်င္လို႔ ေပးလိုက္တာမဟုတ္ဘူးဟ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ရွိရင္၊ အကုန္ၿဖစ္တယ္ကြာ မေသာက္တဲ႔ လူေတြလဲ ေသာက္တယ္လို႔ ငါ႔ကို ညာေၿပာေနတာ ငါသိတာေပါ႔၊ ငါဘာလို႔ေပးလိုက္လဲ သိလား၊ ဘာလို႔တုန္း ေရာဂါသည္ေတြက ညဘက္ ေညာင္းရင္ ေဆးလိပ္တိုက္ၿပီး အနင္းခံႏုိင္တယ္ေလ၊ အႏွိပ္လဲခံႏုိင္တယ္ အဲလိုေလး ေတြးၿပီး ေပးလိုက္တာကြ၊ ဒီလိုမွန္း အစကသိရင္ ကိုကိုရာ က်ားပ်ံမေကာက္ ေဆးလိပ္ၾကီးေတြ အစည္းလိုက္ ၀ယ္သြားတာေပါ႔၊ ေအးေပါ႔ ဒါမွ ဒို႔ညီအကို္ႏွစ္ေယာက္ ေထာင္အတူတူက်မွာ ေထာင္ဥပေဒမွာ အၿပင္ကဘာမွ သြင္းခြင္႔မရွိဘူးကြ၊ ေထာင္၀င္စာေတာင္ အစားအစာေလာက္ လက္ခံတာ ။ အရင္တုန္းက ဆရာၾကီးသိန္းေဖၿမင္႔တုိ႔ ေထာင္ထဲကေန ထမင္းခ်ိဳင္႔ အၿပင္မွာ ဆြဲစားတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ 


ေခတ္ေတြအဆက္ဆက္ ေၿပာင္းခဲ႔ေပမဲ႕ လူသား အၿပစ္ေထာင္ ဆုိတာေတြဟာ သံသရာ လည္ေနအုံးမွာေတာ႔ အမွန္ပါ၊ အရင္က ေထာင္ေတြထဲမွာ ညေရာက္ၿပီ ဆုိရင္ တာ၀န္က် စႏၵရီဗာယာ မ်ားက ၁၅မိနစ္ တစ္ခါ “အားလုံးေကာင္းပါသည္ဗ်ား” လို႔ ေထာင္တုိင္း မွာ ညတုိင္း ညတုိင္း ေအာ္ရပါသတဲ႔ ၊ ကုလား စႏၵရီမ်ားက ALL Well  ဆပ္ လုိ႔ ေအာ္ပါသတဲ႔ ဆပ္ဆိုတာကေတာ႔ ကုလားစကား ခင္မ်ား ဆုိတဲ႔ အဓိပၸါယ္ပါ အားလုံးေပါင္းလိုက္တဲ႔အခါ “အားလုံး ေကာင္းပါသည္ဗ်ား” ၁၈၉၄ခုႏွစ္ကတည္းက ေရးသားခဲ႔တဲ႔ အက်ဥ္း ေထာင္ဥပေဒ Burma Jail Mannual ဟာ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ ၾကာခဲ႔ၿပီ ၿဖစ္ေပမဲ႔ ေထာင္ထဲက ညဘက္ေအာ္သလို အက်ဥ္းအသီးသီး ေထာင္အသြယ္သြယ္မွ လြတ္ေၿမာက္လာခဲ႔တဲ႔ ေထာင္သား ေထာင္သူမ်ား အရပ္ထဲကို ျပန္ေရာက္လာတဲ႔အခါ “အားလုံးေကာင္းပါသည္”လို႔ ၿဖစ္သြားၾကတာမ်ား  ဘယ္ႏွစ္ဦးေလာက္ ေတြ႕ဖူးေလသလဲကြယ္တုိ႕…………။ ဟိုေၾကျငာေလးထဲကလို တိုးလို႕ တိုးလို႕ တိုးလို႕ သာပင္ ဆိုးေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ ………….။


စာရႈသူအေပါင္း ရြႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစလို႔ ေငြလမင္းတို႔က ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။

13 comments:

ေဒါင္းမင္း said...

မွတ္သားမိပါတယ္။ေအာ္..ရခဲလွတဲ႕လူဘ၀ေရာက္တာေတာင္ေထာင္ထဲအခ်ိန္ကုန္ရတာေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္။
ကံကံ၏အက်ိဳးကိုပိုျပီးယံုႀကည္သက္၀င္လာတယ္။
ခင္မင္စြာျဖင္႕
ေဒါင္းမင္း

ကိုေဇာ္ said...

ဝဋ္းေၾကြးေတြလို႔ပဲ မွတ္ယူမိပါတယ္။

နတ္ဆိုးေလး said...

စံုလွခ်ည္လားဗ် သာယာ၀တီေထာင္လဲ ေရာက္သြားတာပဲလား..

ဖတ္၏ သက္ျပင္းခ်၏
:)

ညိမ္းႏိုင္ said...

စိတ္မေကာင္းဘူဗ်..။အျပစ္လုပ္ခဲ့သူေတြကို ေထာင္ခ်တာ
မွန္ကန္ပါရဲ့လားလို့ေတြးမိတာျကာျပီ။ခက္တာက ဒီနည္း
နဲ့ပဲ လူေတြကို အျပစ္မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တားစီးႏိုင္မယ္ထင္
ရဲ့..။

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

တေခါက္ဆိုဆိုသေလာက္ လာလည္ရက်ိဳးနပ္ၿပီး ဗဟုသုတရပါတယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းၿပီး ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္... ဘာေျပာရမလဲ မသိျဖစ္သြားတယ္... ဖတ္ၿပီး သက္ျပင္းပဲ ခ်သြားႏိုင္ေတာ့တယ္။

အားရင္ သိုက္တူးတဲ႔ အေၾကာင္းေလး ဆက္ေရးဦးေနာ္။ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလို႔

sosegado said...

ေထာင္ မရွိမျဖစ္လုိ႔ ေျပာတာပဲ၊
ေခတ္ႏွင့္ မညီတဲ့ဥပေဒေတြခ်ိန္းသင့္ပါၿပီ

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

စာေလးဖတ္ရင္း မတူညီတဲ့ ဘ၀ေတြအေၾကာင္း ေတြးမိသြားတယ္.....။
ဖတ္ခြင့္ရလို႔ ၊ သိခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးလည္း တင္မိပါတယ္......။

ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္.....
ဏီလင္းညိဳ

လသာည said...

တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္..

ျပည္ (ေျပ) ကို သြားတုန္းက ေထာင္ၾကီးနားက အျဖတ္ ေထာင္သားေတြကို ျမင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးပါပဲ...။
လူဆိုးလို႔ ေထာင္ထဲေရာက္ေပမယ့္ အက်ဥ္းသမားဘ၀ ျမင္ရေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသား..

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေထာင္ဝင္းထဲက ဝန္ထမ္းအိမ္ယာမွာ တလေလာက္ သြားေနဖူးလို႔ ညဘက္ေတြ အားလံုးေကာင္းပါသည္လို႔ ေအာ္ၾကတာေတြ မနက္ေရာက္ရင္ ရဲဘက္ေတြ တန္းစီၿပီး ဘုတ္ထြက္တာေတြ ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။
ေထာင္တြင္းထဲ အေတြ႔အၾကံဳေတာ့ ခုမွ ဖတ္ရတယ္။
မသိေသးတာေတြ သိရတာ ေကာင္းတယ္။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာ မ်က္ရည္ေတာင္လည္မိတယ္။ လူေတြရဲ႕ အနိမ္ခံ လူသားေတြအေပၚ ျပဳခဲ႕တဲ႕
ေငြလမင္းတို႕ ညီအစ္ကို ၂ေယာက္ရဲ႕ လူသားဆန္မႈကို ေလးစားမိပါတယ္.. ခ်ီးလဲခ်ီးက်ဴးပါတယ္.. လူမသိ သူမသိ လုပ္ခဲ႕တဲ႕ အလွဴဒါနလဲ ျဖစ္ပါတယ္..
ေကာင္းေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ျပန္လည္ခံစားရပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္..

nothing said...

ဖတ္ရင္းနဲ႕ စိတ္မေကာင္းပါျဖစ္လိုုက္တာ.... အေရးသားေရာ အေၾကာင္းအရာပါ အႏွစ္သာရ ျပည့္လိုုက္တာေနာ္....

မေဗဒါ (၈၈) said...

ေငြလမင္းေရ ..

ဆရာစံ အာခံပံုကိုလည္း မွတ္မိသြားတယ္.. မသိေသးတာေတြ လည္း သိသြားတယ္..။ အျပစ္ရွိလို႔ ေထာင္ထဲေရာက္တာ မဆန္းေပမဲ့လည္း အျပစ္ေတြ ရွိသထက္ရွိေအာင္ တနည္း က်ဴးလြန္ေအာင္ ျဖစ္ေစတဲ့ အေျခအေနဆိုးေတြအတြက္ မျဖစ္ခင္က တခုခု စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္..။

သာယာဝတီေထာင္ကို ေရာက္ဖူးတယ္.. ေၾကကဲြစရာျမင္ကြင္း ကို အခုထိ မေမ့ဘူး...။ အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းလည္း ဆံုးရွာၿပီ.. တခ်ိဳ႕လည္း ႏိုင္ငံျခားေရာက္ကုန္ၿပီ.. တခ်ိဳ႕လည္း အဲဒီထဲက ေပးလိုက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ဒဏ္ရာ.. ႏုလံုးသားထဲက အနာေတြအျပည့္ ရွိေနၾကတုန္းပဲ..။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေထာင္ဆိုတာကေတာ့ အင္မတန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့အရပ္လို႕ပဲ နားလည္ပါတယ္..။

လူသားမ်ားအားလံုး ေထာင္နဲ႕ ေဝးႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ..

ခင္မင္စြာျဖင့္

မေဗဒါ (၈၈)

Maung Myo said...

ဖတ္ရခဲတဲ့ ေတာင္းတြင္း အျဖစ္ပ်က္ေလးေတြ ဖတ္ရတာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ ။ အျပစ္လုပ္တဲ့သူေတြက ေထာင္ထဲမွာ အျပစ္ေတြကို ေဆးေၾကာ ေနၾကေပမယ့္ အျပစ္ၾကီးၾကီးလုပ္ျပီး အျပင္မွာ ေကာငး္စားေနတ့ဲသူတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနၾကေသးတာပဲ ရင္ေလးစရာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ ။